Félagsbréf - 01.10.1965, Qupperneq 73

kuimátlu liafa til búskapar, eiga enga
vini, tala enga ensku, og komast auk
]>ess að raun um, að búlandið, sem
])eim hefur verið selt, er slæmt og
Imsakynnin ekki annað en moldargreni,
grafið inn í barð. Fyrir þá er umplönt-
unin þyngri þraut; og liún tekur meira
á eldra fólkið en unglingana, og meira
á hina næmlyndu en hina sljóu. Með
aðstoð nágrannanna, Burden-fólksins,
breiðra Símerdarnir um sig og byrja
sitt nýja líf. En naumast eru fyrstu
jólin þeirra í hinu nýja landi umliðin,
þegar heimilisfaðirinn Símerda — fín-
gerður maður, en ráðþrota og þjáður
af heimþrá til Bæheims — ræður sér
bana mcð byssuskoti. Mesta hæfni til að
lifa öll ókjörin af — en til þess þurfti
oumflýjanlega, að dómi höfundar, að
brynja síg harðneskju og hrottaskap
— sýna húsfreyjan, ágjörn og ágeng,
og sonur liennar Ambroz, fúll og kald-
Tifjaður. Antónía, 14 ára gömul, falleg
s’-úlka og greind, verður að gefa frá
sér alla von um skólagöngu og kasta
sér út í matarstrit hinnar örsnauðu
fjölskyldu. Þessi tækifærasvipting er
•áknræn: Þetta er afmönnunin, scm
landnáms'lífið útheimtir. Hið eina, sem
'júft er og fagurt í lífi hcnnar, er það,
Sera hún og Jim eiga saman, sjálft
landið, hið mikla grashaf, villtar rós-
lr vorsins úti í girðingahornunum, stór-
' iðrin, en líka smáu hlutirnir, skordýr,
lítil hagablóm og hagadýr, sem komið
ot auga á vegna þess, að úti á sléttu-
Mæniinu er svo fátt, sem dregur að sér
a,hyglinrL
Antónía og Jim eiga saman nokkurs
konar æskuparadís, en eru þó á leið
fram til ólíks lilutskiptis. Fyrsta og
lengsta „bók“ sögunnar er annars veg-
ar lýsing á kröppum kjörum innflytj-
endafjölsyldu, liins vegar þokkafull út-
málun á fegurð og frelsi liins ósnortna
lands heimahaganna. Hún endar á því,
að Jim og Antónía liggja uppi á
hænsnakofa Burden-búsins, þegar stór-
fenglegt eldingaveður dynur yfir og
„hinn dumbi ásláttur regndropanna á
ryklag húsatorfunnar“ er byrjaður.
Jim spyr liana þá, livers vegna hún
geti ekki alltaf verið „svona góð og
skemmtileg“, hvers vegna hún þurfi
alltaf að vera eins og Ambroz bróðir
hennar. „Ef ég ætti heima hérna eins
og þú,“ segir hún, „það væri allt ann-
að. Allt verður létt fyrir ykkur. En
allt verður erfitt fyrir okkur.“
Refsidómar útlegðarinnar eru mis-
þungir; fólkið, sem harkalegast hefur
verið slitið af rót sinni, stendur verst
að vígi. Á þetta er lögð ný áherzla í
2. „bók“ skáldsögunnar með því, að
beina rás viðburðanna utan úr hálf-
gildings sveitasælu nýbyggðarinnar inn
í smábæinn Black Hawk, þar sem líf
manna er ýmsum takmörkunum og
hömlum háð. í þessum kafla, sem boð-
ar fyrir sumar lýsingarnar í bók
Sinclair Lewis, „Aðalstræti“ (Main
Street, 1920), dregur Willa Cather upp
myndir af hótfyndni og heldrimennsku-
tildri, auðvirðilegu braski, menning-
arsveltu, byrjandi stéttamismun og
átakanlegu skemmtanalífi venjulegs
FÉLAGSBRÉF 61