Félagsbréf - 01.12.1960, Side 17

Félagsbréf - 01.12.1960, Side 17
PÉLAGSBRÉF 15 fyrir honum vöku, en nú hafSi ihann ákveðið að fara, og þess vegna var hann orðinn áhyggjulaus. Daginn eftir sagði hann pabha og mömmu, hvað hann ætlaði. Það var allt í lagi með mömmu. Hún fór að gráta. „Nei,“ sagði hún, „ég vil ekki hann fari. Ég vildi heldur fara fyrir hann, ef ég gæti. Ég kæri mig ekkert um að bjarga landinu. Japanarnir mættu taka það fyrir mér, ef þeir létu mig og mína í friði. En ég man eftir Marsh bróður, þegar hann fór í fyrra stríðiö. Hann var ekki nema nítján ára, þegar hann varð að fara, og mamma okkur skildi ekkert í þvi fremur en ég skil þetta núna. En hún sagði Marsh að fara, ef hann mætti til. Og ef Pétur verður að fara núna, þá er ekkert við því að gera. Biddu mig bara ekki að skilja það.“ En pabbi. Hann lét það eitthvað heita. „I stríðið,“ sagði hann. „Til hvers, niá ég spyrja. Þú ert of ungur fyrir útboðið og ekki er veriÖ að gera innrás i landið. Forseti okkar í Washington fylgist með þessu öllu og hann lætur okkur vita, þegar þar að kemur. í þessu stríði, sem mamma þín nefndi, þá var ég kallaður í herinn og sendur alla leið til Texas, og þar var ég geymd ur í átta mánuði eða þangað til þeir hættu að berjast. Ég sé ekki betur en við Marsh frændi þinn, sem sa:rðist auk heldur á vígvöllunum í Frakk- landi, höfum lagt fram nógan skerf til varnar landi okkar af minnar fjöl- skyldu hálfu, að minnsta kosti um mína lífdaga. Og hver á að hjálpa mér við búskapinn, ef þú ferð. Ég orðinn aftur úr með allt.“ „Það hefir alltaf gengið á afturfótunum, frá því ég man til mín,“ sagði Pétur. „Hvað sem því líður er ég farinn. Ég má til að fara.“ „Auðvitað verður hann að fara,“ sagði ég. „Þessir Japanar....“ „Halt þú þér saman,“ sagði mamma og fór að gráta. „Það er enginn að tala við þig. Farðu að sækja eldivið. Það er rétt handa þér.“ Ég sótti viÖinn. Og allan daginn eflir var mamma að útbúa Pétur, meðan við pa’bbi bárum inn eins mikinn eldivið og við gátum, því að eins og Pétur sagði, þá voru eldiviðarhugmyndir ])abba þær, að nóg væri í eldinn handa niömrnu, meðan eitt prik reis upp við vegg ónotað. Mamma þvoði föt Péturs og gerði við þau og eldaði handa honum nesti í fullan skókassa. Dm kvöldið lágum við Pétur í rúminu og vorum að hlusta á hana búa gtatandi niður í handtösku Péturs, og loks fór Pétur fram úr á náttskvrt- unni og til bennar, og ég heyrði þau voru að tala saman, og loks sagði manna: „Þú verður að fara og þess vegna vil ég þú farir. — F.n

x

Félagsbréf

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.