Jökull - 01.12.1977, Qupperneq 103

niður tjaldið, e£ þeir skyldu tjalda á snjólausum
jökli.
Hvílupokinn var úr þykkum seglstriga, og í
honum höfðu þeir loðskinn. „Hann var það stór,
að við gátum allir verið í honum," stendur skrif-
að, en síðar kom í ljós, að ekki mátti hann
þrengri vera, enda mun hann upphaflega hafa
verið ætlaður tveim.
Sleðinn var 180 cm á lengd og 80 cm á breidd,
léttbyggður með útbúnað til siglingar. Framhjól
af reiðhjóli höfðu þeir með. Það var tengt
aftan í sleðann og var búið mæli til að mæla
vegalengdir.
Klæðnaði sínum lýsa þeir svo, að þeir liöfðu
ullarnærklæðnað, en tvennan ytri fatnað: létt
för úr þunnu efni útlendu og jakkaföt úr þykku
ullarefni. Þá höfðu þeir allir regnkápur og
vöðlurnar, sem áður getur og vaða mátti þurr-
um fótum vatnsföll, þótt þau tækju langdrægt
upp undir hendur. Hver um sig hafði ferna
ullarsokka og tvenna skó, heimagerða leðurskó,
sem þeir gengu á yfir jökulinn, og gúmmískó í
liraun og hrjóstur. Höfuðföt höfðu þeir þrenn:
venjulegar enskar húfur, olíuhatta og lambhús-
liettur. Þá hafði hver þeirra þrenna vettlinga,
og síðast má nefna nál og garn til að gera við
fatnað og seymi til að gera við leðurskóna.
Til matar tóku þeir flatbrauð, smjör, liarð-
fisk, hákarl, herta og hleypta lúru, ost, hangi-
kjöt og hafragrjón. Auk þess kaffi, sykur og kex.
Annar farangur: Prímusinn og 8 lítrar af
olíu, eldspýtur í vatnsþéttum umbúðum, alú-
míníumpottur, þrjár könnur og skeiðar, skíði,
sum heimagerð, þrennir mannbroddar með nýj-
um urgum, snjógleraugu, 30 m löng lína 5
punda, sárameðöl og umbúðir, auk þess flaska,
fyllt hreinum vínanda. Ekki er þess getið, að
farangur liafi verið veginn eða hve þungur hann
var.
Fimmtudaginn 15. júlí höfðu þeir félagar
ákveðið að leggja af stað. Þann dag var veður
„mjög gott, hálfskýjað loft, svo að sá til sólar
af og til. Þoka hvergi sjáanleg, leit úr fyrir
áframhaldandi góðveðut“. Þann dag pökkuðu
þeir niður, en bundu ekki í klyfjar, fyrr en
Sigurbergur hafði farið yfir lista, sem hann dró
upp úr vasa sínum, og gengið úr skugga um,
að með væri allt, sent þar stóð skrifað. Klukkan
sex um kvöldið ríða þeir úr hlaði við sjöunda
mann með klyfjahest undir föggum. Arni Bergs-
son bóndi í Svínafelli veitti þeim brautargengi
fyrsta spölinn og þrjár stúlkur, „er eigi verða
nafngreindar hér", segir á minnisblöðum.
Inn við Viðborðshálsa var sigið af baki, því
að þá var ekki lengra fært hestum. Þá var jafn-
framt komið að skriðjökulstanga Vatnajökuls,
sem liggur að Hálsum vestanverðum. En þar var
jökull ófær uppgöngu, og klifu þeir Hálsa upp
á efstu brún, en þar liggur hájökullinn að baki.
Fylgdarliðið gekk með þeim upp í rniðjar hlíðar
og bar með þeim farangur. Þá sneri það heim-
leiðis, og ferðalangarnir þrír örkuðu einir upp
að jökli innst á Flálsaheiði og slógu þar tjaldi
kl. 11 um kvöldið. Meðan einn gekk frá í tjaldi,
hlóðu hinir tveir vörðu eina mikla, er standa
skyldi sem minnisvarði þessarar ferðar um aldir
fram.
Myntl 1. Ferðafélagarnir Helgi Guðmundsson, Sigurbergur Árnason og Unnar Benediktsson, tal-
ið frá vinstri til hægri. Myndirnar voru teknar urn svipað leyti og ferðin var farin.
JÖKULL27. ÁR 101