Félagsbréf - 01.10.1960, Síða 41

FÉLAGSBRÉF
39
fossum landsins í fylgd með einum
helzta rithöfundi íslands Halldóri K.
Laxness. Við áttum skemmtilegan
dag saman og af því leiddi að ég gaf
út Sölku Völku sem Howard Spring
valdi sem bók mánaðarins í blaðinu
Evening Standard og Sjálfstœtt fólk
sem var bók mánaðarins í Banda-
ríkjunum. Árið 1955 voru honum
veitt Nóbelsverðlaun fyrir bókmennt-
ir og ég var sæmdur Riddarakrossi
Fálkaorðunnar.
En það var líka annað sem gerð-
ist í sambandi við þessa ferð til ís-
lands. Um þær mundir var fulltrúi
Stóra-Bretlands ennþá Islendingur í
Reykjavík og með tilliti til hernaðar-
legs mikilvægis evjarinnar og áhug-
ans sem nazistarnir höfðu á henni
fannst mér bráðnauðsynlegt að brezk-
ur sendiherra yrði sendur þangað.
Auk þess fannst mér það ekki heppi-
legt fyrir álit okkar að inngangur-
inn í ræðismannsskrifstofuna á Ak-
ureyri skyldi vera gegnum brotið og
úr sér gengið hlið sem mjög þarfn-
aðist málunar. Strax eftir beimkom-
una kom ég að máli við kunningja
minn í utanríkisráðuneytinu í sam-
bandi við útnefningu brezks sendi-
herra og bauðst til að greiða viðgerð
og málun á hliðinu ef utanríkisráðu-
neytið sæi sér það ekki fært. Gert
var við hliðið og það málað en ég
fékk skilaboð frá starfsmanni ein-
um í ráðuneytinu þess efnis að ég
mundi ekki fá útnefndan sendiherra
meðan hann væri á lífi. Ég svaraði
því til að mér mundi þykja leitt að
verða ábyrgur fyrir dauða hans en
ég mundi ekki láta málið niður falla,
og það gerði ég ekki. Til allrar ham-
ingju var sendiherra útnefndur tölu-
vert löngu áður en stríðið brauzt út
og nokkrum árum síðar frétti ég að
hinn þvermóðskufulli starfsmaður
væri enn á lífi.
Bókaútgája á stríSstímum.
í september 1939 var kjallarinn í
hinni nýju byggingu okkar við Little
Russel Street 28 heimtaður fyrir loft-
varnarbyrgi og okkur var tilkynnt
að afhenda hann þegar til umráða
fyrir yfirvöldin sem jafnframt kröfð-
ust þess að gólfin í húsinu yrðu
styrkt. Þar eð allar birgðir okkar
voru geymdar í kjallaranum jafn-
gilti þetta að setja okkur út úr við-
skiptalífinu og þar eð gólfin voru
byggð með það fyrir augum að geta
borið tvöfalt meiri þyngd en eðlilegt
er, þá var þessi hluti skipunarinnar
hrein fjarstæða. Við fengum að
hafa hluta af kjallaranum fyrir
birgðir okkar en hvað snerti styrk-
ingu gólfsins var viðkomandi em-
bættismaður ósveigjanlegur. Eins og
er einkennandi fyrir svo marga skrif-
stofuembættismenn á stríðstímum
tók hann ekkert tillit til neinna mót-
mæla hversu réttmæt sem þau voru.