Morgunblaðið - 23.07.2016, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2016
✝ JóhannesTómasson frá
Höfn fæddist 13.
mars 1921 í Vest-
mannaeyjum.
Hann lést 18. júlí
2016.
Foreldrar hans
voru Tómas Mar-
íus Guðjónsson, f.
13. janúar 1887, d.
14. júní 1958, og
Hjörtrós Hannes-
dóttir, f. 20. febrúar 1888, d.
16. mars 1926. Systkini hans
voru Hannes Guðjón, f. 1913,
d. 2003, Martin Brynjólfur, f.
1915, d. 1976, Guðjón, f. 1925,
d. 1977, Magnea Rósa, f. 1928,
Gerður Erla, f. 1933, og Bragi,
f. 1939, d. 2002.
Árið 1947 giftist hann Guð-
finnu Stefánsdóttur frá Skuld
Orri. Stefán Haukur, f. 1959,
giftur Halldóru Hermanns-
dóttur, f. 1964, börn þeirra
Agnes, Einar Hrafn og Stef-
anía. Ingunn Lísa, f. 1961, gift
V. Þór Valtýssyni, d. 2002.
Sambýlismaður Ingunnar er
Sveinbjörn Guðmundsson, f.
1967. Börn Ingunnar og Þórs,
Valur, Erna og Aron. Iðunn
Dísa, f. 1961, gift Ágústi Ein-
arssyni, f. 1960, börn Minna
og Birkir. Barnabarnabörn
eru 28. Jóhannes sótti sér nám
til Reykjavíkur í Verslunar-
skólann og síðan um sinn til
Ameríku. Að því loknu átti
hann farsælan starfsferil hjá
Íslandsbanka í Vestmanna-
eyjum. Eftir starfslok sneri
hann sér að aðaláhugamálinu
og sótti sjóinn við Eyjar á
trillunni sinni og undi sér best
á sjó. Jóhannes var félagi í
Akoges og var gerður að heið-
ursfélaga þar.
Jarðarförin hans fer fram
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum, í dag, 23. júlí 2016,
klukkan 11.
í Vestmanna-
eyjum, f. 8. júni
1923. Þau bjuggu
á Fífilgötu 8 í
Vestmannaeyjum
allan sinn búskap
fyrir utan síðustu
árin á dvalar-
heimilinu að
Hraunbúðum.
Börn þeirra eru
Margrét Rósa, f.
1948, gift Gylfa
Tryggvasyni, f. 1951, börn
þeirra Daði Jóhannes, Kári
Tryggvi og Gylfi Mar. Erna, f.
1950, gift Agli Egilssyni, f.
1947, börn þeirra Huginn
Magnús, Jóhannes og Davíð.
Tómas, f. 1956, giftur Fann-
eyju Björk Ásbjörnsdóttur, f.
1956, börn þeirra Tinna,
Thelma Ýr, Tanja og Tómas
Jóhannes tengdafaðir minn
gaf orðinu öðlingur djúpa og inni-
haldsríka merkingu. Hann var
gæfumaður með góða og hlýja
nærveru. Kankvís, glettinn og
áhugasamur um alla sína nán-
ustu. Hann var börnum mínum
einstakur afi og betri tengdaföð-
ur er ekki hægt að hugsa sér.
Kærleikurinn milli hans og
Minnu tengdamömmu var smit-
andi og okkur hinum innblástur.
Í gegnum þau öðluðust börnin
mín sterka tengingu við Eyjar og
rætur. Fífilgatan var alltaf opin
fyrir okkur, þeirra heimili var
okkar heimili ekki síst þegar við
bjuggum erlendis. Við áttum ófá-
ar og dýrmætar stundir með
þeim í Brussel og Genf. Ég er
einstaklega þakklát fyrir sam-
ferðina. Hann var mér og börn-
um mínum fyrirmynd og gerði líf
okkar innihaldsríkara. Ég og
börnin mín, Agnes, Einar Hrafn
og Stefanía, kveðjum Jóhannes
með kökk í hálsi en sátt og þakk-
lát fyrir að þessi góði maður var
stór hluti okkar lífs.
Halldóra Hermannsdóttir.
Afi Jodd er fallinn frá.
Afi Jodd var og verður ávallt
fyrirmynd okkar á svo mörgum
sviðum. Lífsgleðin, jákvæðnin og
kærleikurinn einkenndi þennan
einstaka mann sem snerti okkur
bræður með margvíslegum
hætti. Við eigum eftir að sakna
hans sárt, en um leið ylja okkur
við allar ánægjulegu minning-
arnar.
