Félagsbréf - 01.10.1960, Side 39

KORMÁKUR BRAGASON:
Barn sem deyr
Eins og perla
í lófa mínum
dó út í myrkrið
líf þitt
bros þitt
gleði þín
út í myrkrið
og ég sá þig aldrei meir.
Hvarf út í myrkrið
eins og hlátur ceskunnar
eins og glöð augu
eins og hjartað í brjósti mínu
dó út í myrkrið
líf þitt.
Og samt brosir
fólkið í húsunum
þó að œska þín hafi
stirðnað út í myrkrið
þó að augu þín
hafi brostið.
Þú sem varst með
sólina í augum þínum
brosir fólkið
í húsunum
og man ekki leingur
að þú varst til.
Hversvegna komstu
í lófa minn
eins og lítil perla
inn í líf mitt
eins og örlítil bœn
hversvegna?