Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1970, Qupperneq 140

138
MÚLAÞÍNG
17. Bergslaður. Ibúðarhús úr timbri, járnklætt.
Fjarlægð frá sprengingu 110 metrar.
Bi'otnar 8 rúður.
Mat .................. kr. 20.00
Samdist ekki um.
Gefur þetta yfirlit hugmynd um tjón það, er sprengingar
þessar ollu.
Jón Jónsson á Hvanná fyrruin alþm. var kunnur atorku-
maðulr og þrekmaður. En hann var mjög líkhræddur. Ein-
hverju sinni voru þeir á ferð saman, séra Haraldur Þórarins-
són og hann, milli bæja á Dal einhverra erinda. Séra Harald-
ur var feitlaginn og þungur til gangs. Er þeir komu út fyrir
Hjarðarhaga brast í byl, en auðratað er þó þaðan í Hofteig;
þangað var ferðinni heitið. Þó villtust þeir. Eftir langa mæðu
komu iþeir í mikla brekku. Þeir lögðu í brekkuna og komu
þá að hengju sem girti leið. Þar sem þeir höfðu ekki hugmynd
um hvar þeir voru staddir og séra Haraldur orðinn mjög
þreyttur tóku þeir til bragðs að grafa sig í fönn. Er þeir
hofðu letgið í fönninni um stund fór kuldi að sækja (á séra
Harald. Hann segir þá við Jón: „Æ, nú verð eg dauður eftir
svo sem kiukkustund“. Þá kom líkhræðslan yfir Jón, hann
vildi ekki fyrir nokkurn mun liggja hjá dánum manni og
brauzt út. Um leið og út kom átt-aði hann sig og sá að þeir
voru í Staðarárgili rétt innan við Hofteig. Nú tók hann á karl-
mennsku sinni og kom séra Haraldi heirn við illan leik. —
Frá Benedikt frá Hofteigi.