Morgunblaðið - 13.10.2016, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 2016
✝ Hjalti Sigfússonfæddist 26.
nóvember 1923 að
Háfi í Ásahreppi,
Rangárþingi ytra.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Skóg-
arbæ 30. september
2016.
Foreldrar hans
voru Jóna Sigríður
Jónsdóttir, f. 21.
ágúst 1897 að Þver-
læk í Holtahreppi, d. 3. apríl
1998, og Sigfús Ágúst Guðnason
frá Skarði í Landsveit, f. 1. ágúst
1895, d. 9. des. 1965.
Hjalti átti 10 systkini: Guð-
nýju, f. 16. jan. 1919, d. 10. des.
1998, Hörð, f. 24. des. 1919, d.
24. jan. 1974, Gerði, f. 29. júní
1921, Helgu, f. 19. sept. 1922, d.
20. júní 2002, Huldu, f. 18. febr.
1925, d. 4. maí 1932, Gyðu, f. 26.
ágúst 1926, d. 1. júlí 1927,
Guðna, f. 29. sept. 1928, Gyðu
Sigríði, f. 19. nóv. 1929, Ólöfu
Huldu, f. 11. des. 1932, Halldór
Þráin, f. 12. sept. 1937.
Hinn 6. desember 1947 kvænt-
ist Hjalti Önnu Magneu Jóns-
dóttur, f. 11. maí 1929. Foreldr-
ar Önnu Magneu voru Jón
bílstjóri á stórum vörubílum og
keyrði brúarefni um landið oft
við mjög erfiðar aðstæður þar
sem oftar en ekki þurfti að fara
um vegleysur og óbrúaðar ár. Á
fyrri hluta starfsævinnar vann
hann við snjómokstur á vetrum,
mest á Hellisheiði. Hann þekkti
því landið sitt mjög vel og naut
sín á ferðum sínum. Síðustu árin
vann hann á skrifstofu Vega-
gerðarinnar og kynntist því
þeirri hlið líka. Síðustu árin í
hálfu starfi. Hjalti hafði alla tíð
ánægju af félagsstörfum og var
hann einn af stofnendum Starfs-
mannafélags vegargerðar-
manna og frá 26 ára aldri var
hann virkur félagi í Oddfellow-
reglunni í stúkunni nr. 3 Hall-
veigu. Hann hafði mikla ánægju
af tónlist og hafði fallega söng-
rödd. Hjalti söng með ýmsum
karlahópum, vinnufélögum,
stúkufélögum og karlakórum. Í
17 ár sungu þau hjónin, Hjalti og
Anna Magnea, með Gerðuberg-
skórnum. .Þau áttu líka góðar
stundir í sveitinni við rætur
Heklu í landi Skarðs með börn-
um og barnabörnum ásamt
systkinum Hjalta, mökum þeirra
og systkinabörnum.
Útför Hjalta verður gerð frá
Seljakirkju í dag, 13. október
2016, og hefst athöfnin klukkan
13.
Eiríksson, skip-
stjóri frá Sjónarhól
í Hafnarfirði, f. 12.
júlí 1893, d. 7.
mars 1988, og
Dagbjört Vil-
hjálmsdóttir, f. 10.
júlí 1894 í Hafn-
arfirði, d. 3. mars
1978.
Börn þeirra eru:
1) Hrund, maki
Guðmundur H.
Gunnarsson, synir þeirra eru:
Jóhann Svanur, Hjalti og Snorri.
2) Hulda, maki Ingi Már Grét-
arsson, börn þeirra eru: Atli
Már, Magni Freyr og Maríanna.
3) Sigurjón, maki Ingunn B.
Sigurjónsdóttir, börn þeirra eru:
Thelma Sif, Viktor og Katla
Björg. Fyrir átti Hjalti soninn
Einar, maki hans var Kristín
Einarsdóttir, þau skildu. Börn
þeirra eru: Hjalti Sveinn, Sig-
rún, Trausti, Einar Magnús og
Margrét Jóna. Sambýliskona
Einars er Birna Sigurðardóttir.
Langafabörnin eru orðin 21.
Hjalti hóf ungur störf hjá
Vegagerð ríkisins og vann þar
alla sína starfsævi, eða 54 ár alls.
Hann var nánast allan tímann
Faðir minn Hjalti Sigfússon
hefur kvatt þetta jarðlíf tæplega
93 ára
Hann fæddist í Háfi í Ása-
hreppi 1923 og þar ólst hann
upp sín fyrstu ár.
Rétt eftir 1930 fluttu foreldr-
ar hans til Reykjavíkur og hófu
búskap í Blönduhlíð í Reykjavík.
