Félagsbréf - 01.10.1962, Qupperneq 43

FÉLAGSBRÉF
39
Höf. sýnir, hversu vísindin sæki
fram stöðugt stærri skrefum á bókstaf-
lega öllum sviðum. Hann færir rök
fyrir því, að umtak vísindalegrar þekk-
ingar og tæknilegar framfarir tvö-
faldist á 10—-15 árum. Af því leiSir,
aS framfarir þúsundfaldist á 100—150
árum, en milljónfaldist á 200—300
árum, ef svo héldi fram sem horfir.
En getur þá mannleg þekking og
mannlegur máttur vaxiS óendanlega?
Höf. svarar því neitandi. Fyrr eSa
síðar dregur að mörkum mettunar eða
ofgnægðar. Hann telur sennilegt, að
skilin liggi nálægt 1960 — þá taki
að draga úr hinum sístækkandi skref-
um framvindu í vísindum og tækni,
en að hálfri öld liðinni verði mett-
unarmörkum náð og þá hefjist kreppa
líkt og oft áður í sögu mannkyns,
meðan leitað sé jafnvægis milli ricrre Boussean.
visinda og tækni annars vegar en samfélagshátta hins vegar.
Síðan ræðir höf. framlíð mannsins, hvernig maðurinn hverfi og nýr taki
við og leiti e.t.v. byggilegri hnatta, eftir að ísöld hafi spennt liér lönd og höf
köldum greipum. Síðan ræðir hann framtíð sólar og annarra stjarna og rekur
kenningar um framtíð alheims, tímann og hraðann, líkamstímann og afstæðis-
kenninguna og tök mannsins á að gerast herra tíma og hraða. Og bókinni lýkur
^ueð spurningunni: Ætli það sé ómaksins vert?
Ekki er á nokkurn hátt unnt að gera þessari merkilegu bók nein skil í stuttu
^áli, en ofanskráð er aðeins dregið fram, ef það mætti verða til þess að gefa
lesendum einhverja nasasjón af innihaldinu. Og geta má þess, að bókin er ís-
^enzkum útvarpshlustendum ekki algerlega ókunn, því að þýðandinn las úr
^enni í ríkisútvarpið nokkra kafla s.l. vetur. Og nú þegar hún er fengin íslenzk-
uur lesendum í hendur, er það gert með þeirri vissu útgefenda, að hún skerpi
skyggni sæmilega forvitinna manna meðal lærðra og leikra á þeim fjölmörgu
Sviðum, sem helztu hugsuðir samtíðar okkar leitast við að kanna.
E.H.F.