Morgunblaðið - 04.12.2015, Qupperneq 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 2015
✝ Einar fæddist15. október
1950 í Hafnarfirði.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
27. nóvember 2015.
Foreldrar Einars
voru hjónin Einar
Jón Jónsson frá
Arnardal, f. 28.6.
1923, d. 19.11.
1997, vélstjóri og
kranastjóri, og
Margrét Kristjánsdóttir, f. 3.6.
1931, húsmóðir í Hafnarfirði.
Systkini Einars eru Þór, f.
13.10. 1948, d. 18.7. 1949, Sól-
veig Jóna, f. 5.10. 1951, Jón
Benedikt, f. 4.3. 1953, Þóra
Kristjana, f. 13.11. 1955, Hall-
dóra Sigríður, f. 11.9. 1959, og
Sigrún, f. 3.7. 1961.
Einar kvæntist Þórdísi Stef-
ánsdóttur, f. 8.3. 1953, versl-
unarkonu. Börn Einars og Þór-
dísar eru 1) Stefán, rafmagns-
verkfræðingur, f. 19.4. 1975. 2)
Fjölhönnun á árunum 1988 til
1990. Árið 1991 stofnaði hann
sitt eigið einyrkjafyrirtæki,
Tækniþjónustu Einars, og rak
það til ársins 1999 þegar hann
vann stutt hjá verkfræðifyrir-
tækinu Ístaki og hjá Verk-
fræðistofunni Línuhönnun. Í lok
ársins 2001 fékk hann starf hjá
Byggingafulltrúanum í Reykja-
vík, þar sem hann starfaði við
eftirlit og yfirferð á sérteikn-
ingum og útreikninum á burðar-
þoli bygginga. Hann ákvað að
fara í meistaranám samhliða
vinnunni og útskrifaðist sem
byggingaverkfræðingur frá Há-
skólanum í Reykjavík árið 2011.
Í kjölfar niðurskurðar hjá
Reykjavíkurborg vegna efna-
hagshrunsins árið 2008 missti
hann vinnuna og varð atvinnu-
laus árið 2011. Þar sem lítið var
um vinnu að fá hér á landi leit-
aði hann út fyrir landsteinana
og fékk vinnu hjá Ramböll í
Stavanger í Noregi árið 2013.
Ári seinna færði hann sig til
fyrirtækisins Omega Arial og
starfaði í útibúi þess í Leirvik í
Stord til æviloka.
Einar verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag. 4.
desember 2015, klukkan 13.
Elsa Margrét
Einarsdóttir,
tölvunarfræðingur,
f. 3.11. 1978, gift
Gunnari Sigfús-
syni, f. 5.8. 1974, og
eiga þau tvo
stráka, Júlíus, f.
31.7. 2009, og Stef-
án, f. 16.9. 2013.
Einar átti eitt barn
fyrir hjónaband
þeirra með Selmu
Amalíu Friðriksdóttur, f. 1951,
frá Bolungarvík: Íris Ösp, f.
10.2. 1973.
Einar fæddist og ólst upp í
Hafnarfirði. Hann útskrifaðist
með gagnfræðapróf frá
Flensborgarskóla árið 1966 og
með BS-gráðu í byggingar-
tæknifræði frá Tækniskóla Ís-
lands árið 1978. Hann starfaði
hjá Blikksmiðjunni Vogi í Kópa-
vogi á árunum 1979 til 1985,
Verkfræðistofu Þráins og Bene-
dikts frá árinu 1985 til 1988 og
Eftir eins árs baráttu við
krabbamein lést pabbi á líknar-
deild Landspítalans í Kópavogi.
Pabbi var fæddur og uppalinn
Hafnfirðingur. Hann bjó sem
barn á Öldugötunni og seinna
flutti fjölskylda hans á Köldu-
kinn. Hann gekk í Lækjarskóla
og sýndi snemma að hann var
fróðleiksfús og nýjungagjarn.
Amma mín þreytist ekki á að
segja söguna þegar pabbi kenndi
henni á saumavélina þegar hann
var krakki. Þessi fróðleiksþorsti
átti eftir að fylgja pabba allt hans
líf.
