Fréttatíminn - 27.05.2016, Side 30

Ferdinand Jónsson er
geðlæknir sem starfar með
viðkvæmasta hópi samfélags-
ins í Lundúnum. Hann nýtur
starfsins fram í fingurgóma
en meðal þess sem hann gerir
til þess að verja sjálfan sig í
erfiðu starfi er að yrkja ljóð
á sínu ástkæra ylhýra meðan
hann gengur meðfram bökk-
um Thames árinnar
Steinunn Stefánsdóttir
ritstjorn@frettatiminn.is
Það var stappfullt á fyrstu hæðinni
í Eymundsson í Austurstræti þegar
Ferdinand Jónsson fagnaði þar út-
komu annarrar ljóðabókar sinnar, Í
úteyjum, og því, eins og sagði í boðs-
bréfinu, að þrjú ár og einn mánuður
var liðinn frá útkomu fyrstu bókar
hans, Innsævi.
Nú eru 19 ár síðan Ferdinand flutt-
ist til Lundúna til að fara í framhalds-
nám í geðlæknisfræðum sem hann
kallar reyndar drottningu læknis-
fræðinnar. Samt sem áður á hann
feikimarga vini hér á Íslandi og þétt
fjölskyldunet. „Er það ekki af því
að maður er smaladrengur?“ seg-
ir Ferdinand þegar hann er spurð-
ur út í þetta og svo hlær hann sín-
um hljómmikla og smitandi hlátri
og heldur áfram: „Það er gaman að
hitta fólk af lífsleiðinni, bara yndis-
legt, það er eiginlega það besta við
þetta, að hitta þetta góða fólk.“
Ferdinand segist verja öllum frí-
um sínum á Íslandi og vera með ís-
lenskan síma sem hann noti óspart
til að viðhalda tengslum sínum við
ræturnar hér heima. „Ég meina, ég
er geðlæknir,“ segir hann svo. „Ég
get talað um styrkleika og veikleika
og kannski hafa margir af mínum
styrkleikum í tengslum verið mín-
ir veikleikar en þetta gefur manni
raunveruleg tengsl við fólk.“
Það verður að vera sannleikur
Samtalið færist nú í áttina að skáld-
skapnum og ljóðabókunum tveim-
ur sem Ferdinand hefur nú gefið út.
Náttúrudýrkun er leiðarstef í báðum
bókum en undirliggjandi eru sterkar
tilfinningar; ást, þrá, sorg og söknuð-
ur og í nýútkomnu bókinni blasa til-
finningarnar enn sterkar við en í
þeirri fyrri. „Já, hún gengur töluvert
mikið nær mér,“ segir Ferdinand um
Í úteyjum. „Þess vegna hef ég meiri
áhyggjur af þessu núna. Ég velti
endalaust fyrir mér og hvað skipt-
ir máli í ljóðlist og ég held að mað-
ur verði að vera einlægur og hleypa
að sér. Þetta verður að vera raun-
verulegt. Þetta gengur ekkert upp
öðruvísi. Þetta verður að vera saga
manns og tilfinningar manns, auð-
vitað blandaðar öðru en það verður
að vera sannleikur í hlutunum.“
Það besta við að gefa út ljóðin í
stað þess að yrkja bara fyrir skúff-
una er að mati Ferdinands að fá
annað fólk og önnur sjónarmið að
ljóðunum og hann segist vera hepp-
inn með það fólk, bæði æskuvinkonu
sína, Valgerði Benediktsdóttur, sem
les allt yfir fyrir hann og svo Bjarna
Þorsteinsson, ritstjóra hjá Veröld.
„Þetta verður raunverulegt þegar
aðrir koma að þessu. Eins yndislegt
og það er að yrkja fyrir skúffuna sína
þá er mjög gaman þegar aðrir koma
að með aðra vinkla.“
Fuglar út um allt
Fuglar af öllum sortum eru mjög
áberandi í ljóðum Ferdinands. „Þeir
Fámennt í stórborginni
eru út um allt, þessar elskur,“ seg-
ir hann hlæjandi. „Ég hef haft gam-
an af fuglaskoðun alveg síðan ég
var strákur, ekki til að tikka við ein-
hverjar sortir. Ég hef gaman af því
að fylgjast með atferli þeirra og lífi
og reyna að upplifa eitthvað nýtt.
Ég hef sérstakan áhuga á konungi
íslenskra fugla sem er haförninn. Þú
þarft að hafa svo mikið fyrir að sjá
hann að þegar hann birtist, þegar
hann kemur í allri sinni dýrð, þá
þarftu ekki að fara í einhver helgi-
hús eða leggjast á bæn eða neitt,
þarna er það! Ég held að það sé mjög
mikilvægt að muna að við mennirn-
ir erum mjög andlegar verur og við
höfum mikla þörf fyrir þetta and-
lega, trúarlega, eða hvað það heitir.“
Hvunndagur Ferdinands
Hvunndegi sínum í Lundúnum ver
Ferdinand meðal viðkvæmustu
einstaklinga samfélagsins, heimilis-
lausu fólki með geðsjúkdóma. Hann
vinnur á þremur stöðum í austur-
hluta Lundúnaborgar, á sjúkrahús-
inu Mile End, í samfélagsteymi í
Bethnal Green og á heilsugæslustöð
á Brick Lane sem sérhæfir sig í heim-
ilislausum. Starfið á þessum þremur
stöðum tengist. Hann er með göngu-
deild á heilsugæslunni og fylgir svo
sjúklingum sínum eftir ef þeir fara
inn í samfélagsteymið eða leggjast
inn á spítalann.
„Það er þessi teymisvinna sem
mér finnst kannski mest heillandi
við geðlæknisfræðina. Ég er að
vinna með hjúkrunarfræðingum,
félagsfræðingum, sálfræðingum,
iðjuþjálfum og fólki sem hefur sér-
menntun í menningu og túlkun. Svo
vinnum við í nánu samstarfi við trú-
arhópa og trúarleiðtoga sem hjálpa
okkur að skilja, þetta er ofboðslega
áhugaverð skoðun á manninum frá
mjög mörgum hliðum og það ger-
ir þessi erfiðu mál svo miklu létt-
ari og þetta veldur því kannski að
ég er svolítið fastur í draumaheimi
geðlæknisfræðinnar en svo fer
„Þú þarft að hafa svo
mikið fyrir að sjá hann að
þegar hann birtist, þegar
hann kemur í allri sinni
dýrð, þá þarftu ekki að
fara í einhver helgihús
eða leggjast á bæn eða
neitt, þarna er það!“
„Það besta við að gefa út
ljóðin í stað þess að yrkja
bara fyrir skúffuna er að
mati Ferdinands að fá
annað fólk og önnur sjón-
armið að ljóðunum …“
„… svo fer smaladrengur-
inn í gang og gengur yfir
Tower Bridge og með-
fram bökkum Thames
árinnar og raðar saman
íslensku orðunum.“
„Ég er umvafinn og
dekraður af þessari
fjölskyldu minni sem er
yndisleg, mikil kær-
leikskeðja. Þau hafa leyft
mér að vera úti. Ég hef
samviskubit yfir því enda-
laust og auðvitað kem ég
heim fyrr en síðar.“
Náttúrudýrkun er leiðarstef í báðum
bókum Ferdínands.
Mynd | Hari
30 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 27. maí 2016