Félagsbréf - 01.09.1964, Blaðsíða 29

inu. Á iþennan hátt vinnur hr. Scha-
effer sér fyrir sætindum og tóbaki.
Þar sem hann sat og var að skera
fingur í litla hönd á þessum sunnu-
degi, lullaði kaggi inn í fangelsis-
garðinn. Ungur piltur, handjárnaður
við Stjórann, klifraði niður úr bílnum
og pírði augum í gráföla vetrarsólina.
Hr. Schaeffer rétt aðeins leit til hans.
Hann var þá um fimmtugt, og í sautján
ar hafði hann dvalizt í búðunum, og
l'inir mennirnir sem voru lónandi hér
°g þar um garðinn, þyrptust niður að
l'ifreiðinni. Á eftir komu þeir Pick
Axe og Goober til að masa við hr.
Schaeffer.
»Hann er útlendingur, þessi nýi, frá
Húbu. En ljóshærður,“ sagði Pick Axe.
í,Hnífari, segir Stjóri,“ sagði Goober
sem var sjálfur hnífari. „Skar í sjóara
í Mobile“.
„Tvo sjóara“, sagði Pick Axe. „Bara
sJ°P])uslagur. Hann meiddi strákana
ckki neitt“.
„Kallarðu það ekki að meiða mann
að skera af honum eyrað? Stjóri segir
kann fái tvö ár“.
„Hann á gítar alsettan gimsteinum,“
Sagði Pick Axe.
Það var að verða of skuggsýnt til
'innu. Hr. Schaeffer setti brúðuna
Saman, og lagði hana á kné sér og
hélt í hendurnar. Hann vafði sér síg-
arettu; í sólarlaginu var grenið blá-
leitt, og reykurinn frá sígarettunni
silaðist upp í kalt rökkvandi loftið.
hi^nn sá Stjórann stefna til sín yfir
8arðinn. Nýi fanginn, ljóshærður ung-
ur piltur, lötraði á eftir. Hann bar
gítar alsettan glerdemöntum sem braut
á í skímunni, og fangabúningurinn
var honum of stór; hann var til að
sjá sem grímubúningur.
„Einn handa þér, Schaeffer,“ sagði
Stjórinn másandi á tröppum svefnskál-
ans. Stjórinn var alúðlegur maður;
við og við bauð hann Schaeffer í skrif-
stofu sína, og þeir liiluðu saman um
það sem þeir höfðu lesið í blöðunum.
„Tico Feo“, sagði hann eins og það
væri nafn á fugli eða lagstúf. „Þetta er
hr. Schaeffer. Láttu þér líka við hann
og þér mun vel farnast.“
Hr. Schaeffer leit upp á piltinn og
brosti. Hann brosti lengur en hann
ætlaði sér, því pilturinn hafði himin-
blá augu — blá sem vetrarkvöldhim-
inn — og hárið var eins gullið og
tennur Stjórans. Hann hafði glettnis-
legan greindarlegan svip; og er hr.
Schaeffer leit á hann varð honum
hugsað til gleðistunda og orlofsdaga.
„Eins og litla systir mín,“ sagði
Tico Feo og kom við brúðu hr. Schaf-
fer. Kúbanski hreimurinn í röddinni
gerði hana mjúka og ísæta sem ban-
ana. „Hún situr líka á hnjánum á mér.“
Hr. Schaeffer varð allt í einu feim-
inn. Hann hneigði sig fyrir Stjóranum,
og gekk yfir í skuggsælu garðsins. Þar
stóð hann og hvíslaði nöfn kvöld-
stjarnanna um leið og þær kveiktu á
krónum sínum fyrir ofan hann. Stjörn-
urnar voru hans yndi, en í kvöld veittu
þær honum ekki ánægju; þær minntu
liann ekki á að mannanna verk glatast
FÉLAGSBRÉF 25