Hann hafði mikinn áhuga á því
sem hann starfaði við. Það var
ekki ósjaldan sem við fórum inn í
einhverja byggingu og pabbi
byrjaði að útskýra fyrir mér
burðarþolshönnun byggingarinn-
ar og má segja að ég hafi verið út-
skrifaður byggingatækni-
fræðingur um tvítugt. Ég ákvað
því læra rafmagnsverkfræði svo
ég þyrfti ekki að heyra allt náms-
efnið aftur í mínu námi. Hann
hafði einnig mikinn áhuga á
tækni og vísindum og spjölluðum
við oft yfir kvöldmatnum, eða
seint að kvöldi, um stjörnufræði,
eðlisfræði eða tölvur.
Pabbi hafði snemma áhuga á
tölvum, var fljótur að tileinka sér
tölvutæknina í starfi sínu og var
einn af þeim fyrstu á Íslandi sem
bæði hannaði burðarþol og teikn-
aði með hjálp tölvu.
Hann keypti fyrstu tölvuna
sína árið 1981 þegar ég var sex
ára og var ávítaður mjög af systr-
um sínum þar sem slík tæki gætu
haft skaðleg áhrif á börnin hans.
Það varð raunin, systir mín er í
dag tölvunarfræðingur og ég
vinn við hönnun á tölvukerfum í
bíla.
Pabbi var mjög vinnusamur og
tók gjarnan vinnu með heim eða
var með aukaverkefni. Hann
hafði þó valið starfsvið sem er
mjög háð efnahagsástandinu á
Íslandi. Í hverri kreppu sem varð
á Íslandi þurfti pabbi að horfa
upp á minnkandi vinnu og tíma-
bundið atvinnuleysi. Hann lét þó
aldrei deigan síga. Og hann vann
svo að segja fram í rauðan dauð-
ann.
Í veikindum sínum síðustu
mánuði sína skrönglaðist hann að
tölvu sinni til að leiðrétta hönn-
unar- og burðarþolsteikningar af
húsum eða brúm og sendi sam-
starfsfélögum sínum úti í Noregi.
Pabbi var alltof ungur þegar
hann dó en síðasta ár hans var
erfitt fyrir hann. Eftir að hann
greindist með ólæknandi krabba-
mein í brisi varð baráttan erfiðari
hvern dag og er ég því feginn að
hann fékk lausn þjáninga sinna.
Megir þú hvíla í friði, pabbi.
Stefán Einarsson.
Einar Magnús
Einarsson
✝ Herdís Jó-hannsdóttir
var fædd í Skógar-
koti í Þingvalla-
sveit 23. júlí 1913.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Mörk 23. nóvember
2015. Foreldrar
hennar voru Ólína
Jónsdóttir, f. 1873,
d. 1967, og Jóhann
Kristján Krist-
jánsson, f. 1879, d. 1965. Herdís
var næstyngst fimm systkina,
sem voru: Jón, Kristján, Pétur
og Gréta María. Þau eru öll
Herdís Rún, f. 2002, Katrín Ósk,
f. 2006, og Arndís Rut, f. 2008.
2) Halldór Örn, f. 1983.
Herdís fæddist í Skógarkoti í
Þingvallasveit og bjó þar til árs-
ins 1935. Þá flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur og settist að í
Mávahlíð 42. Árið 1967 færði
Herdís sig um set og settist að í
Fellsmúla 16, þar sem hún bjó í
fjörutíu ár. Þegar halla fór að
hundrað árunum flutti hún á
Hjúkrunarheimilið Mörk, þar
sem hún dvaldi til dauðadags.
Herdís hóf starfsferil sinn á
ljósmyndastofu um stutt skeið.
Þaðan lá leiðin á Leigubílastöð-
ina Hreyfil, þar sem hún starf-
aði við símavörslu og lauk þar
starfsævi sinni um sjötugt.
Útför Herdísar fer fram frá
Hjallakirkju í Kópavogi í dag,
4. desember 2015, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
látin. Eftirlifandi
er fósturbróðir
hennar Jón Óli
Ólafsson, f. 1935.
Herdís eignaðist
einn son, barns-
faðir: Erlendur Er-
lendsson.
Jón Erlendsson,
f. 1953, maki Ragn-
heiður Kristín Sig-
urðardóttir, f.
1953. Synir þeirra
eru:
1) Sigurður Orri, f. 1976,
maki Hrafnhildur Þorleifs-
dóttir, f. 1975, dætur þeirra eru
Nú er lífsgöngu Herdísar
tengdamóður minnar lokið og
samleið okkar að sinni en sjóður
góðra minninga mun ylja um
ókomna tíð.