Börn þeirra urðu mörg og fóru
snemma að vinna. Foreldrar
hans ráku kúabú og seldu mjólk
til borgarbúa, pabbi fékk það
hlutverk að fara með mjólkina á
hestvagni til kaupenda. Hann
fékk snemma áhuga á hestum og
varð eftirsóttur knapi og sat oft
hesta fyrir Þorgeir í Gufunesi,
m.a. hestinn Hörð sem var sig-
ursæll í kappreiðunum, og
hestamannafélag Mosfellinga
heitir í höfuðið á þeim hesti.
Þegar hann var rúmlega tví-
tugur hóf hann störf hjá Vega-
gerð ríkisins og átti þar farsæl-
an feril í u.þ.b. 50 ár, lengst af
sem bílstjóri á stórum vörubílum
sem fluttu efni í brúargerð.
Þetta var oft erfið vinna við
frumstæðar aðstæður.
Hann var jafnlyndur og skap-
góður. Var vinsæll meðal sam-
starfsmanna.
Hann starfaði lengi í Oddfel-
low-hreyfingunni og var í stúk-
unni Hallveigu, þar var hann
með í hópi bræðra sem höfðu
yndi af söng en hann hafði góða
söngrödd og hafði gaman af að
syngja.
Árið 1946 gekk hann að eiga
Önnu Magneu Jónsdóttur, þau
hafa verið samhent og ham-
ingjusöm í sínu hjónabandi. Þau
hafa eignast þrjú börn og af-
komendurnir eru orðnir fjöl-
margir. Þó ég hafi ekki alist upp
hjá honum er ég stoltur af því að
vera sonur hans og sendi öllum
hans afkomendum og Önnu
Magneu sem lifir mann sinn
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Einar Hjaltason.
Hjalti Sigfússon
Kveðja frá
bekkjarsystk-
inum
Þessa hlýju haustdaga rifjast
upp annað haust fyrir margt
löngu, eftir þjóðhátíðarsumarið
’74, þegar unglingafjöld úr ólík-
um áttum kom saman til að hefja
sína menntaskólagöngu. Í skól-
anum sem kenndur var við
Tjörnina, en síðar við Sund.
Spenna og forvitni lá í loftinu,
nýtt tímabil að byrja, með nýj-
um andlitum – hvaðan komu
þau? Hvernig yrðu nú þessi
fjögur ár framundan?
Það var ekki að furða að augu
margra beindust að glókolli í
stelpubekknum, öðrum frönsku-
bekknum – hún hét Edda Back-
man (með k-i og einu n-i), djarf-
mannleg í allri framgöngu og
logandi sæt, svo ekki varð um
deilt. Það fylgdi henni einhver
sérstakur blær, jafnvel þytur;
hún var ári eldri en við hin og
örugg í framkomu; hvaðan kom
hún, úr Vesturbænum? Nei, of-
an af Skaga var hún víst ættuð.
Svo kynntumst við. Edda var
bráðskemmtilegur bekkjar-
félagi, umfram allt, lét vel að sér
kveða og sópaði að sér athygli.
Hún var órög við að spyrja
óvenjulegra spurninga og hafa
uppi sprell sem blandið var
smitandi hlátri, svo að stundum
þurftu lærifeður að hækka róm-
inn – óhætt að segja frá því nú.
Allt þetta virtist henni svo eðli-
legt; að tjá sig feimnislaust og
djarflega, hafa róttækar skoð-
anir á málum, enda úr róttækri
fjölskyldu, og síðast en ekki síst
þetta næmi á það fyndna og
hlægilega við tilveruna. Það er
náttúrlega aðalmálið á mennta-
skólaárunum, að geta hlegið
endalaust, oft að svo sem engu.
Edda Heiðrún
Backman
✝ Edda HeiðrúnBackman
fæddist 27. nóv-
ember 1957. Hún
lést 1. október
2016.
Útför Eddu
Heiðrúnar fór fram
10. október 2016.
Og svo kom
snemma í ljós að
hún hafði þessa
gullfallegu söng-
rödd! Gat það verið
að hún myndi feta
listabrautina?
hugsuðu sjálfsagt
sumir. Hæfileikar
hennar urðu okkur
smám saman ljósir
– þótt hún flíkaði
þeim mismikið á
þessum árum.
Við tvítugsaldur eru margir,
og kannski flestir, alls óráðnir
um hvað þeir vilja leggja fyrir
sig og læra. Edda var ein þeirra
og hún velti ýmsum möguleikum
fyrir sér. En steig að lokum
skrefið sem reyndist hið eina
rétta fyrir hana, að verða leik-
ari. Og einhvern veginn var það
svo rökrétt, hún hlyti að verða
góður leikari, auðvitað. Hún
lagði á það óvissudjúp, sem svo
mætti kalla, og uppskar ríku-
lega, heillaði þjóðina. Þann ein-
staka listferil munu aðrir rekja.
