Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1970, Page 112
Andrés B. Björnsson Snotrunesi:
Sigling Gullmávsins
Sutmarið 1959 í ágúst var eg að slá á Landsendanum \rétt
utan við Snotrunes í Bcrgarfirði iþar sem þjóðvegurinn liggur
fast út með fjallinu norður í Njarðvíkurskriður.
Það :var Mæjalogn þennan dag, sterkur hiti af sól og lá-
dBuður sjór.
Rétt fyrir 'hádegið lagði eg frá mér orfið og rölti áleiðis
heim í mat, um 15 mín. gang. Þegar eg kom upp á veginn bar
svo við að bíll kom að norðan. Eg hugsaði með mér að fá far
‘spölir'i heim pg rét.ti upp ihcndina. BíFinn stanzaíði. Þetta
var nekkuð s-tór yfirbyggður bíll, líklega sendiferðabíll, og
merktur Reykjavík. Bílstjórinn opnaði hurðina og eg bauð
góðan dag. Hann tók glaðlega undir kveðju mína og var auð-
sótt að fá að sitja í. Eg settist við hliðina á ’honum, honn
sagði mér nafn sitt, sem eg hef því miður gleymt, og við tók-
um tal saman.
1 bí’num; (Voru aðeins tvö sæti, en tómur gámurinn aftan
við aö öðru leyti en því, að þar lá furðulegur farangur, alls
konar dót í óreiðu, svo sem strigapokar, bönd, spýtur, fatn-
aður og margt fleira.
Mér þótti þetta undarlegt Ihafurtask og spurði bílstjórann á
bvers konar ferðalagi ha.nn væri. Hann sagðist þá koma frá
Reykjavík og vera bílstjóri Kjarvals listmálara, hann Ihefði
fcomið með Kja.rval sjálfan og bát sem hann ætti og hafa haft
bátinn í bílnum, og væri dótið aðallega umbúðir frá bátnum.
Bátinn sagði hann þá hafa tekið úr við Selfljótsbrú innan við
Ós og sett hnnn á fljótið, og nú væri Kjarval á honum einn
síns liðs á leið til Borgarfjarðar. Hann sagði að klukkan 9
um morguninn hefði báturinn verið kominn á flot við brúna
og þá hefði Kjarval lagt af stað.