Félagsbréf - 01.08.1959, Qupperneq 7

RITSTJÓRNARGREINAR
E'Jendur menningrarinnar á undanhaldi.
ÞaS er öllum mönnum vitanlogt, aS þjóS vorri er nú, aS rojinni ein-
angrun landsins og nýfengnu sjálfstæSi, margur vandi á höndum í menn-
ingarefnum, og geta örlög hennar um langa jramtíS oltiS á því, hversu
til tekst um ste/nu hennar á nœstu árum. Fyrir því er henni fátt mikil-
vægara en aS gera sér sanna og rétta grein jyrir kjörum sínum og
öllum aSstœSum. AuSsce rök liggja aS sama skapi til þess, aS félag
vort mun í bókavali sínu haja umjram allt tvennt í huga: aS kynna
Islendingum andlegt líf og háttu samtíSarinnar og glœSa áhuga þeirra
og virSingu fyrir menningarerfSum sínum, sögu, þjóSerni og bók-
menntum.
Vér, sem kjörnir hófum veriS fyrstir stjórnendur og bókmenntaráSs-
menn félagsins, höfum skiptar skoSanir á mörgum hlutum, og er
raunar þarjlaust aS láta slíks getiS um frjálsa menn. En um þaS erum
vér allir sammála, aS hamingja þjóSarinnar sé undir því komin, aS
jajnan megi takast aS efla menningarþroska hennar og sjálfsvirSingu,
og væntir Almenna bókafclagiS þess aS geta átt þar hlut aS máli. Treyst-
um vér því, aS samhugur alls þorra almennings meS þessum megintil-
gangi endist jélaginu til œskilegs brautargengis og giftusamlegra átaka.
Þannig er komizl aS or'Si í ávarpi, sem ýmis helztu skáld og mennta-
tnenn þjóSarinnar hirtu viS stojnun Almenna bókafélagsins hinn 17. júní
1955. Þar er m. ö. o. vakin atfvygli á þeirn meginvanda, sem í dag hvílir
a íslenzku þjóSinni ■— vanda, sem sprettur af því, aS samhliSa heimt sjálf-
stœSisins var einangrun landsins rofin og rás heimsviSburSanna orSin
nákvœmlega jafn mikilvœg fyrir íslenzkan alþýSumann og leiStoga stór-
þjóðar. En þrátt fyrir þessa staSreynd var hérlendis e.ngin stofnun, serti
beinlínis hejSi þaS aS meginmarkmiSi aS sameina þá menn, sem aS vísu
hefSu á mörgum hlutum ólíkar skoSanir — e.n töldu þó mestu varSa aS
standa á verSi gegn þeim öjlum, sem ógna öllu mannkyni. ÞaS voru hér