Jökull - 01.12.1977, Side 110

birti, en þegar þeir litu næst út úr tjaldinu, var
aftur komin svartaþoka, svo að þeim þótti ekki
ráðlegt að hreyfa sig úr stað. Þeir voru mjög
lrraktir og liöfðu engin þurr föt til að fara í.
Réðu þeir það af að vaka til skiptis ,og skyldi
vökumaður halda loga á prímusnum til að hita
upp í tjaldinu og fylgjast með, ef birta kynni
í þokuna. Þá skyldi þegar lagt af stað í síðasta
áfangann.
Það er heldur daufur blær yfir frásögnum
um þessa síðustu nótt ferðarinnar, og þó skín
hvarvetna á gamansemi og gáska undir niðri.
Þeir höfðu lítið að sér, því að farangur allur
hafði hrakist. Hvílupokann höfðu þeir undir
sér, en skinnin yfir. Þegar sá fyrsti hafði lokið
sinni varðstöðu, var annar vakinn, og er hann
vakti liinn þriðja og skyldi sjálfur sofna, skalf
hann svo mikinn, að varðmaður varð að breiða
sjálfan sig yfir hann, svo að hann fengi í sig
viðhlítandi yl til að festa blund.
Aldrei létti í þokuna alla nóttina, rigning
hélst sú sania, en vindur fór heldur minnkandi.
Þegar vökumaður vakti félaga sína með kaffi
kl. 6 að morgni miðvikudagsins 28. júlí, var
svartaþoka, hæg rigning, en köld.
Nú vildn þeir ekki liýrast lengur í þessu bæli.
Þeir miðuðu stefnu við það, að þeir hefðu séð
Fossaheiðina daginn áður, og áttu þá að vera
komnir að Gæsaheiði eftir tveggja tíma göngu.
Kl. 7 lögðu þeir af stað í ANA. En brátt rákust
þeir á gjár miklar, sem þeir urðu að krækja
fyrir langar leiðir, og gerði það ljót strik í áætl-
aða stefnu. Eftir þriggja tíma göngu voru gjárn-
ar svo þéttar, að engin leið var að lialda áfram
þá leið. Tjölduðu þeir þá og tóku morgunverð.
Var þá áköf rigning og vaxandi vindur.
Urðu nú miklar umræður um það, hvar þeir
mundu vera staddir og komust þær brátt á það
stig, að þeir vippuðu sér í að semja gaman-
saman samtalsþátt. Um hádegi lögðu þeir svo
aftur af stað. Var þá ekki um annað að gera en
að snúa við og fara sömu leið til baka. Eftir
hálftíma göngu létti lítið eitt í þokuna, og sáu
þeir þá tvö sker skamrnt frá í jöklinum. Þangað
ætluðu þeir að komast, en urðu frá að hverfa
sökum jökulgjáa. En skömmu síðar létti enn
betur, og þá sáu þeir aftur fjall það, sem þeir
sáu kvöldið áður. Og nú komust þeir að raun
um, að þetta var þá hin margþreyða Gæsaheiði.
Skerin voru Nýjunúpar inn af Hoffellsfjalli.
I næturstað sinn komu þeir kl. 3 um daginn,
gengu [íaðan rakleitt í suðvestur fram á jökul-
brúnina milli Hálsa og Gæsaheiðar og síðan
niður fönn, sem lá af jökulbrún niður á milli
fjallanna. Var klukkan þá 5, er þeir stóðu á
moldu. Þar skildu þeir eftir sleðann, hvílupok-
ann, skíðin og fleira, en fóru með tjaldið, fatn-
að og matarleifar. A aurunum fyrir neðan Hálsa
opnuðu þeir malpokann og gerðu kjötinu frá
Svartárkoti síðustu sk.il, en áttu þá enn gnægðir
af brauði og smjöri. Þar skildu þeir eftir poka
sína og gengu lausir fram aurana. Þegar komið
var yfir jökulkvíslarnar, tóku þeir upp vasapel-
ann í fullkominni alvöru. Kl. 9 komu þeir að
Svínafelli. Þar hafði fólk ekki búist við, að
ferðafært hefði verið á jökli undanfarna daga.
Þá var skýjað loft í byggð og 4 vindstig á SV,
en kolsvart að sjá til jökla.
ABSTRACT
The author describes an excursion which
three young men carried out in July 1926, from
Hornafjördur, South-East Iceland, to Bárdardal-
ur, North-Iceland, across Vatnajökull. The route
which tliey walked on skis was altogether about
70 km long from Vidbordshálsar across Breida-
bunga and Nordlingalægd, and south of Kverk-
fjöll where they turned northwards down
Dyngjujiikull. They crossed Odádahraun by foot
and came down to the farm Svartárkot in Bárd-
ardalur. The travellers were the first ones to
observe a small island which was formed in
Lake Askja during an eruption earlier in the
year 1926. They returned the same route back
to Hornafjördur.
108 JÖKULL 27. ÁR