Í áranna rás hefur bekkurinn
gamli verið býsna iðinn við end-
urfundi og Edda lét sig þá aldrei
vanta, þrátt fyrir þverrandi
krafta. Ávallt kát og sjálfri sér
lík og veitti af örlæti. Við dáð-
umst að andlegu þreki hennar,
sem virtist ekki dvína; hugurinn
hvarflaði til gamla tímans, þegar
allt var opið, fjörið ríkti og hún í
aðalhlutverki. Þannig lifir hún í
hjörtum okkar. Við kveðjum
hana þakklátum huga – minnug
þeirrar gleði sem kviknaði í ná-
lægð hennar og svo margir nutu.
Innilegar samúðarkveðjur
færum við fjölskyldu hennar og
öllum ástvinum.
Blessuð sé minning Eddu
Heiðrúnar.
Fyrir hönd 4. bekkjar A,
Pétur Ástvaldsson.
Edda Heiðrún Backman, leik-
kona og listmálari með meiru,
var kona þjóðkunn sem á langri
ævi vakti mikla athygli og hrifn-
ingu landans, og þá fyrir list-
getu sína og áhuga fyrir lífinu,
listinni og tilverunni almennt.
Haustið 2015 átti ég erindi
vegna eigin líkamlegu fötlunar,
inn á Grensásdeild, og þar hitti
ég aftur mína góðu vinkonu. Við
féllumst í faðma og áttum tal
saman um forn kynni og vilja
okkar til lífsins í núinu. Á sínum
tíma þegar ég var unglingur
seldi ég egg um tíu ára skeið.
Tvær mér yngri stúlkur áttu það
til að fylgjast með mér við söl-
una og önnur þeirra varð leik-
kona, leikstjóri, dansari, söngv-
ari og núna síðustu árin frábær
listmálari með munninum vegna
alvarlegs sjúkdóms sem hún var
heltekin af. Þetta var hún Edda
Heiðrún og svona voru mín
fyrstu kynni af henni. Það er í
raun merkilegt að líta til baka á
líf sitt og hugsa um Eddu Heið-
rúnu og minnast hennar sem fal-
legrar, lífsglaðrar, síbrosandi
stúlku sem hjalaði um ýmislegt.
Ég tel Eddu Heiðrúnu eina
merkilegustu manneskju sem
snert hefur okkar íslensku jörð.
Hún fer ung í leiklist og er þar
margflókinn listamaður og sér-
stæður. Hún leikur, dansar og
syngur og vekur hrifningu og at-
hygli. Eddu gekk vel og var
bæði hamingjusöm og vel liðin
þegar sjúkdómur greip um sig
og gekk í garð af afli sem heltók
hana smátt og smátt, með til-
teknum aðdraganda væntan-
lega.
Um árabil gat Edda leikið,
dansað og sungið og naut sín vel,
enda áhugasöm, viljaföst og
hæfileikarík með eindæmum.
Viðlíka einstaklingar eru sjald-
gæfir. En Edda dó aldrei ráða-
laus og síðar ákvað hún að taka
upp á því að mála og þá með
munninum, því máttleysið í lík-
amanum var svo mikið. Edda
var líka snjöll í því fagi sem öðr-
um listgreinum. Myndir hennar
eru frábærar. Það þarf mjög
sérstæðan og snjallan einstak-
ling til að snúa vonbrigðum upp í
sigur og drífa sig áfram með sig-
urviljann að leiðarljósi upp til
áhrifa og sigra eins og Edda.
Það er erfitt að takast á við lífið
með sjúkdóm í farteskinu sem
breytir lífsháttum manns og
áhuga á aðstæðum, verkum og
vilja til lífsins.
Edda gafst ekki upp og vildi
vinna áfram þrátt fyrir veikindi
og vonbrigði, sem sýndi augljós-
lega merkilega skaphöfn hennar
og dugnað fyrir lífinu þannig að
aðdáun vakti hjá samferðafólki
hennar. Framangreint er það
sem Edda upplifði og samt gafst
hún ekki upp, enda hetja sem
vert er að gefa gaum og taka til
eftirbreytni því samanburður
við hana er gulls ígildi og hún
merkileg fyrirmynd styrks og
áhuga fyrir lífinu, þrátt fyrir
þungar þrautir og vonbrigði.
Hnípinn vinur harmi sleginn
hugann lætur reika.
Kannski er hún hinum megin
í heilögum veruleika.
Þú ert laus frá lífsins þrautum
og liðin jarðarganga.
