Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.11.2015, Blaðsíða 14

H
ann er reffilegur karl og ekki að sjá að hann sé
kominn á níræðisaldur. Hendur hans og andlit
eru kannski örlítið veðurbarin, enda hefur mað-
urinn staðið í stafni á skútu sinni hátt í fjörutíu ár
með vindinn í fangið. Það er blik í auga og sjá má að hann
hefur enn ástríðu fyrir þessu áhugamáli sínu, skútusiglingum.
Siglingar og klettaklifur í bland
Shepton hefur upplifað ýmislegt á ferðum sínum um heiminn
og lætur kulda og óveður ekki stoppa sig. Hann segir að þeir
hafi gjarnan ferðast 4-5 saman á 33 feta skútu, það henti vel
þegar á að klifra í klettum sem verða á vegi þeirra því þá
geta þeir klifrað tveir og tveir saman. Shepton segir að hann
hafi nánast lagt klifurskóna á hilluna. „Konan mín myndi
segja það, svo ætli svarið sé ekki bara að ég sé hættur að
klifra,“ segir hann og brosir og bætir við að hann hafi síðast
farið í klifurferð árið 2010.
Ég spyr hvort hann sé spennufíkill. „Já, það mætti kannski
segja það, eða ég kann að meta áskoranir,“ og segir það
hvatann sem drífur hann áfram.
Hefur komist í hann krappan
Shepton, sem er Skoti, er prestur í Suður-Englandi en þar
sinnti hann tveimur drengjaskólum þegar hann var enn að
vinna. Það var ekki fyrr en eftir fertugt að skútusiglinga-
áhuginn kviknaði fyrir alvöru og síðustu fjörutíu ár hefur
hann siglt yfir öll heimsins höf. Hann hefur nokkrum sinnum
lent í hremmingum. Eitt sinn brann bátur hans til kaldra
kola nálægt ísbreiðu við Grænland en þá var hann einn á
ferð. „Ég var fimm kílómetra frá næsta byggða bóli þannig
að reykjarstrókurinn sást og stuttu síðar var mér bjargað af
ísnum,“ segir Shepton. Hann segir að eitt sinn hafi hann
komist í mikla hættu. Hann var þá staddur við Suð-
urheimskautið og mastrið brotnaði. „Við náðum að tjasla
saman smá hluta en það brotnaði í tvennt. Við settum annan
hluta þess upp og gátum sett smá segl á það,“ segir hann en
það dugði til að komast til Falklandseyja.
Tvisvar norður fyrir Norður-Ameríku
Hann er hingað kominn í boði Kjölbátasambands Íslands til
að halda fyrirlestur á mánudagskvöld í Center Hótel Plaza í
Aðalstræti og hefst hann klukkan átta. Þar mun hann lýsa
tveimur ferðum þar sem hann sigldi norður fyrir Norður-
Ameríku og til baka. Þar eru höf oft frosin og vindar erfiðir.
Slík ferð tekur einn og hálfan mánuð og svo þarf að sigla
sömu leið tilbaka því langt er að sigla alla leið suður til Pa-
nama og þá leiðina heim. „Þú verður líka að muna að ég er
Skoti og ég hafði heyrt að þeir væru að rukka fyrir að kom-
ast í gegnum Panama-skurðinn,“ segir hann og skellihlær, en
bætir við að auðvitað sé hin leiðin mun styttri.
Sigldi með nemendum um heiminn
Shepton segist njóta þess að sigla um höfin en þegar hann
var að vinna í drengjaskólunum hafi hann náð að sameina
vinnuna og áhugamálin en hann tók oft drengina með sér í
klettaklifursferðir og siglingar. Eitt sinn sigldi hann um allan
heim með nokkra nemendur sem voru nýútskrifaðir, 16 og 17
ára stráka. Ferðin tók 22 mánuði og tóku 15 nemendur þátt í
ævintýrinu en ekki voru allir um borð samtímis. Ég spyr
hvað konunni hafi fundist um þetta og hann segir hana vera
skilningsríka. Hún heimsótti hann einu sinni á heimsreisunni
en hún hefur ekki getað siglt með honum sökum sjóveiki.
