Félagsbréf - 01.10.1965, Blaðsíða 38

GUÐMUNDUR FRÍMANN
Mýrarþoka
1
Á Maríumessu hinni fyrri róa þeir
með hana niður fljótið, og drengnum
sýnist flatbytnan, sem er lítið Iengri
en börurnar, sem hún hvílir á, hverfa
inn í víðinesið út og yfir frá bænum.
Foreldrarnir horfa líka á eftir henni
og sjá hana hverfa, og þau horfa
þannig, að hvorugu virðist detta í hug,
að hún komi aftur. Það, sem fljótið
á annað borð ber til strandar, á ekki
afturkvæmt. Þetta er í fyrsta skipti í
sögu fljótsins að bát er róið eftir því
niður til þorpsins við ósinn.
Það er hvítasólskin og landsunnan-
átt þennan síðsumardag. En jafnvel,
þótt þeyrinn sé hlýr og blandinn megnri
heiðaangan segir móðirin á eftir bát-
kænunni:
Guð gefi, að hann leggi ekki mýrar-
þokuna yfir fljótið með kvöldinu. Og
æðaberar og kræklóttar hendur henn-
ar krossvefjast um hrukkótt og skorp-
in brjóstastæðin undir gráu þríhyrn-
unni, eins og mýrarþokan sé þegar
tekin að næða um hana. Hún segir
þetta bara til að segja eitthvað.
Hún er vel dúðuð, segir faðirinn
og spýtir fram af bakkanum í iðuna.
Flatbytnuna hlýtur að hafa borið
langvegu með hægum, en þungum
straumi fljótsins og fram hjá mörg-
um víðinesjum, þegar þau rölta í
heimáttina eftir tröðinni, móðirin ör-
lítið hvarmarauð og voteygð, kannski
vegna kulsins, faðirinn lotinn og und-
arlega fjölþreifinn um blöndustrokk-
inn og humalinn í traðarveggnum.
Drengurinn situr eftir í auðu naust-
inu, brúnni vaglskoru í fljótsbakkann
og heyrir, hvernig áraglamið fjarlæg-
ist smám saman, þar til það hverfur
með öllu. Eftir það heyrir hann að-
eins rísl vindsins í grasinu, skvolp-
hljóð fljótsins undir holbakkanum og
örðu hverju einmanalegt baul handan
yfir eða væl kjóans ofan af enginu.
Það er eins og komið sé fram á haust.
Drengurinn í naustinu lætur hugann
reika, spyr svarlausra spurninga. Þeir
dagar koma stundum í lífi ungra
drengja, þegar einskis svars er að
vænta, þótt spurt sé endalaust. Þessi
Maríumessudagur er einn þeirra. Hvers
vegna fóru þeir ekki með hana alfara-
leið til þorpsins, hinn óræða og leynd-
ardómsfulla veg út með allri fjalls-
hlíðinni? Kannski var hlíðarvegurinn,
sem allir fóru, of hrjúfur og of krók-
óttur, þegar hún á í hlut. Drengurinn
30 FÉLAGSBRÉF