RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Blaðsíða 92

RM
0. HENRY
og vatnsflóðum — í pókerspilum,
sprengjutilræðum, lögregluárásum,
járnbrautaránum og hvirfilbylj-
um. Mig hefur aldrei brostið kjark,
fyrr en við rændum þessu krakka-
óféti. Ég ræð ekkert við hann. Þú
ætlar ekki að skilja mig lengi eftir
einan hjá honum, Sam?“
Við náðum okkur í blað og blý-
ant og skrifuðum bréfið, meðan
rauðskinnahöfðinginn, sveipaður
ábreiðu, reigsaði fram og aftur fyr-
ir utan hellinn eins og varðmaður.
Bill bað mig með tárin í augunum
að lækka lausnargjaldið úr tvö
þúsund dollurum í fimmtán hundr-
uð. „Ég er ekki að gera lítið úr
svo alkunnum eiginleika sem föð-
urástin er“, segir hann, „en við
eigum liér skipti við manneskjur,
og það er gersamlega ómögulegt
að ætlast til þess, að nokkur mann-
leg vera borgi tvö þúsund dollara
fyrir þetta litla, frekknótta villi-
dýr. Ég vil að við reynum fimmtán
hundruð dollara. Ég skal bera
skaðann“.
Ég féllst á þetta, til þess að
friða Bill, og við sömdum bréf,
sem hljóðaði á þessa leið:
Hr. Ebenezer Dorset!
Við höfum drenginn yðar í haldi
langt frá Summit. Það er tilgangs-
laust fyrir yður og snjöllustu leyni-
lögreglumenn að reyna að liafa
upp á honum. Þér getið fengið
hann heim aftur, en aðeins með
eftirfarandi skilyrðum: Við krefj-
umst fimmtán hundruð dollara
lausnargjalds, í stórum seðlum.
Peningana ber að afhenda á mið-
nætti á sama stað og svar yðar —
svo sem nú verður lýst. Ef þér
fallist á þessa skilmála, skuluð þér
senda svar yðar með sendimanni
klukkan hálf níu í kvöld. Þegar
komið er yfir Owl Creek, á leið-
inni til Popler Cove, standa þrjú
tré með um hundrað metra milli-
hili rétt við akurgirðinguna á
hægri hönd. Við girðingarstaur-
inn, sem er andspænis þriðja
trénu, mun sendimaðurinn finna
litla pappaöskju.
Sendimaðurinn á að setja svar-
bréfið í öskjuna og snúa þegar i
stað aftur til Summit.
Ef þér reynið að beita brögðmn
eða daufheyrist við kröfum okk-
ar, munuð þér ekki sjá drenginn
yðar framar. Ef þér borgið lausn-
arféð, mun hann verða kominn
til yðar innan þriggja klukku-
stunda. Þetta er úrslitakostir, og
gangið þér ekki að þeim, mun ekki
reynt að komast í samband við
yður aftur.
Tveir, sem einskis svífast.
Ég skrifaði utan á bréfið til
Dorsets og stakk því í vasann.
Þegar ég var að leggja af stað,
kemur drengurinn til mín og segir:
„Heyrðu, Snákanga, þú sagðir,
að ég mætti fara í njósnaraleik,
meðan þú værir í burtu“.
„Auðvitað máttu leika þér“,
86