Jón á Bægisá - 30.09.2004, Qupperneq 105

Frá hjali til tals
mælandi 1 sanoin ég sagði
2 sanoi áiti sagði mamma(n)/móðir(in)
3 sanoin miná sagði ég
5 sanoi isá sagði pabbi(nn)/faðir(inn)
7 sanoin miná sagði ég
9 sanoi isá sagði pabbi(nn)/faðir(inn)
10 sanoi áiti sagði mamma(n)/móðir(in)
13 pölisin miná bablaði / hjalaði ég
15 sanoi áiti sagði mamma(n)/móðir(in)
17 pölisin miná bablaði/hjalaði ég
19 sanoi isá sagði pabbi(nn)/faðir(inn)
barn 1 3 pláp pláp pláp puuloa puuloa
6 moskopaska haistamaan Moskó+skít fara að hnusa af
11 moskopaska haistamaan Moskó+skít fara að hnusa af
12 moskopaska haistamaan Moskó+skít fara að hnusa af
16 tukki pulee tukki pulee trjástofn + (merkingarlaust) SAGNORÐ
móðir 2 Syö puuroa Borðaðu graut / (Fáðu þér af grautnum)
10 Sinulta Af þér
14 Ole kiltti, pukki tulee Vertu vænn [...], jólasveinninn er að koma
faðir 4 Moskovassa taistellaan I Moskvu er barist
8 Mistá se on tuollaista oppinut Hvar hefur það (hann/hún) lært annað eins?
18 Onkohan se oikein viisas Er það (hann/hún) með öllum mjalla?
Samkvæmt þessu gegnir ljóðmælandinn hlutverki „þular“, hann hefur
fyrsta og síðasta orðið og skýrir reglulega frá því hver hafi nýlokið við að
segja eitthvað. Þessar athugasemdir hans eru afar knappar og hlédrægar, á
aðeins tveimur stöðum tengir hann það hvort einhver sagði eitthvað,
lýsingu á því hvernig það var sagt: „pölisin miná“ (línur 13, 17: bablaði ég).
Auk þess kemur í ljós að samsemd ljóðmælanda og barns þarfnast
ákveðinna forsendna hvað tímasvið varðar: Mælandinn vísar aftur til þess
sem hann sagði einhverju sinni sem smákrakki, og þess sem foreldrar hans
sögðu þá. Bygging ljóðsins markast sem sagt af pólunum NUNA og ÞÁ.
Það segir sig (nánast) sjálft að þessar tilvísanir eru skáldskapur og ekki
áþreifanlegar minningar: Barnið í ljóðinu flakkar á milli hjalskeiðsins
(„pláp pláp pláp“) og eftirhermuskeiðsins (línur 3, 6,16), það er því tólf til
átján mánaða gamalt en svo langt aftur nær minni okkar líkast til ekki.
Athyglisvert við tilsvör móðurinnar og föðurins er m.a. til hvers þeim
er beint hverju sinni. Móðirin beinir í tvígang tilmælum til barnsins, einu
á — Menninga(r)miðlun í ljóði og verki
103