Félagsbréf - 01.12.1960, Qupperneq 20

18
FÉLAGSBRÉF
um það, að ef ég hefði átt að vera eina nótt í viðhót í þessu rúmi, þá hefði
ég ekki haft það af. Nú heyrði ég að pabbi var farinn að hrjóta, en í
mömmu heyrði ég alls ekkert, hvort sem hún hefir verið farin að sofa;
ég býst reyndar varla við því. Ég tók skóna mína og lét þá út um gluggann,
og svo klifraði ég út, eins og ég hafði séð Pétur gera, þegar hann var ekki
enn orðinn nema seytján ára, og pabba fannst hann of ungur til að vera
að slæpast úti að kvöldinu og hleypti honum ekki út, og ég fór í skóna
og út að hlöðu, náði í byssuna og snípueggið og hélt út á þjóðveginn.
Ekki var kalt, það var bara fjandans myrkrið, og vegurinn lá fram-
undan og teygði úr sér, meðan enginn notaði hann, rétt eins og maður sem
leggst niður teygir úr sér um helming, og lengi vel var helzt að sjá, að
sólin yrði komin á loft, áður en ég kæmist þessa tuttugu og tveggja mílru
leið til Jefferson. En hún var samt ekki komin upp. Það var rétt að birta,
þegar ég labbaði upp bæðina að bænum. Ég fann 'lykt af morgunmat á
stónni í kofunum og óskaði þess, að ég hefði tekið með mér köku, en
það var um seinan. Pétur hafði sagt mér að Memjrhis væri spöl hinum megin
við Jefferson, en mig hafði aldrei grunað, að það væru 80 mílur. Svo nú
stóð ég þarna á miðju torginu, og það birti og birti og enn logaði á stræta
Ijóskerunum, og þar var lögreglumaður og horfði ofan á mig, og enn var
ég 80 mílur frá Memphis, og það hafði kostað mig heila nótt að ganga
einar tuttugu og tvær mílur, svo að Pétur yrði áreiðanlega kominn af stað
til Pearl Harbor, áður en ég næði til Memphis.
..Hvaðan kemur þú?“ sagði lögreglan.
Og ég endurtók, „ég þarf að komast til Memphis. Bróðir minn er þar. ‘
„Áttu við, að þú eigir engan að faér í grennd,“ sagði lögreglan.
„Engan að, nema þennan bróður? Hvað ertu að gera hér, úr því að
bróðir þinn er uppi í Memphis?“
Og ég sagði á nýjan leik: „Ég verð að komast til Mem])his. Ég hefi ekki
tíma til að standa hér og tala um það, og ég hefi ekki tíma til að ganga
þangað. Ég verð að komast þangað í dag.“
„Komdu með mér,“ sagði lögreglan.
Við gengum niður aðra götu. Og þar var vagninn, alveg eins og hana
hafði verið, þegar Pétur fór upp í hann í gærmorgun, nema hvað hann var
ljóslaus og tómur núna. Þarna var regluleg stoppstöð alveg eins og járn-
brautarstöð með miðasöluborði og það var maður á bak við það, og lögreglan
sagði: „Seztu niður þarna,“ og ég settist, og lögreglan sagði: „Ég þarf