Félagsbréf - 01.08.1959, Qupperneq 15

FÉLAGSBRÉF
13
og Katrínar Þórarinsdóttur frá Bakka í Bakkafirði. Var Þórarinn.
móðurfaðir Gunnars skálds, fjör- og þrekmaður, sem mun hafa
lagt nokkuð til mergsins í afa á Knerri. Afabróðir Gunnars skálds
í föðurætt var séra Sigurður Gunnarsson á Hallormsstað, sem var
höfuðklerkur og fræðimaður, gaf út elztu Iðunni og gerði tilraun
til að semja skáldsögu, strax og út voru komnar báðar sögur Jóns
Thoroddsens.
Þegar Gunnar fæddist, var faðir hans ráðsmaður á Valþjófs-
stað hjá bróður sínum, séra Sigurði Gunnarssyni yngra, síðar al-
þingismanni. Sjö vetra fluttist Gunnar með foreldrum sínum að
Ljótsstöðum í Vopnafirði, þar sem faðir hans varð brátt .hreppstjóri.
En fyrsta sumarið þar eystra missti Gunnar móður sína. Var það
þyngsta sorg bernsku hans og ein dýpsta reynsla ævi hans. Móður-
minning heitir líka annað tveggja Ijóðakvera, sem prentuð voru
eftir hann á Akureyri, þegar hann var aðeins 17 ára (1906). Sjálf-
um mun honum nú ekki þykja mikið koma til skáldskapar þeirra.
En svona snemma sagði eðlið til sín. Ein var köllun hans í lífinu.
Hann „vildi stefna aðrar brautir en þá, sem honum var mörkuð
fyrir fram samkvæmt fæðingu og umhverfi, . . . ákvað, sem sagt,
að taka sér þegar fyrir hendur að keppa að því einu, er hugur
^ans stóð til: verða rithöfundur.“ Og árið eftir að ljóðakverin
Ltlu birtust, fór hann „út í heiminn“, 18 ára (1907), til náms
°g ritstarfa, að „safna vizku, reynslu og skilningi“. Þar var hann
siðan búsettur nærfellt þriðjung aldar.
Fyrir réttum 20 árum fluttist hann svo alkominn til Islands með
fjolskyldu sína, fyrst að Skriðuklaustri, sem þau hjónin gáfu ís-
lenzka ríkinu 9 árum síðar, er þau fluttust til Reykjavíkur.
Nú er Gunnar. því miður sjúkur, svo að hann getur ekki dvalizt
ller hjá okkur í kvöld. En hugur okkar dvelst hjá honum.
II
L'm aldamót hafði Jóhann Sigurjónsson flutzt til Danmerkur og
^n'átt tekið að gefa sig að leikritaskáldskap á dönsku. En þegar