Morgunblaðið - 08.08.2015, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. ÁGÚST 2015
Ég er mjög stolt að heita í höf-
uðið á ömmu minni, Magðalena
Sigríður. Mjög langt og mikið
nafn sem getur stundum verið
erfitt. Þetta kannaðist hún amma
líka við. Hún var mjög dugleg að
leiðrétta fólk sem sagði Magda-
lena við hana. Ég man eitt skipti
þegar amma beið á biðstofu eftir
því að vera kölluð upp. Kona
kemur og kallar Magdalena, en
amma sat sem fastast og sagði
ekki neitt. Það var ekki fyrr en
greyið konan var búin að kalla
nafnið nokkrum sinnum að amma
spurði hvort hún væri nokkuð að
meina Magðalena. Okkur nöfn-
unum fannst nú ekki leiðinlegt
þegar við fundum svo nafnið okk-
ar á kókflösku í fyrrasumar,
Magðalena með ð-i og auðvitað
tókum við skemmtilega mynd af
okkur saman með flöskuna.
Elsku besta amma, ég elska
þig!
Þín nafna,
Magðalena Sigríður.
Magðalena Sigríður Hallsdótt-
ir, Madda, kær vinkona, er látin
87 ára gömul.
Langar mig að minnast henn-
ar nokkrum orðum.
Nú þegar Madda er farin rifj-
ast upp minningar frá liðnum
dögum. Mér finnst ég alltaf hafa
þekkt Möddu. Ég hóf störf hjá
Pósti og síma á Siglufirði 1. sept-
ember 1956 og starfaði þar til
1982 með smá hléum á milli, eða í
um 26 ár. Þar vann Madda sem
yfirmaður og lét mig strax finna
að ég væri velkomin. Madda vann
á símstöðinni yfir í 50 ár og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
þar. Var hún vel liðin og mikið til
hennar leitað.
Einnig störfuðum við mikið
saman að félagsmálum, t.d. í
Kvenfélagi Sjúkrahúss Siglu-
fjarðar, í Kvenfélaginu Von, Fé-
lagi eldri borgara og síðast en
ekki síst í Systrafélagi Siglufjarð-
arkirkju. Var hún t.d. um tíma í
stjórn allra þessara félaga. Betri
félaga var vart að finna.
Ég minnist samverustund-
anna líka frá því í gamla daga,
óteljandi margra. Margt var þá
brallað, hlegið og spjallað. Síma-
ferðalögin okkar voru, að Gulla
manni Möddu meðtöldum, óborg-
anleg og í minningunni voru
þetta hamingjuár.
Madda var stálminnug og fróð
og höfðingi heim að sækja, enda
ræðin og skemmtileg. Madda var
líka einlæg, hress og kát og bjart-
sýn á lífið og tilveruna. Madda
átti afar gott og farsælt samband
við börnin sín og ömmubörnin öll
og fylgdist vel með öllu lífi þeirra
og starfi.
Og að leiðarlokum, elsku
Madda, færð þú að hvíla milli
fjallanna í firðinum okkar fallega.
Elsku Guðný, Guðrún, Kalli,
Guðbjörg og fjölskyldur. Innileg-
ar samúðarkveðjur til ykkar
allra.
Guð blessi ykkur öll.
Brynja Stefánsdóttir.
Ég var svo lánsamur að eiga
Möddu að, hún var föðursystir
mín en í raun var hún eins og
önnur mamma og hugsaði um
mig eins og eitt af börnunum sín-
um og Margréti dóttur mína eins
og hún væri ömmubarn hennar.
Ég dvaldist á Siglufirði öll sumur
þar til ég varð fjórtán ára og þá
var ég ýmist hjá ömmu og afa á
Hvanneyrarbrautinni eða hjá
Möddu og Gulla á Fossveginum.
Madda var alveg einstök. Hún
var sælkeri, eins og fleiri í fjöl-
skyldunni, átti alltaf súkkulaði,
var kökumeistari og mjög góður
kokkur, hún gerði líka besta ís
sem hægt var að fá. Þrátt fyrir
miklar annir hafði hún einhvern
veginn alltaf tíma fyrir mann og
hún fylgdist alltaf vel með því
hvað væri að gerast í lífi okkar.
