Morgunblaðið - 23.07.2016, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2016
✝ Margrét BjörgÞorsteinsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. október 1930.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Mörk í
Reykjavík 6. júlí
2016.
Foreldrar Mar-
grétar voru Þor-
steinn Jónsson,
verslunarfulltrúi,
síðar skrifstofu-
stjóri hjá Garðari Gíslasyni hf.
í Reykjavík, f. 16.5. 1884 í
Ólafsvík, d. 26.8. 1970, og síð-
ari kona hans Katrín Jóhanns-
dóttir, f. 9.4. 1888 í Lækjar-
botnum í Landsveit í Rangár-
vallasýslu, d. 12.12. 1941.
Bræður Margrétar voru
Grétar Jón, f. 29.2. 1924, d.
17.4. 1925, og Magnús, barna-
læknir, f. 10.3. 1926, d. 22.6.
2001. Hálfbræður Margrétar
samfeðra voru: Einar, skrif-
stofustjóri, f. 20.12. 1906, d.
3.1. 1972 og Ingólfur,
skrifstofustjóri, f. 31.7. 1910, d.
dóttir, f. 1965. Börn Knúts
Þórs og Evu Sifjar Heimis-
dóttur eru Alma Karen, f.
1996, og Daníel Þór, f. 1997.
Sonur Knúts Þórs og Stein-
unnar Sigurðardóttur er Sig-
urður Karl, f. 2006. Dætur
Hönnu Kristínar eru Snædís, f.
1989, Hildur, f. 1990, og Stein-
unn, f. 1993.
Margrét ólst upp í Reykjavík
og lauk prófi frá Gagnfræða-
skólanum í Reykjavík árið
1948. Hún stundaði nám við
Haandarbejdeds Fremme í
Kaupmannahöfn þaðan sem
hún lauk prófi árið 1954 og ári
síðar frá Den Suhrske Hus-
moderskole Köbenhavn.
Árið 1956 stofnaði Margrét
heimili á Íslandi ásamt Torben
eiginmanni sínum. Hún var
handavinnukennari við
Kvennaskólann í Reykjavík
1956-1963 en árin 1963-1965
bjuggu þau hjón í París þar
sem Torben starfaði á vegum
OECD. Árið 1973 hóf Margrét
störf sem handavinnukennari
hjá Styrktarfélagi fatlaðra í
Bjarkarási. Hún fékk réttindi
til framhaldsskólakennslu árið
1989, en Margrét starfaði við
Bjarkarás til sjötugs.
Útför Margrétar hefur farið
fram í kyrrþey.
6.11. 1998.
Margrét giftist
6. september 1956
í Kaupmannahöfn
Torben Friðriks-
son, f. 21.4. 1934,
d. 4.2. 2012. For-
eldrar Torbens
voru Karen Signe
Cecilie Skov-
gaard, f. 27.11.
1903, d. 20.7. 1982
og Knut Frederik-
sen, landsréttarlögmaður, f.
1.12. 1903, d. 31.8. 1954.
Börn Margrétar og Torbens
eru: 1) Steen Magnús, f. 1961,
maki Heléne Westrin, f. 1965.
Dætur þeirra eru Ellen, f.
1998, og Agnes, f. 2002. Börn
Steen Magnúsar og Maríu
Ólafsdóttur eru Einar Búi, f.
1986, og Una Björg, f. 1990. 2)
Hanna Katrín, f. 1964, maki
Ragnhildur Sverrisdóttir, f.
1960. Dætur þeirra eru Elísa-
bet, f. 2001, og Margrét, f.
2001. 3) Knútur Þór, f. 1968,
maki Hanna Kristín Péturs-
Elskuleg tengdamóðir mín,
Margrét Björg Þorsteinsdóttir,
er látin eftir erfið veikindi.
Margréti kynntist ég fyrst
þegar hún og Torben tengdafað-
ir minn buðu mér í kvöldmat
ásamt Hönnu Katrínu dóttur
þeirra. Þau höfðu þá frétt af
sambandi okkar og þótt það
kæmi flatt upp á þau og vekti
ekki endilega hreina kátínu til að
byrja með ákváðu þau að blása til
samkundu og kynnast þessari
konu betur. Sá kvöldverður var
að klassískum, dönskum hætti.
