Jón á Bægisá - 30.09.2004, Page 80
Seamus Heaney
Rólan
Fjaðurmjúk snerting fmgurgóma á bak,
dró engu verr — fyrst hreyfingin var hafin —
en væri af afli ýtt.
Fyrr eða síðar,
náðum við eitt af öðru himin-hæð,
aftur og fram í opnu hlöðu-skýli,
táspyrnu-rólandi, rétt og kreppt á víxl.
#
Ekki Brueghel. Né Fragonard. En fremur
himinbirtan af grænu grasi Hans Memling
ljós yfir akra og skjólrunn, skýlis-munninn
bakaður sól og biðsæll, hlífðar-stráum
hagrætt til hliðar; helgrar jólamyndar
framsvið og baksvið bíðandi síns fólks.
Og svo, fyrir miðju sviði, rólan sjálf, -
og ásetan í bugðu skakkur skjatti
allsendis kyrr, og hékk sem halíu-slaki,
agn, rennt í lægð að hrífa sál í hæð.
>#
Samt hreif okkur þó jafnt ein jarðnesk. Hún
sat þar í tign jafn keik og keisaradrottning,
og dýfði fótum sollnum sitt á hvað
í glerjað vaskafatið, fyllti í,
við og við, rausnarsveig rjúkandi bunu
úr katli, henni á hlið á gólfinu.
Skvampið var eyrum okkar tónaseiður
og brosið hennar boðun mildi og sátta.
78
á Æa^ásá — Tímarit þýðenda nr. 8 / 2004