Madda var vinnusöm og ég man
ekki eftir því að hún hafi bara set-
ið með hendur í skauti. Pabbi og
Madda voru afar náin systkini og
því eru mjög sterk tengsl milli
þessara tveggja fjölskyldna og
við systkinabörnin náin.
Ég bara alla tíð mikla virðingu
fyrir Möddu og leit upp til henn-
ar. Í mínum huga var hún höfuð
fjölskyldunnar. Hún var kven-
skörungur og ég hélt lengi vel að
Madda stjórnaði öllu á Sigló. Hún
var allt í öllu, á símstöðinni, á
sjúkrahúsinu, í kirkjunni og kórn-
um. Hún lagði mikla vinnu á sig til
þess að bæta hag þeirra sem
minna máttu sín, hún vann ötult
starf í þágu kirkjunnar, sjúkra og
aldraðra og var formaður kven-
félags sjúkrahússins og kven-
félagsins Vonar í áratugi. Ég man
eftir henni sitja lengi við og hand-
skrifa með fallegri rithönd á
heillaskeyti og minningarkort
fyrir kvenfélagið og safna að sér
vörum fyrir bingó sem voru hald-
in reglulega til fjáröflunar.
En fyrst og fremst minnist ég
Möddu sem glæsilegrar, glað-
legrar, sjálfstæðrar og ákveð-
innar konu með risastórt hjarta
og hlýju. Það var alltaf hægt að
leita til hennar. Hún var umburð-
arlynd með eindæmum, hafði já-
kvæða sýn á lífið og tilveruna,
sem vert er að hafa til eftir-
breytni.
Tími Möddu var kominn. Í júlí
þegar ég kvaddi hana var ég viss,
þrátt fyrir brosið og gleðina í and-
liti hennar, að við myndum ekki
hittast aftur hér.
Í dag kveð ég yndislega
frænku mína sem auðgaði líf mitt
á margan hátt. Ég er þakklátur
fyrir að hafa átt Möddu frænku
að.
Ég votta Guðnýju, Guðrúnu,
Kalla, Guðbjörgu og fjölskyldum
þeirra innilega samúð mína.
Hallur.
Madda frænka og Gulli frændi
hafa nú bæði kvatt þennan heim,
en Gulli lést í október sl. Frænd-
semi og vinátta var mikil á milli
fjölskyldna okkar. Madda og
mamma mín kynntust á Hús-
mæðraskólanum á Laugalandi í
Eyjafirði og varð strax mikil vin-
átta og væntumþykja þeirra á
milli sem varði alla tíð, alltaf voru
þær ofarlega í huga hvor annarr-
ar. Það var Madda sem kynnti
foreldra mína á sínum tíma, sem
var mikið gæfuspor. Ýmsar minn-
ingar tengjast fjölskyldunni á
Fossvegi 8. Hæst ber boðið á jóla-
dag. Það var ekki eingöngu fínt
og skemmtilegt jólaboð með góð-
um og fallega skreyttum mat,
heitu súkkulaði og kökum, heldur
einnig afmælisveisla Gulla. Í
minningunni var ég öll kvöld jóla-
dags æsku minnar hjá þeim og þó
að við þyrftum að vaða djúpan
snjó til að komast í boðið stoppaði
það okkur ekki. Madda og
mamma í eldhúsinu heima á Hlíð-
arvegi að setja rúllur hvor í aðra,
þurrka hárið í hárþurrku með
plasthettu sem blés upp þegar
búið var að setja hana á höfuðið,
þetta var flott og skemmtilegt hjá
þeim. Madda að máta fína kjóla
sem mamma var að sauma á hana,
alltaf jafn glæsileg og fín til fara.
Madda og mamma fyrir nokkrum
árum í heimsókn, nutu þess að
borða pönnukökur með rjóma og
drekka heitt súkkulaði með. Vin-
konurnar töluðu og töluðu saman
í marga tíma og undirrituð hitaði
meira súkkulaði.
Madda var að mörgu leyti á
undan sinni samtíð, hún var alla
tíð útivinnandi, stundum með
heimilishjálp en oftast hjálpuðust
þau Gulli að með það sem gera
þurfti. Einnig tók hún mikinn
þátt í félagsstörfum og skipulagði
meðal annars margar fjáraflanir
enda vissi hún oftast hvar skórinn
kreppti í samfélaginu á Siglufirði.
