Félagsbréf - 01.12.1960, Síða 39

Félagsbréf - 01.12.1960, Síða 39
FÉLAGSBRÉF 37 Guð vatnsins hét Ahti og var virðulegur með langt skegg úr þangi. Hann bjó í helliskúta, sem hét Ahtola, og átti ótæmandi fjársjóðu; hann hafði rænt þeim frá sjómönnum og skilaði þeim sjaldan aftur. Kona hans var hin gjafmilda Wellamo, klædd blárri skikkju, skyrtu úr sefi og bar höfuð- búnað af sjávarfroðu. Þau áttu fögur en óstöðuglynd börn, og dóttir vogsins, Aallotar, fór stundum upp á hamrana og kembdi sítt hár sitt með silfurbursta. Hin máttuga móðir jarðarinnar hét Maan emo, til hennar var beðið um góða uppskeru. Konungur skógarins var hinn gamli, brúnskeggjaði Tajtio með háan hatt úr barrnálum og skikkju úr trjáberki. Bústaður hans var hið fagra Metsola, þar sem hann átti þrjár konungshallir og fjárhirzlu. Lykil- inn að henni bar kona hans, Mielikki, við lend sér. Hana bað veiðimaður- inn um góða veiði. Ef hann sá hana fýlda og töturlega búna, heppnaðisti veiðin illa, en ef hann sá hana prýdda gullarmböndum og perlum, þá var hann viss um ríkulega veiði. Því að öll dýr skógarins voru hjarðir Tapiosar, hann hafði marga þjóna og fögur, veluppalin börn. Nyyrikki hjó merki í skóginn svo að veiðimaðurinn villtist ekki; Tellerwo rak hjarðirnar heim; Tuulikki lagði sitt dýrðlega, rauða silkiklæði yfir lækina eins og brú. Metsan piika, litla þjónustustúlka skógarins lifði á hunangi og lék á litla flautu svo að Mielikki vaknaði af morgunsvefninum og heyrði bænir veiði- mannsins. 1 Hiittola, langt inni meðal nakinna fjalla, bjó hinn grimmi Hiisi. Öll hans ætt var vond tröll, hann var konungur pláganna og skelfinganna. Niðri í jörðinni, í Tuonela, var ríki hinna dauðu, þangað fóru mennimir yfir níu höf. Þar ríkti hinn blóðþyrsti konungur Tuoni, og hin bölvaða kona hans hjálpaði honum að vaka yfir hinum dauðu. Synirnir höfðu kopar- fingur, dæturnar voru álíka fúlar og illar, en verst var hin blinda Lowialar, móðir hryllinganna. Fyrir utan þessa guði voru margar aðrar verur bæði góðar og illar, sem stundum hjálpuðu manninum og stundum sköðuðu hann. í hverjum runni á sérhverju fjalli og í sérhverjum dal bjó lialtia eða verndarandi, allt hafði iíf, öll náttúran var full af lifandi öndum. í öllu þessu vottaði fyrir guðlegum sannleika. Því að finnska þjóðin hefur ævinlega íhugað æðri hluti og elskað vizkuna, sem er metin meira en styrkurinn. En þjóðin þarfnaðist opinberandi orðs guðs til að finna þana guð, sem hún svo lengi hafði leitað. Hin heiðna guðsþjónusta Finnanna var mjög einföld. Þeir höfðu engin
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Félagsbréf

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.