Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1970, Qupperneq 165

MÚLAÞING
163
Þegar þessu var lokið og aftur orðið hljótt gengu þær mæðg-
ur til baðstofu og töku á sig náðir.
1 'beinni stefnu frá Miðheiðarhálsenda við Fjallsse'lsveg, en
nokkru austar er Tindafell. Norðan við það eru allmiklir flóar
samnefndir fellinu. Austast i þessum flóadrögum á upptök
tsín læ'kur sá er skilur lönd milli Skeggjastaða og Teigasels.
Heitir hann Grásteinslækur; hann fellur þvert niður heiðina
og sameinast Teigará þar sem hún 'kemur sunnan heiðina og
fellur til norðurs. Smálægð er í bakka einnar lækjarsytrunnar
sem myndar Grásteinslækinn.
Nú liðu þrjátiu ár.
Sumarið 1916 er bóndinn í Teigaseli, Þorleifur Stefánsson,
í fjárleitum uppi á heiði. Finnur hann þá bein Guðrúnar Magn-
úsdóttur. Hún hafði lagzt til hinztu hvíldar í lægðinni á lækj-
arbakkanum. Eitthvað hafði lækurinn grafið upp í bakkann
og skþlað burtu sumu af beinunum og stöfum úr kútnum.
Þarna lágu þó enn ndkkrir istafir blámálaðir, gjarðir af kútn-
um og stafprikið sem Guðrún hafði gengið við.
Merkilegast fannst Þorleifi þó það, hvað hér virtist lítið
hafa rótazt öll þessi ár. Hann sá fötin sem stúlkan hofði verið
í, pilsið úr vaðmáli, hann sá fellingarnár í því. Fötin voru eins
og hjóm þegar við þau var komið.
Frá þeim stað er Guðrún fannst og inn á Fjallsselsveg eru
rúmir trveir km. Vera má að Guðrún hafi hallað sér Isvona
mikið til norðurs frá venjulegri leið til þess að ná Teigarár-
gilinu og komast niður með því eða fá þar eitthvert skjól und-
ir kletti ef í nauðirnar ræki.
Skráð 1968.
FJALLSSELSVEGTJR
Vegarlýsing eftir Jón Björnsson
Frá FjaJIsseli í Fellahi-eppi norður yfir heiði að Skeggja-
stöðum á Jökuldal var fyrrum allfjölfarinn vegur sem kallað-
ur var Fjallsselsvegur. Farið er frá Fjallsseli upp með bæjar-
læknum sem fellur í bugðum ofa.n fjallið, þar sem hann sveig-
ist fyrir klettahjolla sem mikið er af í fjallinu. Efsti 'klettur-