Madda hafði yndi af söng og þess
naut Kirkjukór Siglufjarðar-
kirkju. Fyrir störf sín var hún
sæmd hinni íslensku fálkaorðu og
var vel að þeim sóma komin.
Madda var mjög hlý og hjálp-
söm og hljóðlega gaf hún sér tíma
til að sinna þeim sem í þörf voru.
Frænka mín var alltaf hress, já-
kvæð, glöð og með blik í auga,
væntumþykja og kærleikur
streymdi frá henni til okkar allra.
Hún gleymdi aldrei afmæli eða
öðrum viðburðum, passaði að
börnin fengju gjafir, enginn mátti
verða út undan. Börn Möddu og
Gulla eru sómi þeirra, þau hafa
erft hlýjuna og hressleikann og
marga aðra góða eiginleika for-
eldra sinna. Þeim og fjölskyldum
þeirra flytjum við fjölskyldan
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Ingibjörg Hinriksdóttir.
Elskuleg frænka er látin, eftir
langa, viðburðaríka og gefandi
ævi.
Madda og Gulli eignuðust fjög-
ur börn sem hafa öll verið foreldr-
um sínum til mikils sóma. Madda
frænka hafði mikil áhrif á mig í
æsku, hjálpaði mér og studdi þeg-
ar ég hóf undirbúning að framtíð-
arnámi mínu í hjúkrun. Hún var
hjúkrunarkona af guðs náð.
Alla sína ævi stundaði hún
sjálfboðaliðastörf í heimabyggð
sinni og víðar.
Um 13-14 ára aldur tók Madda
upp á því að fara heim til aldraðra
og einstæðinga í bænum og bauð
þeim þá hjálp sem hún var fær
um að veita. Hún fór í sendiferðir,
las og skrifaði bréf og jólakort og
gladdi fólkið á ýmsan annan hátt.
Magðalena var 14 ára þegar
hún gekk í Kirkjukór Siglufjarðar
og söng þar fram á efri ár. Ómæld
er sú vinna þar sem hún hefur
staðið fyrir fjáröflun fyrir kirkj-
una, tertur sem hún og fleiri kon-
ur í kórnum bökuðu og gáfu til
fjáröflunar á kaffidögum og fyrir
erfidrykkjur.
Magðalena gekk í Kvenfélag
Siglufjarðar 16 ára og þar end-
urvakti hún starf móður sinnar,
sem hafði gefið félaginu minning-
arkort til fjáröflunar, en þetta
starf hafði lognast út af þegar
kortin voru uppseld. Madda kom
þessu á „koppinn“ aftur og í fjöl-
mörg ár sá hún um afgreiðslu
þeirra, og handskrifaði m.a. öll
kort, og kom þeim í réttar hendur
eða póstlagði.
Þá er komið að að ég held
stærsta baráttumáli Magðalenu,
en það var að reist yrði elli- og
hjúkrunarheimili á Siglufirði.
Í meir en 25 ár stóð hún fyrir
bingókvöldi einu sinni í mánuði
frá hausti til vors. Þess á milli
safnaði hún vinningum um allar
þorpagrundir. Hún þekkti marga
og nýtti sér það óhikað málefninu
til stuðnings, og allir vildu hjálpa
til og seldu henni ódýrt eða gáfu í
gott málefni. Hér fyrir sunnan
naut hún aðstoðar barna, ætt-
ingja og vina við að sendast og
sækja dót, og keyrði hún ófáar
ferðir norður með drekkhlaðinn
bílinn af bingóvinningum.
Kvenfélag Sjúkrahússins var
stofnað 22. nóvember 1953.
