Morgunblaðið - 28.05.2016, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MAÍ 2016
✝ Gunnar Eirík-ur Bjarnason
fæddist í Böðv-
arsholti í Staðar-
sveit 16. nóvember
1922. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands Akra-
nesi 20. maí 2016.
Foreldrar hans
voru Bjarni Niku-
lásson, og Bjarn-
veig Vigfúsdóttir,
sem bjuggu í Böðvarsholti.
Gunnar var næstyngstur átta
systkina sem öll eru látin. Gunn-
ar giftist Áslaugu Sesselju Þor-
steinsdóttur 31. maí 1952. Börn
þeirra eru: 1) Þorsteinn, f. 1949.
Maki hans er Helga Guðmunds-
dóttir, börn þeirra eru fjögur
var Gíslína Erlendsdóttir, f.
1961. Þau eignuðust tvo syni en
slitu samvistum 1990. Seinni
kona hans er Sunna Svanhvít
Söebeck, f. 1970, og eiga þau
tvo syni. Barnabörnin eru fimm.
7) Rúnar Atli, f. 1962. Kona
hans er Margrét Björk Björns-
dóttir, og þau eiga fjögur börn
og eitt barnabarn.
Gunnar og Áslaug bjuggu all-
an sinn búskap í Böðvarsholti
ásamt foreldrum Gunnars en
tóku síðar alfarið við búinu.
Gunnar gegndi ýmsum félags-
störfum í sveitinni. Hann var
hreppstjóri frá 1969 til 1992.
Áslaug lést 1988 og 1992 taka
Rúnar og Margrét alfarið við
búinu. Gunnar flutti þá til
Reykjavíkur og hóf sambúð
með Guðrúnu Guðmundsdóttur
þar til haustið 2015 er hann
flutti á dvalarheimilið Jaðar í
Ólafsvík.
Útför Gunnars fer fram í
dag, 28. maí 2016, frá Búða-
kirkju og hefst hún klukkan 14.
og barnabörnin
níu. 2) Bjarnveig, f.
1953, maki hennar
er Gunnar Vil-
helmsson, eru börn
þeirra þrjú og
barnabörnin sjö. 3)
Eyjólfur, f. 1954.
Maki hans er Hild-
ur Sveinbjörnsdótt-
ir og eiga þau eina
dóttur og tvö
barnabörn. 4) Atli,
f. 1956, d. 1957. 5) Bjarni, f.
1959, kona hans var Elín Katrín
Guðnadóttir, f. 1945, d. 2005.
Þau eignuðust tvö börn. Seinni
kona hans er Lára Heiður Sig-
björnsdóttir, f. 1962, og á hún
tvö börn. Barnabörnin eru sex.
6) Þórður, f. 1960, fyrri kona
Það var 13. maí að við Sunna
vorum nýkomin í Urðarmúla þeg-
ar Maggý hringir og segir okkur
að það eigi að flytja pabba á
sjúkrahúsið á Akranesi. Hann var
búinn að vera mjög lélegur alla
vikuna. Ég sagði við Sunnu að ég
vonaði að sjúkrabíllinn færi Stað-
arsveitina suður á Akranes því að
þetta gæti verið hans síðasta ferð
um sveitina sína, og það reyndist
vera svo.
Elsku pabbi, þú varst mjög
ljúfur faðir og einstaklingur þótt
þú værir ekki mikið fyrir að kyssa
okkur og knúsa. Þú varst trúaður
og kirkjurækinn og sagðir okkur
stoltur að þú hefðir alltaf verið
með tíu í einkunn í biblíusögum
eins og það hét þá. Starf þitt í
kirkjukórnum gaf þér mikið.
Þú varst mjög skilningsríkur á
okkar athafnaþörf. Það var sama
hvað við vorum að brasa eins og
þú kallaðir það, saga niður spýtur
til að smíða bíla og fleira dót, nota
nagla sem var kannski ekki mikið
til af og skrúfa sundur gamlan
jeppablöndung á eldhúsborðinu.
Þetta athafnafrelsi sem þú og
mamma veittuð okkur hefur verið
góður skóli inn í lífið. Mér þótti
skemmtilegar sögurnar sem þú
sagðir af jeppanum þegar þú sett-
ir hann á tvöfalt og barst trélista
þar þvert á til að komast meira í
mýrlendi og snjó. Minningin þeg-
ar mamma var að ýta saman heyi
með heyýtu sem þú lést smíða á
jeppann og ég, Bembi, Dúni og
Fúsi lágum á gólfinu aftur í til að
hlusta á gírkassahljóðið, virkar
hreinskilnislega skrýtin í dag.
