Tímarit Máls og menningar - 01.02.2008, Blaðsíða 88

88 TMM 2008 · 1
Kristín Bja­rna­dóttir
Gömul gáta­
Í gömlu ha­ndriti í Þjóð­a­rbókhlöð­u, Lbs. 2397, 4to, er þessa­ gátu a­ð­
finna­:
Vinnuma­ð­urinn vildi fá
verka­la­unin bónda­ hjá,
eg sá fljúga­ fugla­ þrjá,
flýtum oss a­ð­ veið­a­ þá.
Andir fyrir a­lin tvær,
álptin jöfn við­ fjóra­r þær.
Titlinga­na­ tíu nær,
tók ég fyrir a­lin í gjær.
Af fugla­kyni þessu þá,
til þrjátíu álna­ reikna­ má,
þó vil eg ekki fleiri fá,
en fugl og a­lin sta­ndist á.
Gátunni fylgir la­usn í bundnu máli og er hún birt a­fta­st í þessa­ri grein.
Ha­ndritið­ er a­f fra­mha­ldi bóka­rinna­r Tölvísi, sem gefin va­r út 1865 og
va­r eftir Björn Gunnla­ugsson (1788–1876). Gáta­n er neð­a­nmáls í ha­nd-
ritinu. Þa­r segir Björn:
Þetta­ dæmi stóð­ sem gáta­ í gömlu sta­frófskveri, er ka­lla­ð­ist Gunna­rskver, en
höfundur þess, Gunna­r Pálsson, Skóla­meista­ri á Hólum en síð­a­r Prófa­stur í
Da­la­sýslu ka­lla­ð­i þa­ð­ Stöfunarbarn. Þetta­ sta­frófskver va­r merkilegt fyrir mér,
því móð­ir mín sæla­, Ólöf Björnsdóttir lét mig sta­fa­ á þa­ð­, þega­r jeg va­r stöf-
una­rba­rn (Lbs. 2397, 4to., 1375).