Húmoristinn: Þegar hann
sagði okkur frá því að hann var
orðinn svo gamall þegar hann var
skírður að hann skammaði prest-
inn fyrir að skvetta á sig vatni.
Söngvarinn: Þegar hann tók
undir og „söng“ með óperusöng-
num í útvarpinu.
Hjálpsemin: Þegar hann kom
út með gömlu smurkönnuna og
smurði keðjurnar á reiðhjólunum
þegar við áttum leið á Fífó. Þegar
hann leyfði okkur að geyma
lundapysjukassana í bílskúrnum
eftir kvöldleitina og skutlaði okk-
ur svo niður í fjöru til að sleppa
daginn eftir.
Gestgjafinn: Þegar hann reif
allt úr eldhússkápunum og setti
saman veislu þegar við kíktum í
heimsókn.
Gleðigjafinn: Þegar hann kom
færandi hendi upp á Smáró með
glassúrsnúða handa barnabarna-
börnunum.
Dýravinurinn: Þegar hann hélt
villiköttunum í hverfinu uppi með
soðinni ýsu og rjóma, „Rófulausi
róninn“, eins og afi kallaði einn af
villiköttunum, varð einn af hans
bestu vinum.
Trillukarlinn: Þegar við feng-
um að fara með á trillunni og
renna fyrir fisk í soðið.
Stríðnispúkinn: Þegar hann
setti upp ljótu grímuna og gerði
okkur bilt við.
Umhyggjusemin: Þegar hann
fylgdist stoltur með öllu því sem
var að gerast hjá hverjum og ein-
um í stórfjölskyldunni.
Fréttahaukurinn: Þegar hann
las dagblöðin spjaldanna á milli,
hlustaði á alla fréttatímana í út-
varpinu og horfði svo á kvöld- og
seinni fréttir.
Nútímamaðurinn: Þegar hann
lærði á tölvu á áttræðisaldri og
skráði sig seinna á Fésbókina til
að fylgjast með fréttum og fólk-
inu sínu í gegnum tölvuna, sem
hann gerði allt fram til síðasta
dags.
Ökumaðurinn: Þegar hann fór
með okkur í bíltúr um eyjuna
vopnaður sjónaukanum og
kenndi okkur á heimahagana.
Eiginmaðurinn: Þegar hann
sýndi ömmu alla þá ást og um-
hyggju sem hann átti og sýndi
okkur í verki mikilvægi þess að
rækta sambandið við okkar nán-
ustu og halda lífi í ástareldinum
sama á hvaða aldri þú ert.
Alltumvefjandi: Þegar hann
tók okkur peyjana og síðar okkar
börn, kreisti kinnarnar og gaf
okkur koss á kinn.
Nú kveðjum við þig, elsku afi,
þú hefur markað líf okkar sem og
fjölda annarra. Sá sem auðgar líf
annarra hefur vissulega lifað
góðu og þýðingarmiklu lífi. Minn-
ing þín mun lifa í hjörtum okkar
og munum við deila öllum
skemmtilegu sögunum af þér
með börnum okkar.
Takk fyrir samveruna, gleðina
og umhyggjuna.
Jóhannes, Huginn og Davíð.
Lífið eins og við þekkjum það
er ekki lengur. Það er breytt og
ekkert verður eins. Yndislegi afi
okkar hefur kvatt okkur og eftir
skilur hann stórt skarð í hjörtum
okkar allra. Við erum sorgmædd
og döpur því frá okkur er farinn
yndislegasti maður sem við höf-
um kynnst. Afi var alltaf svo góð-
ur, ljúfur og áhugasamur um
aðra. Allir skiptu máli í hans
huga, lét hann sig alla varða.
Hann gerði heiminn að betri stað.
Meiri húmorista var erfitt að
finna enda eigum við margar
minningar þar sem afi bregður á
leik í alls konar gervum og með
þennan stríðnisglampa í augun-
um sem við þekktum svo vel. Afi
var fallegur maður og svo glæsi-
legur. Með ömmu sér við hlið
voru þau allra flottustu hjónin
hvert sem þau komu. Það ein-
kenndi samband ömmu og afa
hversu mikil vinátta, virðing og
ást ríkti þeirra á milli og er það
einn stærsti fjársjóður okkar
barnabarnanna að geyma.