Þarf að hitta „Villingana“
Á Íslandi mun Shepton dvelja til þriðjudags en segist ekki
geta verið lengur því hann þurfi að hitta hóp ungra manna
sem hann kallar The Wild Bunch eða „Villingana“. Þeir fara
um heiminn á seglbátum, klífa fjöll og kletta og spila á hljóð-
færi sem þeir grípi gjarnan til á fjallstoppum. Herlegheitin
eru svo fest á myndbönd sem þeir nota til að fjármagna ferð-
irnar. Shepton segir að hann fjármagni sínar ferðir að mestu
leyti sjálfur en fái þó oft styrki. Hann á fjögur börn og sjö
barnabörn sem hann segist stundum taka með í siglingar, þó
ekkert þeirra hafi erft þessa brennandi ástríðu.
Suðurskautið og Kyrrahafið
Shepton segir Suðurskautslandið vera magnaðan stað og ein-
staklega töfrandi en einnig segir hann eyjar í Kyrrahafinu
margar mjög minnistæðar. Á ferðum sínum um heiminn hafi
hann kynnst alls kyns fólki, og bjó sumt af því við mjög
frumstæðar aðstæður. Á Íslandi hyggst Shepton nota helgina
til að skoða sig um í nágrenni Reykjavíkur og er ekki með
áhyggjur af veðri, enda óttast hann ekki regn eða vind. „Ég
er jú frá Skotlandi,“ segir hann og hlær.
ÁTTRÆÐUR PRESTUR SIGLIR UM HEIMSINS HÖF
Áskorunin drífur mig áfram
SÉRA BOB SHEPTON FRÁ SKOTLANDI LÆTUR ALDURINN EKKI AFTRA SÉR EN HANN ER ÁTTRÆÐUR OG SIGLIR ENN UM HEIMSINS HÖF.
HANN ER EINNIG KLETTAKLIFRARI OG SAMEINAR ÞESSI TVÖ ÁHUGAMÁL MEÐ ÞVÍ AÐ SIGLA OG KLIFRA VÍÐA UM HEIM. HANN SEGIST
VERA NÁNAST HÆTTUR Í KLIFRINU EN HEFUR EKKI LAGT ÁRAR Í BÁT Í SIGLINGUM. SHEPTON HEFUR FARIÐ Í KRINGUM HEIMINN Á
SKÚTU SINNI OG TÓK SÚ FERÐ 22 MÁNUÐI. HANN VAR KOSINN SIGLINGAMAÐUR ÁRSINS Í BRETLANDI ÁRIÐ 2013. NÚ ER HANN KOM-
INN HINGAÐ Í BOÐI KJÖLBÁTASAMBANDS ÍSLANDS OG HELDUR FYRIRLESTUR Á MÁNUDAG.
Texti og mynd: Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
„Þú verður líka að muna að ég
er Skoti og ég hafði heyrt að
þeir væru að rukka fyrir að
komast í gegnum Panama-
skurðinn,“ segir Bob Shepton
og skellihlær.
Heilsa og
hreyfing
Margt gott við ellina
Morgunblaðið/Kristinn
Getty Images
*Fólk eldist misvel og minnið tapast hjá sum-um en hjá öðrum ekki. Sýnt var fram á í rann-sókn frá 2010 sem gerð var í Háskólanum íMichigan að fólk yfir sextugt var mun betraen yngra fólk að koma með hugmyndir til aðfinna lausnir og einnig betra að setja sig inn íaðstæður. Stoney Brook-háskóli gerði könn-
un sem sýndi að fólk yfir fimmtugt er mun
hamingjusamara en þeir sem yngri eru.