Það var sama hvort það var
þegar ég keyrði undir aldri Mosk-
ann, Moscovish, á girðingu á af-
leggjaranum heima því ég náði
ekki beygjunni eða þegar það
kviknaði í bílskúrnum þegar við
vorum að fikta með bensín, allt í
þágu vísindanna; þú varst alltaf
pollrólegur en hleyptir kannski í
brýnnar. Já, frelsið sem við feng-
um hjá þér og mömmu í sveitinni
var mikið. Minningarnar úr sveit-
inni eru góðar og ég Sunna og
strákarnir sækjum þangað mikið
af þeim sökum. Því miður kynnt-
ust strákarnir okkar ekki ömmu
sinni. En þeir kynntust þér vel og
sögðu alltaf „afi er svoddan dúlla
og krútt“. Þegar þú hættir bú-
skap og fórst að búa í Reykjavík
með Guðrúnu fóruð þið að ferðast
innanlands og utan. Slíkt tæki-
færi hafðir þú ekki í sveitinni. Sex
vikur á Kanarí var kannski ekki
þinn tebolli sem hafðir alltaf unn-
ið sjö daga vikunnar en þú hafðir
góða heilsu og naust þess að fara í
sveitina, hvort heldur var að vinna
í kartöflum á Hraunsmúla, réttir,
þorrablót eða jól.
Elsku pabbi, nú er þín vist hér
búin og þín er sárt saknað, en ég
trúi því að þú og mamma séuð
sameinuð á ný, það veitir mér
huggun. Elsku pabbi, takk fyrir
allt. Guð geymi þig og mömmu.
Þórður Gunnarsson.
Það var vorið 1991 að ég var á
leið í sveitina þína, nýorðin ást-
fangin af Þórði mínum. Ég var
kvíðin fyrir því að hitta fjölskyldu
þína en hann hvarf strax þegar ég
hitti þig.
Ég fann strax fyrir miklu
trausti, yfirvegun og hlýju frá
þér. Ég komst fljótlega að því að
þú varst mjög forvitinn um menn
og málefni. Þú passaðir þig alltaf
að vera snyrtilegur og vel greidd-
ur og gekkst með greiðuna í rass-
vasanum.
Það voru aðeins liðin rúm tvö
ár frá því að Áslaug þín féll frá.
Því miður fékk ég og drengirnir
mínir ekki að njóta ömmu sinnar
en við fengum fallegar frásagnir
um hana frá þér.
Þegar yngsti sonur minn fædd-
ist árið 1999 var aldrei neinn vafi á
því að hann yrði skírður höfuðið á
þér. Ég var mjög stolt og ég veit
að þú varst mjög ánægður með
nafna þinn.
Þú varst afi krútt eins og synir
mínir Örn Bragi og Gunnar Snær
sögðu.
Við eigum fallegar minningar
úr sveitinni með þér og hér fyrir
sunnan. Ekki má gleyma stafnum
sem fylgdi þér síðustu árin.
Strákunum fannst sniðugt þegar
þú notaðir stafinn til að pota í ým-
islegt eins hurðaropnarann í Sól-
túninu.
Tilvera okkar er fátækari og
söknuður er mikill. Afi er farinn
og kominn til ömmu. En við erum
rík af góðum minningum sem
geymast vel í hjarta okkar og eiga
eftir að gleðja okkur um ókomna
tíð, elsku tengdapabbi og afi.
Elskum þig, hvíl í friði.
Sunna Svanhvít Söebeck.
Hann Gunnar í Böðvarsholti
hefur kvatt þetta jarðlíf og er
horfinn á vit feðra sinna. Þar hef-
ur hann átt góða heimkomu, því
hann er sá síðasti af þeim sjö
systkinum frá Böðvarsholti sem
kveður. Þessi systkini, börn
Bjarnveigar og Bjarna, voru al-
veg einstök að því leyti hversu
samheldni og virðing var mikil á
meðal þeirra allra.
Hann Gunnar föðurbróðir
minn var einstakt ljúfmenni, um
það get ég vitnað eftir að hafa al-
ist upp í miklu nábýli við hann
alla tíð. Þeir bræðurnir Gunnar
og Þráinn faðir minn bjuggu alla
tíð hlið við hlið og á milli þeirra
ríkti mikill kærleikur sem aldrei
bar skugga á.
Gunnar og Áslaug kona hans
bjuggu í Böðvarsholti frá árinu
1952, þegar pabbi og mamma
fluttu í nýja húsið í Hlíðarholti.
