Félagsbréf - 01.12.1960, Síða 23

félagsbréf
21
stjórninni frá því, verður ljóst að þetta var borgaralegt vandamál, og þeir
gera meira en endurgreiða mér, því að þeir gefa mér heiðurspening líka.
Ha, Mr. Foote?“
En það tók enginn undir. Sú gamla stóð enn og horfði ofan á mig. Hún
sagði: „Það er nú það,“ á nýjan leik. Svo tók hún dollara upp úr vasa
sínum og rétti miðasalanum. „Hann kemst á barnamiða, er ekki svo.“
„Það er nú svo, frú,“ sagði miðasalinn. „Ég bara veit ekki, hvað reglurnar
segja um það. Líkast til verð ég rekinn fyrir að slá ekki utan um hann og
merkja kassann eitur. En ég hætti á það.“
Sv'o fóru þau. Lögreglan kom aftur með brauðsneið og gaf mér.
„Þú ert viss um að finna bróður þinn?“ sagði hann.
„Ekki skil ég annað,“ sagði óg. „Ef ég sé Pétur ekki fyrst, þá sér hann
mig. Hann þekkir mig líka.“
Lögreglan fór nú alfarin líka og ég át brauðið. Svo kom fleira fólk inn
að kaupa miða, og loks sagði miðasalinn, að kominn væri burtfarartími,
og ég fór upp í vagninn, alveg eins og Pétur hafði gert og var kominn
af stað.
Eg sá allar borgirnar. Allar saman. Þegar vagninn var kominn vel af
stað, var ég orðinn útúr syfjaður. En það var alltof margt, sem ég hafði
aldrei séð fyrr. Við ókum út úr Jefferson og gegnum akra og skóga og svo
komum við í aðra borg og fórum út úr henni og framhjá nýjum ökrum
og skógum og gegnum enn aðra borg með búðir og verksmiðjur og vatns-
geyma og um tíma fórum við meðfram járnbrautinni og ég sá merki-
spjaldið hreyfast og svo sá ég lestina og fleiri borgir og var alveg að líða
útaf, en mátti ekki hætta á það. Svo byrjaði Memphis. Mér fannst eins
og hún næði yfir mílu eftir mílu. Við fórum framhjá búðaþyrpingu, og
ég hugsaði mér, að við hlytum að vera komnir. Vagninn stanzaði meira
að segja. En það var ekki komin Memphis enn, og við héldum áfrarn
framhjá vatnsgeymum og reykháfum, sem stóðu upp úr verksmiðjum, hvort
sem það voru bómullarvélar eða sögunarmyllur. Mér hafði aldrei dottið
í hug, að þær væru svona margar og ég hafði aldrei séð þær svona stórar,
og það var mér hulin ráðgáta, hvar þeir fengju nóga bómull og viðarboli
handa þeim.
Þá sá ég Memphis. I það sinn var ég viss. Hún reis hátt upp í loftið.
Hún var eins og einar tólf borgir stærri en Jefferson, reistar hver ofan
a aðra upp í loftið og hærri en nokkurt fjall í Yoknapatawpha-sýslu.