Þakklæti er efst í huga þegar
kemur að hinstu kveðju;
þakkæti fyrir að vera sú
tengdamóðir sem hún var,
amma sona minna og langamma
sonardætranna.
Herdís lifði langa og góða
ævi, braut hundrað ára múrinn,
hafði tvö ár yfir.
Þegar hún var fertug eignað-
ist hún einkason sinn. Herdís
var einstæð móðir í árdaga vel-
ferðarkerfis okkar, þegar það
var enn í reifum, því hefur lífs-
baráttan verið hörð. En hún lét
ekki deigan síga heldur hélt
ótrauð áfram og rækti móður-
hlutverk sitt af stakri prýði.
Fjársjóður hennar fólst í góðum
og nánum samskiptum við son
sinn, sonarsyni sem voru auga-
steinar hennar og langömmus-
telpurnar sem hún sá ekki sólina
fyrir.
Hún tengdamóðir mín rækti
öll þau hlutverk sem lífið bauð
henni af einstakri hlýju, góðsemi
og trúmennsku. Hún var afar
sterkur persónuleiki, skemmti-
leg og orðheppin, umhyggjusöm
og velviljuð manneskja.
Síðustu fimm ár ævi sinnar
dvaldi hún á Hjúkrunarheim-
ilinu Mörk, þar sem hún setti
svip sinn á heimiliseininguna á
fimmtu hæð suður. Ég hef það
fyrir víst að hennar er saknað á
þeim vettvangi. Þess ber einnig
að geta að á þeim stað naut hún
umönnunar einstakra starfs-
manna. Fyrir það ber að þakka
af alhug.
Yndisleg móðir, tengdamóðir,
einstök amma og langamma er
gengin á braut en eftir lifir
minning sem aldrei verður frá
okkur tekin.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afar góð
alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Ég vil að leiðarlokum þakka
henni alla þá umhyggju og góð-
mennsku sem hún ætíð sýndi
mér.
Kæra Herdís, hafðu þökk fyr-
ir allar góðu samverustundirnar
á þeim rúmu fjörutíu árum sem
við áttum samleið hér á jörð.
Þín tengdadóttir
Ragnheiður Kristín.
Elsku amma mín.
Ég man svo vel eftir því þegar
við spiluðum ólsen í Fellsmúl-
anum, á mínum yngri árum. Það
var oftar en ekki sem ég hafði
betur, þó að mig gruni að þú haf-
ir nú oftast leyft mér að vinna.
Það var svo gott að koma í Fells-
múlann og fá góðan mat að
borða hjá þér og drekka mysu
eða jafnvel maltöl með. Kjöt í
karrí, sem var sérgrein þín, var
svo einstaklega gott á bragðið.
Ekki voru nú pönnukökurnar
þínar með sykri síðri. Ég á eftir
að sakna þín mikið. Þú varst svo
yndisleg og góð manneskja og
gerðir líf allra í kringum þig svo
gott. Ég vil þakka þér allar frá-
bæru stundirnar okkar saman í
gegnum tíðina. Ég veit að þú ert
komin á betri stað og get huggað
mig við að þú hafir það betra
þar.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíl í friði.
Þinn
Halldór Örn.
Elsku amma Herdís.
Það er vart hægt að hugsa sér
betri ömmu en þig. Þú barst
okkur bræður á höndum þér og
vildir allt fyrir okkur gera.
Spilamennska okkar er ógleym-
anleg því ég vann þig svo oft. Ég
held reyndar að þú hafir oftast
leyft mér að vinna.
Ógleymanleg er einnig ferðin
sem þú tókst á hendur til að
heimsækja okkur Hrafnhildi til
Álaborgar í Danmörku þegar við
vorum þar í námi. Þá varst þú
komin hátt á níræðisaldur en
það aftraði þér ekki að leggja í
langferð. Einnig þegar þú heim-
sóttir okkur um jólin 2007, þá á
tíræðisaldri.
Þú varst yndisleg amma og
við Hrafnhildur viljum að leið-
arlokum þakka af alhug allar
góðu samverustundirnar sem
við áttum með þér.
Guðdómlegur geisli blíður
greiðir skuggamyrkan geim;
á undra vængjum andinn líður
inn í bjartan friðarheim.
