Félagsbréf - 01.08.1959, Síða 22

20
FÉLAGSBRÉF
tökum — er snilldarsagan Aðventa, um manninn, sem fór á hverri
jólaföstu, stundum í stórhríð, í eftirleit til að bjai'ga kindum annarra
— björgunai'innar vegna. Þar segir m a.: „Svo afundin getur
jörðin orðið við manninn, að hún lokar sér gei'samlega fyrir hon-
um. Þá getur hver átt það við sjálfan sig, hvað til bragðs skuli taka.
Og Benedikt fann ráð. Það er hlutverk mannsins, ef til vill hið
eina, að finna ráð. Að gefast ekki upp. Að spyrna á móti brodd-
unum, hversu hvassir sem þeir eru.“ Þetta hefur Gunnar Gunnars-
son einmitt gert, þótt hann sé fremur foi'göngumaður og fjallkóng-
ur en eftirleitarmaður. En með sömu ást á lífinu og fjallleitar-
maðurinn hefur hann þjónað list sinni — köllunarinnar vegna.
Hann, sem fyrst af öllu hélt í leit sína „út í heiminn, (að) kynnast
öðrum löndum, þjóðum og siðum, safna vizku, reynslu og skiln-
ingi“ og færði síðan okkur og umheiminum ávexti gáfna sinna,
reynslu og starfs í miklum og merkum skáldsögum, íslenzkum,
alþjóðlegum, lifandi, listrænum bókmenntum. Fyrir þetta flytur
íslenzka þjóðin hinu ágæta sagnaskáldi, Gunnari Gunnarssyni, al-
úðarþakkir, vottar honum virðingu og árnar honum allra heilla.