Það voru forréttindi að fá að alast
upp í nálægð við þau og einnig
fjölda frændsystkina.
En lífið var ekki alltaf auðvelt
hjá þeim hjónum Gunnari og Ás-
laugu, þriðja barn sitt, Atla,
misstu þau nokkurra mánaða
gamlan. Ég man vel sorgina sem
grúfði yfir bæjunum þá. Síðar
veiktist Áslaug og þurfti að fara í
mikla aðgerð til Kaupmanna-
hafnar.
Sem krakka fannst mér voða-
lega gaman að fara í heimsókn til
þeirra niður í Böðvarsholt, Ás-
laug var borgarstúlka og mér
fannst hún alltaf svo flott og
Gunnar svo ljúfur og yndislegur.
Á jólum voru kaffiboð á milli bæj-
anna og var alltaf tilhlökkun að
fara í þau. Sérstaklega hlakkaði
ég til að fá brúntertuna góðu sem
Áslaug bakaði. Allt eru þetta
góðar minningar sem ekki
gleymast.
Gunnar var góður söngmaður
og söng í kirkjukórnum og hafði
gaman af. Hann hafði gleði af því
að vera á meðal fólks og hafði
alltaf eitthvað til málanna að
leggja. Gunnar eignaðist
snemma flottan Willys-jeppa
sem gerði honum kleift að ferðast
á milli bæja og fengum við Hlíð-
arholtsfólk oft að njóta þess að
sitja í hjá honum en pabbi eign-
aðist ekki bíl fyrr en 1958. Hann
var mikill töffari á þessum tíma
eins og það kallast í dag.
Systkini Gunnars og pabba
komu reglulega í heimsókn í
sveitina og var þá farið á báða
bæina. Það er svo eftirminnilegt
hvað þau voru alla tíð mjög sam-
heldinn hópur og báru mikla
virðingu og væntumþykju hvert
fyrir öðru. Þessu fólki var gefin
svo mikil frændrækni í vöggugjöf
sem þau hafa í gegnum tíðina
miðlað til okkar afkomendanna
og við notið frá þeim.
Í september á síðasta ári flutti
hann á dvalarheimilið Jaðar í
Ólafsvík. Hann átti því láni að
fagna að þangað komu margir til
að hitta hann og spjalla um dag-
inn og veginn og þar undi hann
hag sínum vel.
Með þessum línum kveð ég
þig, kæri frændi, og fyrir hönd
okkar systkinanna frá Hlíðar-
holti þakka ég Gunnari frænda
okkar langa samfylgd og alla
hans gæsku í gegnum árin. Guð
geymi þig.
Þú varst lífsins bestu kostum búinn
baðst þú ei um heimsins tign né reisn.
En þér var lánuð tryggðin, vonin og
traustið
tókst með stilling móti öllu í heim.
(Ólöf Bjarnadóttir)
Kæru frændsystkin og fjöl-
skyldur, innilegar samúðarkveðj-
ur til ykkar, þið eigið góðar minn-
ingar um yndislegan föður, afa og
langafa.
Margrét (Gréta).
Föðurbróðir minn, Gunnar í
Böðvarsholti, svo sem hann var
jafnan nefndur, verður jarðsung-
inn frá Búðakirkju í dag, laugar-
daginn 28. maí. Gunnar er síðast-
ur þeirra Böðvarsholtssystkina til
að kveðja þessa jarðvist eftir
langa og farsæla lífsgöngu. Ég
kynntist Gunnari vel enda mikill
samgangur á milli heimilis for-
eldra minna í Ólafsvík og fjöl-
skyldunnar í Böðvarsholti þar
sem Gunnar var fæddur og bjó
lengst af. Það tíðkaðist að bræður
foreldra minna sóttu vinnu til
Ólafsvíkur og voru þeir þá á heim-
ili okkar á Borg hluta úr vetri
vegna starfa sinna. Þá kynntist ég
þessum glaðlynda öðlingi sem
Gunnar vissulega var.
Hann skipti sjaldan skapi, var
barngóður og ljúfur í umgengni.
Gunnar var ræðinn, fróður um
landshagi og hafði mikinn áhuga á
mönnum og málefnum. Ævistarf
Gunnars var starf bóndans. Hann
var góður og hygginn bóndi sem
vann jafnt við ræktunarstörf í
þess orðs fyllstu merkingu sem og
hvers konar smíðar og uppbygg-
ingu á jörðinni sem hann tók við af
foreldrum sínum þegar þau
brugðu búi. Það var gott að koma
til þeirra Áslaugar og Gunnars í
Böðvarsholti og finna hlýjuna og
samheldnina sem var einkenn-
andi fyrir þau og börnin þeirra.
