Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.2016, Blaðsíða 24

24 Fréttir Helgarblað 22.–25. janúar 2016
16.0
00
GES
TIR
OPIÐ ALLA DAGA FRÁ 11:00 - 18:00
HÓPAPANTANIR Í SÍMA 420 1030
FRÍTT FYRIR 16 ÁRA & YNGRI OG ALLA
LEIKSKÓLA- OG GRUNNSKÓLAHÓPA
WWW.ROKKSAFN.IS
tækni og leikjatölvan Nintendo Wii
styðst við. Sá hængur er hins vegar á
að forritið og tölvan sem nauðsynleg
er kostar á bilinu 400–500 þúsund.
„Hið opinbera tekur ekki þátt í þeim
kostnaði og það er því þrautin þyngri
fyrir einhvern sem lifir á örorkubót-
um, en er ákafur í að bæta lífsgæði
sín, að leggja út fyrir slíku,“ segir Guð-
björg. Vinir og vandamenn Óla hafa
því opnað söfnunarreikning til þess
að hann geti komið sér upp þessum
búnaði.
Framfarir í Grundarfirði
Eftir árásina bjuggu Guðbjörg og Óli í
Reykjavík þar sem Guðbjörg var í góðu
starfi. „Eftir útskriftina af endurhæf-
ingardeildinni tók hins vegar ekkert
við. Hann sat því heima og beið eftir
því að ég væri búin í vinnunni,“ seg-
ir Guðbjörg sem vann vaktavinnu á
þeim tíma. Biðin reyndist Óla erfið og
þau ákváðu að flytja aftur til Grundar-
fjarðar. Það reyndist mikið gæfu-
spor. Guðbjörg sagði upp vinnu sinni
í Reykjavík og hóf störf á leikskóla í
Grundarfirði. „Óli er miklu frjálsari
hérna. Hann þekkir alla hér og við
finnum fyrir stuðningi frá bæjarbúum.
Hér getur hann líka farið í göngutúr og
heimsótt vini sína í Vinakoti, athvarfi
Rauða krossins, en það reka einstak-
lingar sem eru að jafna sig eftir veik-
indi eða slys. Óli er kominn langt fram
úr því sem læknarnir töldu að væri
mögulegt. Hann er enn að taka fram-
förum þó að þær séu kannski ekki eins
áberandi og áður,“ segir Guðbjörg.
„Líf hans er bara
metið sem núll“
Réttarhöldin í héraðsdómi og síð-
ar í Hæstarétti reyndust fjölskyldunni
þungbær sem og umfjöllun fjölmiðla
og kjaftasögurnar sem fóru á kreik um
ástand Óla. Árásarmennirnir, Reyn-
ir Þór Jónasson og Carsten Staffelde,
hlutu fjögurra ára fangelsisdóm á báð-
um dómstigum og vakti niðurstaðan
mikla reiði í þjóðfélaginu enda þótti
fangelsisdómurinn vægur miðað við
hversu alvarlegar afleiðingarnar voru.
Guðbjörg segir að reiðin hafi kraum-
að innan fjölskyldunnar. „Maður átti
allt eins von á þessum væga dómi, það
er bara í takt við þetta fáránlega rétt-
arkerfi sem við búum við. En það sem
fór mest fyrir brjóstið á mér var að ekki
hafi verið fallist á miskabæturnar upp
á þrjár milljónir. Miðað við tjónið sem
þeir ollu þá eru það smáaurar. Líf hans
er bara metið sem núll,“ segir Guð-
björg ákveðin.
Dómstólarnir lækkuðu bæturnar
niður í 1,5 milljónir og var hún ósátt
við það. „Ég hringdi upp í Hæstarétt
og hellti mér yfir einhvern starfsmann
þar. Á einhverjum tímapunkti hætt-
ir maður að vera málefnalegur,“ segir
Guðbjörg nánast skömmustuleg.
Titlar sig „Skullbreaker“
Þau viðurkenna öll að vera enn reið
vegna árásarinnar og afleiðinga henn-
ar en ætla ekki að dvelja við hana
og láta hana eyðileggja meira. Lífið
heldur áfram. Fyrirgefningin er aft-
ur á móti ekki á næsta leiti og það er
ekki síst vegna þess að eftirsjá ger-
enda, er að hennar sögn, lítil sem
engin. Hún segist hafa heyrt að annar
árásarmaðurinn hafi titlað sig „Skull-
breaker“ á Litla-Hrauni. „Það er líka
erfiðara þegar um er að ræða mann
sem er með svo hrottalega fortíð,“ seg-
ir Guðbjörg og vísar til þess að annar
árásarmaðurinn hefði oft komist í kast
við lögin áður.
Sakna „gamla Óla“ sárt
Á þessum tímapunkti er Óla farið að
leiðast þófið. Þormar, ljósmyndari DV,
hefur tekið myndir af honum í gríð og
erg meðan á viðtalinu stendur og hann
fær þá hugdettu að leita að iPad-inum
sínum til þess að taka mynd af blaða-
mönnum og bregður sér frá. Stutt
stund gefst til að ræða við Guðbjörgu
einslega. Hún viðurkennir að síðustu
ár hafi reynst henni og fjölskyldu Óla
erfið. „Eldri bróðir hans fékk stund-
um erfið símtöl frá Óla, þegar honum
leið illa og var langt niðri,“ segir Guð-
björg. Óli hafi hringt í sína nánustu
og endurtekið sama hlutinn í sífellu.
„Bróðir hans sagði mér að stundum
hefði hann ekki afborið að svara, því
hann vissi að Óli ætlaði að segja það
sama aftur,“ segir Guðbjörg en áréttar
að hann hafi tekið miklum framförum
á þessu sviði. Hún segir að fjölskyldan
sakni „gamla Óla“ sárt en sé þakklát
fyrir að hann sé enn á lífi og hann sé
enn sami gleðigjafinn.
Óli kemur aftur inn og smellir
nokkrum myndum af blaðamönnum.
Þormar ljósmyndari gerir sig kláran til
að fara út undir bert loft með honum
til þess að taka myndir fyrir greinina
með Kirkjufellið fallega í baksýn. Að
lokum spyr blaðamaður Guðbjörgu og
Óla út í hvaða framtíð þau sjái fyrir sér
og hvar hún liggi.
„Við verðum hérna í Grundarfirði
næstu árin. Þetta umhverfi hentar
Óla afar vel og hann fær mun meiri
stuðning hérna. Þar af leiðandi held
ég að hann nái eins miklum bata og
mögulegt er hér,“ segir Guðbjörg.
Hún nefnir sem dæmi að bráðlega
byrji Óli í lestrarnámi sem þau byggja
miklar vonir við. Óli glataði lestrargetu
sinni eftir árásina og vill ólmur sýna
blaðamanni hvar hann er staddur. Þau
rífa fram bók úr bókahillunni og Óli
les langa fyrirsögn. Einhver ógreinileg
hljóð heyrast og loks spyr Óli: „Var ég
með eitthvað rétt?“ Guðbjörg svarar:
„Já, ég held að þú hafir verið með „um“
rétt,“ og þau hlæja bæði dátt. Með
lífsgleðina og ástina að vopni þá eru
þessu unga pari margir vegir færir. n
Ólafur Þór Hann og
Guðbjörg segja að það
hafi verið áfall að engar
tryggingar bæti þann
skaða sem hann varð fyrir.
Mynd ÞorMar ViGnir GunnarSSon
„Ég lít ekki svo á að Óli minn
sé fatlaður