Magðalena var formaður í 28 ár
en lét af því starfi árið 2008. Í
þessu starfi, að öllum ólöstuðum,
var hún „potturinn og pannan“ í
öllu og dreif allt áfram. Við úttekt
á sjúkrahúsum landsins fékk þá-
verandi heilbrigðisráðherra lista
yfir tæki og tól ásamt húsbúnaði á
sjúkrahúsum landsins og m.a.
samantekt frá Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar. Það vakti athygli hans að
ítrekað kom nafn þessarar konu
fyrir þar sem hún stóð fyrir fjár-
öflun til tækjakaupa fyrir sjúkra-
húsið og alls konar húsbúnaðar
fyrir dvalar- og elliheimilið. Hún
hafði þann háttinn á að hún ein-
faldlega spurði læknana hvað þá
vantaði – og fór síðan í fjáröflun í
framhaldinu.
Elsku frænka, megi þér vegna
vel á nýju tilverusviði með ástvin-
um sem farnir eru á undan. Bless-
uð sé minning þín.
Kæru frændsystkini og ætt-
ingjar, gleðjist yfir að hafa átt
svona frábæra mömmu, ömmu,
tengdamömmu, langömmu og
frænku.
Erla Óskarsdóttir.
Um þessar mundir upplifum
við sem höfum búið á Siglufirði
um lengri eða skemmri tíma það
að kveðja einstaklinga sem hafa
haft mikil áhrif á hið siglfirska
samfélag um langan tíma. Kveðja
þá sem hafa verið máttarstólpar
samfélagsins í Þormóðs Ramma
fagra firði, Siglufirði.
Hún Magðalena Hallsdóttir,
eða Madda eins og hún var ávallt
nefnd í lifuðu lífi, var svo sann-
arlega einn af máttarstólpum í fé-
lags-, menningar- og kirkjulífi
Siglufjarðar um áratuga skeið.
Hún Madda var alin upp við
það á heimili sínu að allt félagslíf
skipti miklu máli. Margir einstak-
lingar úr fjölskyldu hennar ólust
upp við þá skoðun, sem aftur
þýddi það að fjölskylda hennar
var mjög svo mótandi í öllum fé-
lagsmálum á Siglufirði.
Ung að árum, mjög ung, hóf
hún Madda að syngja í kirkjukór
Siglufjarðarkirkju. Þegar hin
glæsilega kirkja á Siglufirði, þá
ein stærsta kirkja á Íslandi, var
vígð þann 28. ágúst árið l932 söng
hún Madda í kirkjukórnum í
vígsluathöfninni aðeins tólf ára
gömul. Þekkt er mynd af kirkju-
kórnum þar sem má sjá hana
Möddu, séra Bjarna Þorsteinsson
sóknarprest og tónskáld sem og
organistann Tryggva Kristinsson
og Þormóð Eyjólfsson söng-
stjóra. Sú mynd birtist í sögu
Siglufjarðarkirkju, sem gefin var
út á 50 ára vígsluafmæli kirkjunn-
ar.
Auk þess að leggja ótrúlega
mikið í tónlistarstarf kirkjukórs-
ins og almennt í kirkjustarf vann
hún Madda mikið afrek í störfum
fyrir kvenfélag sjúkrahússins og
kvenfélagið Von.
Alls staðar sem hún fór laðaði
hún fólk til starfa á hinum fé-
lagslega vettvangi.
Hún var einstaklega jákvæð
gagnvart öllum mönnum og mál-
efnum
Fyrir mér var hún fyrst og síð-
ast mikill kirkju- og mannvinur,
og auðvitað persónulegur vinur
okkar hjónanna. Henni Möddu
fannst mjög mikilvægt að fólkið
leitaði til kirkjunnar sinnar í gleði
og sorg, já í öllu lífinu. Það á vel
við að hún Madda sé kvödd hinstu
kveðju á sunnudegi. Ekki ósjald-
an í gegnum áratugina hefur hún
Madda okkar sungið ásamt
kirkjukórnum sínum „Sunnudag-
ur Drottins er“. Að hennar áliti
skipti það svo miklu máli að við
mennirnir tækum tíma frá á
sunnudegi til að íhuga guðsorð, að
ekki sé talað um það að taka þátt í
guðsþjónustu sunnudagsins.
Guðlaugur Karlsson eiginmað-
ur hennar Möddu, sem er nýlát-
inn, tók einnig virkan þátt í menn-
ingar-, tónlistar- og félagslífi
Siglufjarðar. Hann söng m.a. í
karlakórnum Vísi sem „gerði
garðinn frægan“ á sínum tíma.
