Glóðafeykir - 01.11.1977, Blaðsíða 61

GLOÐAFEYKIR
59
Þau Guðjón og Ingibjörg eignuðust 7 börn, og komust 6 upp: Fanney,
dó ógift, Jóhann, múrarameistari og skólastjóri Iðnskólans á Sauðárkr.,
GuSríður, húsfr. á Sauðárkr., Sveinn. dáinn, Þorkell, múrari í Reykjavík
og Svanhildur, húsfr. í Hofsós, forstöðukona saumastofu K. S. þar á
staðnum.
Guðjón Jóhannsson var í hærra lagi á vöxt, grannleitur og liold-
skarpur. Hann var maður dagfarsprúður, óhlutsamur, „frekar innhverfur
og fáskiptinn í umgengni, vinsæll maður og góður drengur, enda heyrðist
eigi hnjóðsyrði mælt í hans garð. (Heimildir frá Birni í Bæ).
SVEINSÍNA SIGURÐARDÓTTIR, húsfr. á Sauðárkr., lézt þ. 5 júlí
1972.
Hún var fædd á Sviðningi á Skagaströnd 5. ágúst 1892, dóttir Onnu
Guðmundsdómir vinnukonu þar og Sigurðar
Sveinssonar, vinnum. á Selnesi á Skaga. Foreldr-
ar hennar héldu ekki heimili saman, og fór hún
ung í fósmr til þeirra Selneshjóna, Magnúsar
Björnssonar og Ingibjargar Vigfúsdóttur.
Magnús lézt árið 1899 (sjá þátt um Vigfús, son
hans, í Glóðaf. 1969, 10. h. bls. 78), er Svein-
sína var barn að aldri, en Ingibjörg hélt áfram
búskap með sonum þeirra hjóna, og hjá þeim
dvaldist Sveinsna unz hún fór að vinna fyrir sér.
Eftir það var hún í vist á ýmsum stöðum í
Skefilsstaðahreppi unz hún flutti til Sauðárkróks
árið 1926 og bjó þar síðan til dauðadags.
Á Sauðárkróki var Sveinsína í vist lengi vel, m.a. hjá Gísla Guðmunds-
syni gestgjafa, einnig hjá Pétri Sighvats símstjóra og konu hans Rósu
Daníelsdóttur, og hjá þeim hjónum ólst upp að verulegu leyti dóttir hennar,
en hún hafði eignazt tvö myndarleg börn: Aðalstein Stefánsson, nú bílstj.
í Reykjavík og Hallfríði Rútsdóttur, húsfr. á Sauðárkr.
Árið 1940 stofnaði Sveinsína heimili með Jóni Þorkelssyni frá Ingveldar-
stöðum á Reykjaströnd; bjuggu þau saman eftir það, meðan bæði lifðu.
Sveinsína var í minna lagi á vöxt, fölleit ásýndum með skarpa og skýrt
mótaða drætti. Hún var stillt kona og hljóðlát, hlédræg og fáskiptin. Hún
var þrifin og vel verki farin skyldurækin og frábærlega trú í öllu starfi.
Hún hafði sig lítt í frammi, en naut óskoraðrar virðingar og trausts þeirra,
er þekkm hana lengst og bezt (Heimilarm. St. Magn.).
Sveinsína Sigurðard.