Heiðurinn átti húsfreyjan ein,
því þótt húsbóndinn væri sjálfur
danskur hafði hún tileinkað sér
allt það besta af gestrisni gömlu
herraþjóðarinnar.
Frá þessu fyrsta kvöldi, fyrir
ríflega tveimur áratugum, var
mér ávallt tekið með kostum og
kynjum á heimilinu. Svo vel var
mér tekið að stundum freistaðist
ég til að hugsa með mér, að ég
væri áreiðanlega einn af uppá-
haldsgestum þeirra hjóna. Ég sá
hins vegar, um leið og dætur
okkar Hönnu Katrínar fæddust,
að ég hafði stórlega ofmetið eigið
mikilvægi. Barnabörnin voru
ávallt í fyrsta sæti og fátt ef
nokkuð sem afi og amma vildu
ekki gera fyrir litlu yndin sín.
Það var ósköp gott að vita af
systrunum hjá afa og ömmu,
þaðan komu þær úthvíldar og ró-
legar, höfðu kannski verið að
spila dálítið við ömmu eða læra
fyrstu handtökin í prjónaskap.
Afi Torben átti reyndar til að
hleypa upp fjörinu, en amma
gætti þess að láta það ekki fara
úr böndum.
Torben lést í febrúar 2012 eft-
ir snarpa baráttu við krabba-
mein. Þá sá ég tengdamóður
minni verulega brugðið. Hún fór
fljótlega að huga að því að
minnka við sig, hún átti erfitt
með að vera ein í fallega húsinu
sem þau byggðu sér við Gilsár-
stekk og höfðu búið í í rúma fjóra
áratugi. Því miður gripu örlögin í
taumana. Margrét fékk heila-
blóðfall haustið eftir að Torben
kvaddi og náði aldrei fyrra at-
gervi. Hún naut besta hugsan-
lega atlætis á hjúkrunarheim-
ilinu Mörk og fyrir hönd dóttur
hennar og ömmustelpna þakka
ég Markarfólki allan sinn hlýhug
og umhyggju.
Minning tengdamóður minnar
lifir áfram. Hún lifir í öllu því
ótrúlega handverki sem þessi
flinki Kaupmannahafnarmennt-
aði handavinnukennari lætur eft-
ir sig. Hún lifir í börnunum henn-
ar þremur, sem nú fylgja henni
til grafar eftir að hafa sinnt
henni svo vel á þessum síðustu,
erfiðu árum. Og hún lifir skýrast
hjá barnabörnunum, sem eru
enn að reyna að átta sig á að
amma Magga er núna alveg far-
in.
Ragnhildur Sverrisdóttir.
Elsku amma, það er erfitt að
hugsa til þess að ég muni aldrei
sjá þig aftur en á sama tíma er
fallegt að vita af þér í faðmi afa.
Þú hefur reynst mér vel í gegn-
um tíðina og ég vona að þú vitir
hve ótal margt ég lærði af þér og
hversu mikil fyrirmynd þú varst
mér og ert mér enn.
Amma hafði yndislega nær-
veru. Svo yndislega að það var
ekki hægt að líða illa í návist
hennar. Það var eitthvað við hana
og brosið hennar sem kom manni
alltaf í gott skap. Hún var
hjartahlý, góð og alltaf glöð.
Amma var handavinnukennari
og kenndi okkur barnabörnunum
ýmislegt. Allt frá því að prjóna í
að útbúa servíettuskreytingar.
Við eigum margar góðar minn-
ingar saman, minningar sem
munu lifa með mér og sögur sem
ég mun segja mínum barnabörn-
um. Árleg rifsberjatínsla, frá-
bæru kjötbollurnar hennar og
góðar stundir fyrir framan
Spaugstofuna á laugardags-
kvöldum eru meðal þeirra.
Þú varst vön að hóa okkur fjöl-
skyldunni saman og ég lofa að við
munum halda því áfram þó svo að
þú sért ekki lengur hér.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr)
Þín
Alma Karen.