(Hugrún)
Hvíl í friði.
Sigurður Orri
og Hrafnhildur.
Löng ævi er að baki hjá henni
Herdísi móðursystur okkar en
hún varð rúmlega 102 ára. Dísa
eins og hún var alltaf kölluð, var
einstök kona sem í minningunni
var hjálpsöm, barngóð og ávallt
til staðar.
Hún var mikil útivistarkona
og naut þessað vera úti í nátt-
úrunni enda fædd og uppalin í
Skógarkoti á Þingvöllum. Dísa
var mikið í tengslum við móður
okkar en þær voru tvær syst-
urnar af fimm systkinum. Hún
var mikið inni á okkar heimili og
ekki sjaldan sem hún aðstoðaði
móður okkar með barnahópinn
og var því ein af fjölskyldunni.
Við viljum þakka Dísu fyrir
allt sem hún gerði fyrir okkur og
skilur hún eftir margar góðar
minningar sem við munum varð-
veita alla ævi.
Elsku Jón, Ragnheiður, börn
og barnabörn, við sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur.
Gréta og Ólína.
Mér er það hugljúft að minn-
ast móðursystur minnar nokkr-
um orðum. Herdís kvaddi þenn-
an heim í liðinni viku eftir
nokkurra ára dvöl á hjúkrunar-
heimilinu Mörk, þar sem hún
naut góðs atlætis til hins síðasta.
Ekki ná margir jafnháum aldri
og Herdís, sem varð 102 ára.
Vafalaust má hún þakka það
heilbrigðu líferni, dugnaði,
ánægju af ferðalögum og al-
mennt jákvæðu viðhorfi til lífs-
ins.
Ég heimsótti Herdísi eins oft
og ég gat síðustu árin og allt til
hins síðasta var hún vígreif og
drífandi í hugsun. Það var engin
lognmolla yfir henni. Hún sagði
stundum við mig þegar hún var
komin í Mörk og þar orðin heim-
ilismaður að þegar ég kæmi
næst í heimsókn væri „betra að
hringja á undan“ þannig að hún
„væri örugglega við“! Herdís
var litrík og röggsöm persóna og
hafði svör á reiðum höndum
þegar hin margvíslegustu álita-
efni bar á góma. Hún sagði
stundum þegar ég kvaddi hana
að hún myndi „henda í pönnu-
kökur“ þegar ég kæmi næst í
heimsókn.
Í spjalli okkar bar oft á góma
minningarnar frá Skógarkoti í
Þingvallasveit, þar sem hún ólst
upp til unglingsára. Hún mundi
eftir hinum ýmsu persónum sem
heimsóttu Skógarkot og dvöldu í
Þingvallasveitinni til lengri eða
skemmri tíma. Oft var minnst á
Ásgrím Jónsson myndlista-
mann, sem vandi komur sínar í
Skógarkot til að draga upp list-
rænar myndir af umhverfi Þing-
vallasveitar.
Herdís eignaðist soninn Jón
og var hann móður sinni ein-
staklega kær. Hann sinnti henni
af umhyggju allt fram á síðasta
dag.
Herdís átti farsælt líf, var
hraust og horfði yfir langan veg.
Hún skildi sátt við alla. Ég vil að
leiðarlokum þakka fyrir að hafa
átt samleið með
Herdísi móðursystur minni í
mörg ár og sendi ég syni hennar
og fjölskyldu mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hanna Dóra Birgisdóttir.
Herdís
Jóhannsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma okkar.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum)
Við munum sakna þín, en
öll þín góðmennska og
hlýja mun ylja okkur um
alla framtíð.
Takk fyrir allt sem þú
varst okkur.
Far í friði.
Þínar langömmustelpur
Herdís Rún, Katrín Ósk
og Arndís Rut.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir
að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horn-
inu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn.
Minningargreinar
Ýmislegt
Póstsendum
Laugavegi 82,
á horni Barónsstígs
sími 551 4473
www.lifstykkjabudin.is
Kíktu á heimasíðuna
lifstykkjabudin.is
Mikið úrval
Ný
sending
af undirfatnaði og
náttfatnaði frá
Falleg jólagjöf
Atvinnublað
alla laugardaga
Sendu pöntun á
augl@mbl.is eða hafðu
samband í síma 569-1100