Fréttatíminn - 06.05.2016, Qupperneq 22

ég hætti í skóla. Ég er týpískt
barn minnar kynslóðar, alinn upp
á rítalíni og svona, útskúfaður úr
skóla, fór í neyslu og var settur á
geðlyf, greindur með einhverja
ADHD og persónuleikaröskun
en svo náði ég að kúpla mig út úr
þessu. Ég gerði mér grein fyrir
því að þetta er eitthvað sem ég get
unnið úr sjálfur.“
Ásgeir stefnir á sálfræðinám og
að ná sér í gráðu, hann segist hafa
lært svo mikið af eigin ferðalagi
að hann vilji miðla reynslu sinni
en það muni enginn hlusta á hann
fyrr en hann sé komin með gráðu.
Faðirinn svipti sig lífi
Vala er 9 árum eldri en Ásgeir og
er með áttunda stig úr Söngskólan-
um í Reykjavík og BA í tónsmíðum
úr Listaháskólanum og tók þar að
auki einkatíma í söng í London.
Framtíðin er óviss í atvinnumálum
hjá Völu, „maður getur ekki sótt
um vinnu sem söngkona eða tón-
skáld, maður verður að skapa sér
sín eigin tækifæri og ég á eftir að
finna mína stefnu og taka þá af
skarið.“ segir Vala sem er bjartsýn
en býst við að fara á atvinnuleysis-
bætur þegar hún klárar fæð-
ingarorlofið sem hún dreifði á 8
mánuði.
Guðmundur, faðir Völu, svipti
sig lífi fyrir tveim árum og hefur
Vala fengið aðstoð til þess að vinna
sig í gegnum sorgina. Hún samdi
lag og texta þar sem hún lýsir því
að faðir hennar hafi misst af tæki-
færinu til þess að læknast af eigin
alkóhólisma.
Langur vinnudagur
Eitt af því sem Anna og Guðmund-
ur nefndu á sínum tíma í viðtalinu
í Þjóðviljanum, þegar þau báru
saman atvinnumál í Reykjavík
og London fyrir 30 árum, var að
vinnudagurinn var lengri á Ís-
landi en í London og launin lægri.
En hins vegar gætti atvinnuleysis
í London sem var ekki í sjónmáli
á Íslandi og það var ein af ástæð-
unum fyrir því að þau komu heim.
Í viðtalinu kom fram að fæðingar-
orlofið var einum mánuði lengra
á Íslandi en í Bretlandi þar sem
það var aðeins 12 vikur. Fyrir 30
árum gat Anna móðir Völu gengið
að vinnu sem blaðakona eftir
fæðingarorlofið en pössun fyrir
börnin þrjú hjá dagmömmu kost-
aði 30 þúsund krónur sem var dýrt
á þeim tíma.
Anna og Guðmundur töldu allt
vera helmingi dýrara á Íslandi
en í London á árinu 1986, nema
kannski hitareikningana. Kaupið
var líka lægra á Íslandi og vinnu-
dagurinn lengri í samanburðinum
en á móti kom að ferðir í og frá
vinnu tóku oft upp í tvo tíma á dag
í London. Á þessum árum vann
Guðmundur hjá Háskóla Íslands og
Anna á Iceland Review.
Húsnæðismál
Við fráfall Guðmundar erfði Vala
peninga sem þau Ásgeir notuðu
í útborgun á íbúð sem kostaði 24
milljónir. „Við settum fimm millj-
ónir upp í og fengum 18,5 milljónir
í lán. Hún er skráð 63 fermetrar,
undir súð,“ segir Vala. Þau tóku
óverðtryggt lán til 40 ára og töldu
það ekki vera ráðlegt að taka verð-
tryggt lán út af verðbólgunni.
„Það eru fastir vextir í fimm ár en
lánið er til 40 ára og við borgum
það rúmlega tvöfalt til baka ef við
söfnum milljón á ári og borgum
inn á höfuðstólinn.“
Fyrir 30 árum leigðu Guð-
mundur og Anna á Hringbraut
og borguðu 12 þúsund krónur
fyrir stóra þriggja herbergja íbúð
og voru nokkuð ánægð og örugg
með hana. Á þeim tíma vildu þau
líka kaupa, eins og allir aðrir, en
þeim fannst húsnæðismálakerfið
á Íslandi vera algjör frumskógur
miðað við hvernig málin gerðust í
London en þar fór fólk í greiðslu-
mat og fékk lánað 95 % af kaup-
verðinu. Ungt fólk safnaði sér
gjarnan í tvö ár fyrir þessum 5%.
Tengslanetið og fjölskyldan
Fjölskylda Ásgeirs býr að mestu
fyrir norðan en Anna mamma
Völu býr í sömu götu „það er voða
næs.“
Anna amma tekur Sólrós næst-
um því á hverjum degi og annar
tvíburabróðirinn passaði hana um
daginn og það gekk voða vel.
„Ég á eflaust eftir að nýta mér
tvíburabræður mína. Annar þeirra
var að gifta sig og er að flytja til
Svíþjóðar en hinn var að byrja í
sambandi, þannig að við systkinin
erum öll að á tiltölulega stuttum
tíma komin í nýtt mynstur en við
hittumst reglulega og borðum
kvöldmat hjá mömmu.“
Foreldrar Völu fluttu heim á
sínum tíma frá London til þess að
komast í nálægðina við fjölskyld-
una og ala upp börnin í minna og
öruggara samfélagi. Vala segir að
þeim Ásgeiri hafi dottið í hug að
flytja í eitthvert lítið þorp nálægt
Akureyri til þess að losna við áreit-
ið í Reykjavík og telur upp alls kon-
ar þorp, Hjalteyri, Hauganes, Hrís-
ey og Dalvík. „Mig langar að prófa
að búa í litlu samfélagi, ég er fædd
í London og alin upp í Reykjavík
og hef aldrei prófað að búa í svona
litlu samfélagi,“ segir Vala. Ás-
geir tekur undir þetta en vill helst
prófa að búa annars staðar en í
Hrísey, þar sem maður þekkir alla.
Hins vegar hefur Vala ekki mikla
trú á íslensku samfélagi, heilbrigð-
iskerfið er hrunið og allt sem þótti
gott á Íslandi er mögulega bara að
versna. Það hefur komið til tals
að fara til Norðurlanda þar sem
virkilega er stutt við foreldra með
ung börn.
Fyrir 30 árum voru ungu foreldrarnir þau Anna og Guð-
mundur að feta sig út í lífið með með Völu þriggja ára og
nýfædda tvíburana þá Ara Hlyn hjá Önnu og Rögnvald
sem er í fanginu á pabba sínum. Myndin er tekin árið 1986
þar sem þau leigðu þriggja herbergja íbúð á Hringbraut.
Mynd | Sigurður Már Halldórsson
... maður getur
ekki sótt um vinnu
sem söngkona eða
tónskáld, maður
verður að skapa sér
sín eigin tækifæri
og ég á eftir að finna
mína stefnu og taka
þá af skarið.
Vala
Ég er týpískt barn
minnar kynslóðar, alinn
upp á rítalíni og svona,
útskúfaður úr skóla, fór
í neyslu og var settur á
geðlyf, greindur með
einhverja ADHD og
persónuleikaröskun en
svo náði ég að kúpla mig
út úr þessu. Ég gerði mér
grein fyrir því að þetta
er eitthvað sem ég get
unnið úr sjálfur.
Ásgeir
22 | FRÉTTATÍMINN | 6. MAÍ 2016