Elsku afi Jóhannes. Söknuður-
inn er ógurlegur en við vitum að
nú líður þér ekki lengur illa. Þú
áttir langa og góða ævi og erum
við þakklát fyrir að hafa verið
hluti af þínu lífi. Nú ertu farinn í
þína hinstu sjóferð og við trúum
því að þú horfir á okkur með
stríðnisglampann í augunum og
glottið á vörunum og að við mun-
um hittast á ný. Þá verða glaðir
endurfundir.
Við biðjum allar góðar vættir
að passa upp á ömmu Minnu og
öll hennar börn, þeirra söknuður
er svo sár.
Elsku afi Jóhannes. Takk fyrir
að vera hluti af okkar lífi, takk
fyrir allt sem þú kenndir okkur.
Takk fyrir allt.
Hvíldu í friði.
Þótt döpur sé nú sálin,
þó mörg hér renni tárin,
mikla hlýju enn ég finn
þú verður alltaf afi minn.
(Höf. ók.)
Tinna, Thelma Ýr,
Tanja og Tómas Orri.
Eftir velheppnaðan eggjatúr
út í Álsey fyrir réttum þremur
árum sat ég í eldhúsinu hjá Jó-
hannesi, eða Didda Jodd eins og
pabbi heitinn kallaði hann oft.
Það var kært á milli þeirra
tveggja – frændur og um margt
líkir; léttir og ljúfir Eyjapeyjar.
Joddarinn, sem hafði kyrrsett
mig, vildi endilega kenna mér að
sjóða fýlsegg á hinn eina rétta
máta. Hann dró fram sérstakan
pott, lagði eggin varlega í og
stillti þar til gerðan tímamæli.
Þegar klukkan gall færði hann
eggin upp á disk og við renndum
þeim niður með svolitlu salti og
sögum af bræðrunum úr Höfn.
Það kviknaði jafnan sakleysis-
legur stríðnisglampi í augum Jó-
hannesar þegar bræður hans,
Hannes og afa minn, Malla í
Höfn, bar á góma. Þeir höfðu víst
ýmislegt brallað; skítafýlubomb-
ur í bókabúð Óskars á Þorláks-
messu í boði Önglavina, rjúkandi
vindill á skrifstofu nýlátins leigj-
anda í Kuða og fleiri græskulaus-
ir hrekkir. Einu sinni sýndi Jodd
mér jólakortamynd frá Hannesi
af klessukeyrðri Saab-bifreið
þeirra Minnu. Hannes hafði feng-
ið bílinn lánaðan og lent í óhappi
sem hafði gert þau hjónin bíllaus
um nokkurra vikna skeið. Jodd
kunni vel að meta þennan óvenju-
lega þakklætisvott. Ef til vill
fannst honum að hann, æringinn
sjálfur, ætti þetta bara skilið.
Jodd varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga yndislegan lífsföru-
naut, hana Minnu. Saman héldu
þau utan um sinn glæsilega hóp
af miklum myndarbrag. Þó
mörgum stundum færi Jodd á
skak á Hannesi lóðs, trillunni
sem hann í hárri elli skipti út fyr-
ir hraðskreiðan sportbát, leið
honum aldrei betur en að loknu
heimstíminu. Þegar hann var
kominn í faðm fjölskyldunnar –
þar var hjartans heimahöfn.
Fífilgatan var sannkölluð
félagsmiðstöð fjölskyldunnar og
þar var ávallt nægt húsrými, líka
fyrir þá fjarskyldari. Já, þau létu
sér annt um frændgarðinn. Það
var orðið að föstum lið að koma
við á Fífó þegar við heimsóttum
Eyjarnar. Það var ekki skyldu-
ræknin sem dró mann þangað.
Aðdráttaraflið var einstök hlýja
og lífsgleði, auk þess sem alltaf
var stutt í húmorinn.
Guð blessi minningu öðlingsins
Jóhannesar Tómassonar.
Ég og fjölskylda mín vottum
Minnu og allri fjölskyldunni okk-
ar dýpstu samúð.
Martin Eyjólfsson.
Með Jóhannesi Tómassyni er
genginn vænn maður og traust-
ur. Hann gætti vel að öllu sem
honum var trúað fyrir.