Gunnar var félagslyndur og
naut þess að vera þátttakandi í
kórastarfi enda hafði hann góða
söngrödd sem kom sér vel í sveit-
inni. Hann tók þátt í því einstaka
samfélagsverkefni sem starfið í
kirkjukórunum er og verður seint
fullþakkað svo mikilvægt sem það
er í hverju samfélagi að hafa
sönginn til staðar og ekki síst á
helgum stundum.
Gunnar var áhugamaður um
þjóðmál og einlægur stuðnings-
maður Sjálfstæðisflokksins.
Hann sótti kjördæmisfundi og
flesta landsfundi flokksins og
naut þess að fylgjast með og hafa
áhrif á framvinduna í stjórnmál-
um með umræðum og starfi í
stofnunum Sjálfstæðisflokksins á
Snæfellsnesi og í kjördæminu.
Þar lágu leiðir okkar saman og
naut ég stuðnings hans og hollra
ráða.
Eftir að Gunnar fluttist á
hjúkrunarheimilið Jaðar í Snæ-
fellsbæ kom ég til hans og gladd-
ist fyrir hans hönd yfir þeim góða
aðbúnaði sem hann naut þar. Var
ánægjulegt að kynnast því hversu
vel hann kunni að meta að vera
aftur kominn á Snæfellsnesið eftir
að hafa dvalið um hríð í höfuð-
borginni.
Það sýndi vel hug hans til átt-
haganna að hann gat ekki hugsað
sér annað en að eiga lögheimili
sitt í Böðvarsholti. Með þessum
fáu línum vil ég minnast frænda
míns með virðingu og þakklæti
fyrir frændrækni og einstaka um-
hyggju í garð foreldra minna. Ég
sendi börnum og öllum afkom-
endum Gunnars og Áslaugar
samúðarkveðjur frá okkur Hall-
gerði. Blessuð sé minning Gunn-
ars í Böðvarsholti.
Sturla Böðvarsson.
Föstudaginn 20. maí síðastlið-
inn lést afi minn, hann Gunnar Ei-
ríkur Bjarnason frá Böðvarsholti.
Hann hefði orðið 94 ára 16. nóv-
ember á þessu ári. Ég á margar
góðar og fallegar minningar um
afa enda voru það ófáar ferðirnar
í sveitina, Böðvarsholt, sem mað-
ur fór í þegar maður var yngri.
Alltaf tóku afi og amma manni
fagnandi og afi hafði alltaf tíma
fyrir mann og aðstoðaði mann af
alúð og áhuga þó oft á tíðum hafi
maður verið örlítið, að mínu mati,
erfiður. Ég man aldrei eftir að
hafa séð afa reiðan eða að hann
skammaði mann enda var hann
með rólyndisgeð og endalausa
þolinmæði fyrir manni. Betri afa
hefði ekki verið hægt að hugsa
sér. Þegar ég var ungur þá kom
hestur í sveitina, en hann var ekki
til þess fallin að verða reiðhestur
og átti að lóga hestinum. Afi tók
það ekki í mál þar sem honum
þótti hesturinn fallegur og gaf
mér hestinn og var honum gefið
nafnið Glói. Mér þótti einstaklega
vænt um Glóa en þarna mátti sjá
að afi mátti aldrei neitt aumt sjá.
Maður var ekki hár í loftinu
þegar afi var farinn að lofa manni
að keyra traktorana í sveitinni og
einnig voru farnar ófáar ferðir á
bílnum hans afa niður afleggjar-
ann þar sem maður fékk að keyra
bílinn fyrst í fanginu á afa og svo
að keyra hann sjálfur.
Afi sýndi manni alltaf áhuga og
því sem maður gerði og sýndi það
sig best þegar ég útskrifaðist úr
lögregluskólanum að hann var
stoltur af stráknum, og þegar við
hittumst þá spurði hann ævinlega
hvernig gengi í vinnunni. Eitt sem
ég er óendanlega stoltur af er að
ég og afi deildum sama afmælis-
degi sem er 16. nóvember og alla
tíð hefur sá dagur verið mér
meira en bara afmælisdagur, það
hefur verið dagurinn okkar afa.
Ég ætla að vona að ég geti sýnt og
gefið mínum barnabörnum í
framtíðinni þá þolinmæði, ást og
alúð sem afi sýndi manni alltaf.