Það gerðu einnig bræður hennar
Möddu með karlakórnum Vísi og
síðar með Karlakór Reykjavíkur.
Hann Gulli, eins og hann var
ávallt kallaður, var í sóknarnefnd
Siglufjarðarkirkju um tíma og
var virkur í störfum Kiwanis-
klúbbsins á Siglufirði. Við hjónin
Elín og ég höfum oft rætt um það
hve kaupstaðurinn Siglufjöður,
sem brátt fagnar 100 ára afmæli
sínu, hefur verið heppinn með að
eignast góðar dætur og syni. Það
er sjónarsviptir af því að hún
Madda sé ekki lengur til staðar á
Sigló. Ekki til staðar í kirkjukórn-
um hennar góða. Andi hennar er
þó þar til staðar, kristallast ekki
síst í fjölskyldu hennar sem hefur
staðið sig vel í öllu lífi og tilveru.
Við hjónin þökkum henni
Möddu fyrir samfylgdina. Þökk-
um fjörutíu ára vináttu og traust í
hinu siglfirska samfélagi, sér-
staklega þó fyrir allt samstarfið á
hinum kirkjulega vettvangi.
Guð blessi hina fögru minningu
sem hún Madda skilur eftir hjá
ættingjum sínum, vinum og sam-
ferðafólki.
Megi sú minning lifa þótt ár og
dagur líði.
Kæra fjölskylda, megi hinn lif-
andi Guð og faðir blessa ykkur við
ástvinamissinn.
Vigfús Þór Árnason,
fyrrverandi sókn-
arprestur á Siglufirði.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
BJÖRG KARLSDÓTTIR,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þann 1. ágúst.
Útför hennar hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Ásta Erlingsdóttir, Guðleifur Magnússon,
Erla S. Erlingsdóttir, Tryggvi Edwald,
Erlingur, Björgvin, Elín og langömmubörnin.
Ástkær eiginkona mín, móðir, systir
og móðursystir,
SIGRÚN TRYGGVADÓTTIR
ROCKMAKER,
Washington DC,
lést fimmtudaginn 9. apríl.
Minningarathöfn um Sigrúnu fer fram í Fossvogskirkju
þriðjudaginn 11. ágúst og hefst athöfnin kl. 15.
.
Philip Rockmaker,
Anna Vala Rockmaker, Daniel Keane,
Lára Tryggvadóttir Engebretson, Gary Engebretson,
Hrafnkell Tryggvason,
Silja Gomez, Richard Benson.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN B. TÓMASDÓTTIR
kennari,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík 1. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 12. ágúst kl. 13.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á minningarkort UNICEF.
.
Einar Kristjánsson,
Tómas R. Einarsson, Ásta Svavarsdóttir,
Ingibjörg Kr. Einarsdóttir, Sigurður Rúnar Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir mín og tengdamóðir,
ÞÓRA AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Grund
sunnudaginn 2. ágúst.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu
föstudaginn 14. ágúst kl. 13.
.
Birgir Jóhannesson,
Birna María Þorbjörnsdóttir.
Elskulegur sonur, bróðir, mágur og kær
frændi okkar,
BJÖRN VAGNSSON,
Boðaþingi 24,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu föstudaginn
31. júlí, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 10. ágúst kl. 13.
.
Helga Svana Björnsdóttir,
Kristján Vagnsson, Hólmfríður Ingvarsdóttir,
Stefán Vagnsson, Guðveig Búadóttir,
Hreinn Vagnsson, Guðrún Sverrisdóttir,
Birgir Vagnsson, Kristín Kristinsdóttir,
Gunnar Vagnsson, Elísabet Sigurbjörnsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN ARNFINNUR ÞÓRARINSSON,
fv. kaupmaður,
lést 30. júlí á hjúkrunarheimili Hrafnistu,
Boðaþingi í Kópavogi. Útför hans fer
fram frá Kópavogskirkju mánudaginn 10. ágúst kl. 15.
.
Guðný Rut Jónsdóttir, Lárus Valberg,
Ólafur Haukur Jónsson, Inga Lára Helgadóttir,
Arnfinnur Sævar Jónsson, Helga Daníelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.