Það sem ég vildi óska þess að
ég gæti ennþá komið til þín í rifs-
berjatínslu á hverju ári. Farið
með þér inn í eldhús með fullar
fötur af berjum og horft svo á
sultugerðarferlið eiga sér stað.
Litli sælkerinn í manni starði
gapandi á allt sykurmagnið fara
ofan í pottinn ásamt berjunum.
Svo gat maður ekki beðið eftir
því að koma til þín í næstu heim-
sókn og fá ristað brauð með osti,
nýlagaðri sultu og ískalt mjólk-
urglas. Oftar en ekki var maður
svo saddur eftir á að maður fann
sér góðan stað í stofunni á Gilsó
til að leggja sig. Svo vaknaði
maður með teppi yfir sér sem
engin önnur en þú, elsku amma,
hafðir breitt yfir mann. Þú hugs-
aðir alltaf svo vel um mig og því
mun ég aldrei gleyma.
Ég sakna þess að fá stórt
ömmuknús frá þér. Ég sakna
þess að koma til þín í pössun á
Gilsó og leika með alla dótabílana
á ganginum langt fram á kvöld.
Ég sakna þín meira en nokkru
sinni áður og veit að þú munt
halda áfram að passa upp á mig,
hvar sem ég er staddur, elsku
amma mín.
Daníel Þór.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Við elskum þig til tunglsins og
lengri leiðina til baka.
Elísabet og Margrét.
Nú er komið að kveðjustund,
Margrét Björg, eða Magga eins
og við kölluðum hana, hefur kvatt
þessa jarðvist eftir erfið veikindi.
Magga, systir tengdaföður
míns Magnúsar, var fædd í
Reykjavík þar sem hún ólst upp,
umvafin elsku foreldra sinna,
Þorsteins og Katrínar. Katrín féll
frá í blóma lífsins, þegar systk-
inin voru einungis 11 og 15 ára og
setti það óneitanlega mark sitt á
líf fjölskyldunnar upp frá því.
Magga sagði mér að hún hefði
ekki tekið gleði sína á ný eftir
móðurmissinn fyrr en hún fór
með vinkonu fjölskyldunnar að
Hnappavöllum í Öræfasveit. Það
kom mér ekki á óvart, því Öræf-
ingum hef ég líka kynnst. Þeir
eru tryggir og góðir vinir vina
sinna.
Magga fór til Kaupmanna-
hafnar í nám í handavinnu-
kennslu og vann lengst af við
kennslu fatlaðra. Þar nutu eðlis-
kostir hennar sín vel, róleg, þol-
inmóð og elskuleg.
Falleg handavinna hennar og
smekkvísi þeirra beggja, hennar
og Torbens, báru þeim fagurt
vitni á glæsilegu heimili þeirra í
Gilsárstekk. Boðin í Gilsárstekk
eru eftirminnileg, enda voru
Magga og Torben frábærir gest-
gjafar. Torben léttur og
skemmtilegur, eins og títt er um
Dani. Magga hlý, hógvær og lít-
illát, lagði fallega á borð og bar
fram dýrindisveitingar.
Þau voru samhent og samtaka
í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur.
Magga var mikil heimsdama
og þau Torben ferðuðust víða
innanlands og utan. Þau kunnu
að njóta lífsins og var lagið að
gera hversdaginn að hátíðisdegi,
með alls kyns huggulegheitum.
Börn Möggu og Torbens,
Maggi, Hanna Kata og Knútur,
bera foreldrum sínum fagurt
vitni. Í langvinnum veikindum
móður sinnar voru þau trygg og
traust og styttu henni stundir
með margvíslegum hætti, ásamt
tengda- og barnabörnum. Fjöl-
skyldan var Möggu allt og hún
naut svo sannarlega umhyggju
hennar og elsku.
Möggu þakka ég hve vel hún
reyndist okkur Þorsteini og
dætrum okkar. Katrín Sigríður
og Jórunn María elskuðu hana og
Torben sem væru þau amma
þeirra og afi. Þau endurguldu ást
þeirra og okkar á svo margvís-
legan hátt. Magga síðast með fal-
lega brosinu og þétta handtak-
inu, þegar heilsa hennar fór
þverrandi.