Elsku afi minn, ég á eftir að
sakna þín mikið en þá get ég líka
hugsað um allar skemmtilegu og
góðu minningarnar um þig. Það
hefur verið vel tekið á móti þér á
þeim stað sem þú ert kominn á
núna af ömmu og Atla heitnum
syni þínum og nú eruð þið sam-
einuð á ný eftir langa fjarveru
hvort frá öðru.
Hvíldu í friði, elsku afi minn,
við sjáumst aftur síðar.
Þitt barnabarn,
Atli.
Gunnar E.
Bjarnason
✝ Hulda Ásgríms-dóttir fæddist
3. nóvember 1958 á
Sauðárkróki. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Norður-
lands á Sauðárkróki
13. maí 2016.
Foreldrar henn-
ar eru Ragnhildur
Lúðvíksdóttir, f. 18.
febrúar 1938, og
Ásgrímur Helga-
son, f. 12. mars 1933, d. 14. októ-
ber 2010. Þann 30. desember
1978 giftist Hulda Jóni Sigurðs-
syni, f. 26. apríl 1957, bónda að
Stóru-Ökrum 2 í Blönduhlíð.
Foreldrar hans voru Sigurður
Jóelsson, f. 21. maí 1923, d. 4.
júní 2015, og Anna Jónsdóttir, f.
25. júní 1925, d. 1. mars 1999.
Börn Huldu og Jóns eru: 1)
Ragnhildur Jónsdóttir, f. 29. maí
1980, maki Agnar Gíslason, f. 24.
janúar 1977. Þau eiga þrjú börn.
2) Anna Hlín Jóns-
dóttir, f. 22. ágúst
1985, maki Magnús
Barðdal, f. 24. nóv-
ember 1985. Þau
eiga tvö börn. 3)
Óskar Már Jónsson,
f. 9. desember 1986,
maki Guðrún Eik
Skúladóttir, f. 18.
febrúar 1988. Þau
eiga tvö börn.
Hulda útskrifaðist
úr gagnfræðaskóla árið 1975. Á
yngri árum starfaði Hulda við
ýmis þjónustustörf, þar á meðal
við afgreiðslu í Sauðárkróks apó-
teki og síðar á skrifstofu Kaup-
félags Skagfirðinga. Hulda og
Jón fluttu að Stóru-Ökrum árið
1978 þar sem þau bjuggu síðan.
Hulda var þar húsmóðir og sinnti
bústörfum.
Útför hennar fer fram frá
Miklabæjarkirkju í dag, 28. maí
2016, klukkan 14.
Nú kveðjum við þig, elsku
Hulda mágkona, í síðasta sinni.
Við minnumst Huldu með þakk-
læti fyrir samfylgdina í gegnum
lífið. Hún var föður okkar ein-
staklega góð, og þau Nonni gerðu
það að verkum að hann gat verið
lengur heima.
Faðir okkar beið alltaf eftir að
Hulda kæmi í heimsókn, sem hún
gerði nær daglega og sagði hon-
um fréttir úr sveitinni. Hulda var
einstaklega dugleg, ákveðin og
skipulögð og það var allt á sínum
stað.
Það var gaman að koma til
þeirra Huldu og Nonna, heimilið
þeirra var einstaklega fallegt og
mikið af fallegum hlutum sem var
komið fyrir af mikilli smekkvísi,
og alltaf var fullt borð af heima-
bökuðu bakkelsi. Það er einstak-
lega fallegt að líta heim að Ökr-
um og vitum við að Hulda átti
stóran þátt í að halda öllu fallegu
og snyrtilegu á jörðinni. Við vott-
um fjölskyldunni okkar dýpstu
samúð, megi allar góðar vættir
umlykja ykkur.
Við kveðjum þig, kæra mág-
kona, með ljóði eftir föður okkar
Sigga Jóels.
Nú ég gisti háa höll
og hugann læt þó geyma.
Blönduhlíðar fögur fjöll
og fegurðina heima.
Hólmfríður, Ingibjörg,
Sólveig, Helga, Ragna
og Katrín.
Hulda
Ásgrímsdóttir
Létt er að stíga lífsins spor,
ljúf er gleðin sanna,
þegar eilíft æsku vor,
er í hugum manna.
(R.G.)
Fyrir hönd bekkjarsystkina í Breiða-
gerðisskóla,
Svandís Matthíasdóttir.
Gísli Maack
✝ Gísli Maack fæddist 11. mars1953. Hann lést 23. apríl 2016.
Útför Gísla fór fram 6. maí 2016.