Jóhannes starfaði í Útvegs-
bankanum í Vestmannaeyjum
allan sinn starfsferil. Það urðu yf-
ir 50 ár.
Fyrstu kynni mín af Jóhannesi
voru í símtali. Þá var ég ungur
maður í sumarstarfi í Seðlabank-
anum rétt eftir eldgos í Vest-
mannaeyjum. Þar lá inni gamalt
mál sem við leystum. Jóhannes
sagði við mig; clearaðu þetta á
útibúið. Ungi maðurinn vissi ekki
hvaða aðgerð þetta var en það
var útskýrt fyrir honum í Seðla-
bankanum, sem þá var clearing
miðstöð. Einföld og hröð lausn á
máli! Þannig má segja að allt
starf Jóhannesar hafi byggst á
trausti og að leysa mál. Það er
einfaldlega þannig að einkunnar-
orð fjármálastarfsemi er
„traust“. Undir því orði stóð Jó-
hannes.
Kynni okkar Jóhannesar áttu
eftir að verða nánari og merki-
legri en símtalið. Nokkrum árum
síðar hóf ég störf sem útibús-
stjóri í Útvegsbankanum í Vest-
mannaeyjum. Jóhannes var að-
stoðarútibússtjóri. Traustari og
heilsteyptari samstarfsmaður er
vandfundinn. Reyndar er hægt
að hafa þau orð um allt starfsfólk
Útvegsbankans í Vestmannaeyj-
um þegar ég starfaði þar. Þó var
Jóhannes fremstur. Svo höfðum
við einnig sama smekk á whisky
eins og fínir bankamenn.
Stundum þurftum við að fjalla
um erfið mál þar sem nærgætni
var þörf í nærveru sálar. Þá var
gott að hafa Jóhannes með sér.
Oft göntuðumst við með þá úti-
bússtjóra sem höfðu orðið banka-
stjórar í Reykjavík. Okkur þótti
minni þeirra dálítið slakt. Það var
einmitt í slíku máli sem ég sá Jó-
hannes skipta skapi. Þá kom
bankastjóri í Reykjavík í heim-
sókn vegna leiðindamáls. Sá hafði
talið mig ósanngjarnan við úr-
lausn þess. Við hófum fundinn
þrír en ég fann strax að það væri
rétt að ég myndi bregða mér á
snyrtingu og dvelja lengi. Þegar
ég kom til baka voru ágreinings-
efni úr sögunni, allt tal um ósann-
girni búið og allir sáttir. Reykja-
vík, eins og við kölluðum
bankastjórana, ræddi málið aldr-
ei framar.
Samband okkar Jóhannesar
var langt umfram vinnusamband,
það var vináttusamband allt til
loka. Við áttum báðir tvíbura. Þar
höfðum við sameiginlegan skiln-
ing. Jóhannes og Minna gættu
stundum tvíbura okkar hjóna, og
líka annar eða báðir tvíburarnir
þeirra. Við vorum hluti af fjöl-
skyldunni á Fífilgötunni.
Jóhannes var heimamaður og
heimsmaður. Honum leið vel þeg-
ar hann reri á Hannesi lóðs.
Hann stundaði nám í Trenton í
New Jersey sem ungur maður.
Hann undi illa í Reykjavík. Það
var í lagi að koma á Seltjarnarnes
til Rósu systur. En í alþjóðlegu
umhverfi í Lúxemborg gat hann
dvalið langdvölum, eða hjá syni
sínum þar sem hann var búsettur
á hverjum tíma.
Jóhannes var eins og banki,
hann var traustur. Allt í hans um-
hverfi var gegnheilt. Hann stóð
ekki einn því þau Guðfinna,
Minna, áttu hvort annað. Svo
eignuðust þau sex börn sem hafa
hugsað um foreldra sína eins og
þau hugsuðu um börnin. Enn
kemur mér í huga traust.
Nú kveður fjölskylda mín með
þökk og virðingu vin, samstarfs-
mann og læriföður. Guð geymir
góðan dreng.
Megi minning um Jóhannes
Tómasson heiðrast í vitund þinni.
Vilhjálmur Bjarnason.
Mig langar að minnast góðs
vinar, Jóhannesar Tómassonar,
fv. skrifstofustjóra Útvegsbanka
Íslands og Íslandsbanka í Vest-
mannaeyjum.