En áfram lifir á andans brautum
ævidaga langa.
Fallin er fögur blómarós
í för til engla eðalheima.
Hún var lífsins bjarta ljós
E. Heiðrúnu ekki gleyma.
Ég votta kærleiksríkum ást-
vinum Eddu Heiðrúnar mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jóna Rúna Kvaran.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns míns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS INGA ÓLSEN,
Túngötu 12,
Eyrarbakka.
.
Inga Kristín Guðjónsdóttir,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Heimir Hjaltason,
Þuríður Gunnarsdóttir, Friðrik Sigurjónsson,
Þórunn Gunnarsdóttir, Finnur Kristjánsson,
Guðjón Gunnarsson, Kristjana Garðarsdóttir,
Pétur R. Gunnarsson, Rut Björnsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÓLAFÍU JÓNSDÓTTUR
arkitekts,
Bergstaðastræti 81, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Helga Sigurðssonar læknis og starfsfólks
krabbameinsdeildar 11E á Landspítalanum við Hringbraut.
.
Hulda Sigríður Jeppesen,
Anna Salka Knútsdóttir Jeppesen,
Stefán Jón Knútsson Jeppesen,
Páll Jakob Líndal,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
VIÐAR ÞORLÁKSSON
rafvirkjameistari,
lést 3. október síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
.
Bjarney Viðarsdóttir,
Steinunn Viðarsdóttir, Pétur Valsson,
Sveinn Viðarsson,
Jón Þór Viðarsson, Erna Friðriksdóttir,
Hilmar Viðarsson, Kerstin Viðarsson,
Anna Sigrún Paul, Del Paul,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns,
STEFÁNS HAUKS JÓHANNSSONAR,
Fífumóa 6,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til lögreglumanna á
Selfossi fyrir vináttu og tryggð.
.
Ragnheiður Zóphóníasdóttir og fjölskylda.
Elsku Bettý mín.
Það er erfitt að
kveðja svona góða
manneskju með ör-
fáum orðum. Það verða erfið
næstu skref að halda áfram með
okkar daglega líf án þess að hafa
þig sem lifandi part af því. En við
munum ylja okkur við góðu minn-
ingarnar og standa þétt saman og
styðja hvert annað. Þú átt fjögur
yndisleg börn og ég mun gera
mitt besta að vera til staðar fyrir
Evu Maríu, einkadóttur þína, og
strákana þína þrjá. Mig langar að
þakka þér fyrir þessi ár sem við
áttum saman sem tengdadóttir
og tengdamóðir. Þú varst mér
yndisleg tengdamóðir og aðstoð-
aðir þú okkar fjölskyldu mikið og
kann ég þér mikið þakklæti fyrir.
Þú varst falleg persóna og
hjálpsöm. Frá því að ég hitti þig
fyrst þá vissi ég hvaða fallegu og
góðu sál þú hafðir að geyma. Það
eru forréttindi að hafa fengið að
vera tengdadóttir þín og mun
minning um góða konu lifa í
hjarta mínu alla tíð. Ég komst
fljótlega að því þegar við kynnt-
Elísabet
Sigurbjarnadóttir
✝ Elísabet Sig-urbjarnadóttir,
fæddist 26. október
1965. Hún lést 17.
september 2016.
Útför Bettýjar
fór fram 27. sept-
ember 2016
umst hversu dýr-
mætir demantarnir
þínir fjórir voru í
þínu lífi og þú settir
þig oft í annað sætið
til þess að geta verið
börnunum þínum
innan handar.
Þú hafðir mikinn
áhuga á að heyra
hvað við værum að
gera, fylgjast með
okkar daglega lífi og
styðja okkur í því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Það er dýr-
mæt minning að hafa hitt þig og
knúsað í afmælinu hans Sverris,
þú varst svo fín og ánægð með af-
mælið. Það er dýrmætt að hafa
átt þennan dag saman og er ég
þakklát að þú gekkst á eftir því
að sú veisla yrði haldin.
Það er gott að hugsa til þess að
nú ertu verkjalaus og Guðni,
bróðir þinn, sem ég fékk þó því
miður aldrei að kynnast, muni
taka á móti þér opnum örmum og
hugsa vel um þig fyrir okkur.
Elsku Eva mín, Bjarni, Sverr-
ir, Róbert og aðrir ástvinir, miss-
irinn er mikill og munum við
halda minningunni um Bettý á
lofti með því að standa okkur vel,
hugsa um hvert annað og standa
saman.
Takk fyrir allt, Bettý mín. Þín
tengdadóttir,
Berglind Ósk
Guðmundsdóttir (Begga).
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu.
Minningargreinar