Nú hafa orðið kaflaskil í fjöl-
skyldunni, Magga, yngsta barn
Þorsteins og Katrínar, fallin frá.
En góðu minningarnar lifa og
það er okkar að halda áfram að
rækta og styrkja tengslin.
Blessuð sé minning Margrétar
Bjargar.
Halla Bachmann Ólafsdóttir.
Elsku Magga mín.
Ég er svo þakklát fyrir stund-
irnar okkar saman seinustu ár.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til þín á Mörk og eiga
notalega stund með þér. Þú tókst
svo fallega á móti mér með bros-
inu þínu og minningarnar okkar
saman lifa áfram í hjarta mínu.
Það er erfitt að hugsa til þess
að þú sért farin en þó gleðst ég
yfir því að þið Torben séuð sam-
einuð á ný, og ég veit að þú gerir
það líka.
Þú varst einstök kona sem
bjóst yfir miklum styrk og góð-
mennsku.
Hvíldu í friði, Magga mín. Þú
knúsar Torben frá mér.
Þín,
Jórunn María.
Margrét Björg
Þorsteinsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGUNN JÓNSDÓTTIR
frá Þingeyri við Dýrafjörð,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þriðjudaginn 12.
júlí. Útför hennar fer fram frá Áskirkju
í Reykjavík þriðjudaginn 26. júlí klukkan 13. Starfsfólki Hrafnistu
eru færðar sérstakar þakkir fyrir kærleiksríka umönnun.
.
Kristján J. Ágústsson, Ástrún Jónsdóttir,
Jóhannes Ágústsson, Kristjana Ingvarsdóttir,
Guðrún L. Ágústsdóttir, Njörður M. Jónsson,
Ágúst Ágústsson, Björg H. Eysteinsdóttir,
Arnbjörg Ágústsdóttir, Ólafur Ólafsson,
Jónas Ágústsson, Rannveig Hjaltadóttir,
Kristjana Ágústsdóttir, Guðmundur H. Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær bróðir okkar,
FLOSI MAGNÚSSON,
Patreksfirði,
lést sunnudaginn 17. júlí.
Útför mun fara fram í kyrrþey.
.
Aron Magnússon,
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Anna Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HARTMANN JÓNSSON
(Manni),
Hamraborg 14, Kópavogi,
lést föstudaginn 15. júlí.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju
þriðjudaginn 26. júlí klukkan 13.
.
Áslaug Hartmannsdóttir, Ingvar Stefánsson,
Hrafnhildur Hartmannsdóttir, Þorkell S. Hilmarsson,
Ástríður Hartmannsdóttir, Ingólfur Magnússon,
Daníel Rafn Hartmannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Systir okkar,
OLGA ELÍSA ÓSKARSDÓTTIR
LUNDBERG,
lést 13. júlí í Seattleborg í Bandaríkjunum.
Fyrir hönd barna hennar og tengdasonar;
April, Roberts, Önnu og Tom Penner,
auk annarra aðstandenda,
.
Guðbjörg Óskarsdóttir,
Dagmar Óskarsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN GUÐMUNDSSON,
Jörundarholti 122, Akranesi,
varð bráðkvaddur mánudaginn 18. júlí.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 26. júlí klukkan 13.
.
Alma Garðarsdóttir,
Garðar Jónsson, Ólína I. Gunnarsdóttir,
Herdís Jónsdóttir, Sigurgeir R. Sigurðsson,
Ósk Jónsdóttir, Torfi S. Einarsson,
Guðmundur Þór Jónsson
og afabörn.
Okkar kæri,
EYJÓLFUR HJÁLMSSON
frá Þingnesi,
Ásbrún 2, Bæjarsveit,
lést 19. júlí á Sjúkrahúsi Akraness.
Jarðarför auglýst síðar.
.
Vinir og nágrannar.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA ÖRNÓLFSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eyri, Ísafirði,
lést að kvöldi fimmtudagsins 21. júlí.
.
Aðstandendur.