Elsku vinur, manni bregður
alltaf þegar maður fréttir af and-
láti fólks sem manni þykir mjög
vænt um, en þannig persóna
varst þú í mínum huga, góður og
traustur maður sem var reiðubú-
inn að hjálpa manni þegar maður
þurfti. Ég man enn þann dag er
ég ungur maður hóf störf hjá Út-
vegsbanka Íslands í Vestmanna-
eyjum, þú tókst á móti mér og
sagðir mér í hvaða deild ég ætti
að vera. Þú verður hjá Ingólfi og
Tomma Páls. Alls var ég í bank-
anum í sjö ár undir þinni stjórn
og umsjón og ég verð að segja
það að þótt ýmislegt hafi gengið á
í fíflaskapnum í okkur starfs-
mönnum eftir lokun, þá sá maður
þig aldrei bregða skapi, ég held
nefnilega að þér hafi fundist gam-
an að þessum fíflaskap. Eftir að
ég hóf afskipti af rekstri bæði hjá
Herjólfi hf. og mínum eigin
rekstri þá byrjaði ég alltaf á að
leita fyrst til þín og fá ráðgjöf.
Alltaf varstu tilbúinn að liðsinna
mér og gefa mér ráðleggingar,
sbr. þegar ég þurfti nýjan lyftara
og þurfti bankaábyrgð. Þú redd-
aðir þessu öllu og svo mörgu öðru
fyrir mig sem ég mun ætíð verða
þér þakklátur fyrir og geymi í
hjarta mínu. Í hvert skipti sem ég
er heima í Eyjum, sem ég er all-
oft, hef ég hugsað um það að
skreppa og kíkja á þig, en maður
er alltaf svo upptekinn af sjálfum
sér, að heimsækja fólk virðist
gleymast, en ég reyndi að koma
kveðjum til þín og margar kveðj-
ur fékk ég frá þér í gegnum bróð-
ur minn.
Elsku vinur, ég mun sakna þín,
en ég veit að þú ert á góðum stað
þar sem allt er fallegt og gott og
kærleikur mikill og ég veit að
heimkoma þín hefur verið falleg
og vel tekið á móti þér. Ég hefði
gjarnan viljað vera heima í Eyj-
um á útfarardegi þínum, en get
það því miður ekki og ég veit að
þú skilur það. Ég þakka þér sam-
fylgdina í gegnum árin og bið
þann sem öllu ræður og stjórnar,
góðan Guð, að blessa og styrkja
konuna þína Guðfinnu, börn,
tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn þín. Við hittumst síð-
ar.
Friðrik Ingi Óskarsson.
Jóhannes
Tómasson
Ástkær móðir mín,
HELGA INGVARSDÓTTIR,
Ægisíðu 84,
sem bráðkvödd varð 3. júlí í Bretlandi
verður jarðsungin frá Neskirkju
miðvikudaginn 27. júlí.
Athöfnin hefst klukkan 13.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Elvar Sigurgeirsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURRÓS GÍSLADÓTTIR,
Sléttuvegi 15,
áður Ásgarði 27,
lést miðvikudaginn 20. júlí. Útförin fer
fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 3. ágúst klukkan 13.
.
Svava Björnsdóttir, Sigurbjörn Björnsson,
Eiður Björnsson, María M. Guðmundsdóttir,
Gísli Björnsson, Anna Dórothea Tryggvadóttir,
Anna Björnsdóttir, Róbert B. Agnarsson,
Sigurrós B. Björnsdóttir, Guðmundur K. Hallgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Heittelskuð eiginkona, móðir og systir,
INGIBJÖRG BALDURSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Starhaga 16, Reykjavík,
lést 16. júlí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 28. júlí klukkan 15.
.
Frans Jezorski,
Baldur, Kristín, Hanna og Björg Jezorski,
Jóhann Baldursson,
Sigurður Baldursson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma, og langamma,
JÓRUNN ÞÓRA MAGNÚSDÓTTIR,
Miðgörðum,
Grímsey,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn
18. júlí. Minningarstund verður í Höfðakapellu á Akureyri
mánudaginn 25. júlí klukkan 11. Útför hennar fer fram frá
Miðgarðakirkju í Grímsey miðvikudaginn 27. júlí klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Miðgarðakirkju og
Hollvinasamtök Sjúkrahússins á Akureyri.
.
Hulda I. Einarsdóttir, Halldór Jóhannsson,
Þorgerður G. Einarsdóttir,
Magnús G. Einarsson,
Bjarni R. Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.