Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.2016, Blaðsíða 60

Helgarblað 22.–25. janúar 201640 Fólk Viðtal
Lífið eftir krabbamein
Á hverju ári greinast um 70 einstaklingar á aldrinum
18–40 ára með krabbamein. Kraftur, stuðningsfélag
fyrir ungt fólk sem greinst hefur með krabbamein
og aðstandendur, stendur þessa dagana fyrir átak-
inu #shareyourscar þar sem hugrakkir einstaklingar
stíga fram og deila sinni sögu. DV spjallaði við fimm
einstaklinga sem greinst hafa með illkynja eða góð-
kynja æxli og bera þess merki alla ævi.
indiana@dv.is
Í
enda árs 2010 varð ég svo
skrítin í líkamanum, með
verki og fann að eitthvað
var að sem leiddi til þung-
lyndis og kvíða. Ég sem hafði
alltaf verið svo glöð og kát.
Læknarnir voru ráðalaus-
ir en ástandið versnaði og
fljótlega fór að myndast kúla
út úr hálsinum á mér,“ segir
Sandra Berndsen, sem býr í
Danmörku.
Golfkúla í hálsinum
Sandra segir lækna hafa talið
að um sýkingu væri að ræða.
„Foreldrar mínir og frænka
sem vann á krabbameins-
deild ýttu á mig að láta
skoða þetta betur og pressa
á læknana en aftur og aftur fékk
ég að heyra að þetta væri sýking.
Kúlan hélt hins vegar áfram að
stækka og var orðin eins og golf-
kúla. Það var ekki fyrr en ég fór að
finna fyrir öndunarörðugleikum
og gat ekkert borðað nema fljót-
andi að læknar reyndu að ná sýni
úr kúlunni, fjórum sinnum, án ár-
angurs.“
Alltaf háð lyfjum
Á endanum var skýrsla Söndru
send á annað sjúkrahús. „Daginn
eftir fékk ég símtal og sagt að
koma strax. Á sjúkrahúsinu var
mér tilkynnt að nú yrði krabba-
meinið skorið úr hálsinum á
mér.“ Aðgerðin tók marga klukku-
tíma en í ljós kom að skjaldkirtill
Söndru var uppétinn af krabba-
meini. „Skjaldkirtillinn var tek-
inn og kalkkirtlarnir skemmdust
en meinið hafði einnig dreift sér í
eitlana í hálsinum. Ég fór í geisla-
meðferð þar sem mér var gefið
geislavirkt joð í einangrun í fjóra
sólarhinga og svo geislameðferð,“
segir Sandra, sem varð einkenna-
laus ári eftir aðgerðina en mun
verða háð lyfjum út ævina.
Ekki tekið mark á henni
Aðspurð segist hún hafa upplifað
reiði vegna þess hve seint hún var
greind. „Ég var 23 ára og fannst
eins og læknarnir litu á mig sem
krakka og tóku ekki mark á mér.
Ég var þó ekki lengi reið og hef-
ur tekist að halda í jákvæðnina í
gegnum þetta allt saman. Svona
reynsla breytir manni, einhvern
veginn verður allt alvarlegra og
maður verður þakklátari fyrir líf-
ið,“ segir hún og játar því að fólk
sé forvitið um örið sem hún ber
á hálsinum eftir aðgerðina. „Ég er
oft spurð af hverju ég sé með ör
og er þá bara hreinskilin. Örið er
partur af mér og minning um það
sem ég gekk í gegnum.“
„Svona reynsla
breytir manni“Ég ákvað strax að láta þetta ekki stoppa mig enda hörð af mér og mikill bardaga-
maður,“ segir Sigríður Lár-
usdóttir lífeindafræðing-
ur, sem greindist með
sarcoma-krabbamein í læri
í febrúar 2010.
Svona herðir mann
Sigríður hefur verið hrein
af krabbanum í sex ár en
getur ekki beitt fætinum af
sama krafti og áður. „Ég gekk
inn á spítalann, hress og
kát, lá í tvær vikur og þurfti á með-
an að notast við hjólastól og göngu-
grind og gekk þaðan út með hækjur,
sem ég þurfti að styðjast við í nokkra
mánuði. Svona lagað herðir mann
og ég er alltaf að reyna á mörk mín. Í
dag er ég 51 árs og hef lært á mótor-
hjól, kafa, stunda skíði og hreyfi mig
almennt mikið. Ég er að vinna mark-
visst og ákveðið í bucket-listanum
mínum.“ Sigríður segir sárið á sál-
inni gróa hægar. „Örið minnir mig á
þetta á hverjum degi. Fólk spyr, gláp-
ir, pískrar og grettir sig jafnvel. Ég er
mjög meðvituð um örið en það fer
eftir dagsforminu hvort það vekur
hjá mér óöryggi eða hvort ég sé stolt
af því. Glápið særir mig ekki lengur
en það er ótrúlegt hvað fullorðið fólk
hefur leyft sér að segja þegar ég geng
í heita pottinn eða á ströndinni.“
Möguleikarnir takmarkaðir
Hún segir veikindin hafa breytt
sér. „Ég ákvað strax að taka þetta á
hnefanum og passaði að vera sterk
fyrir börnin mín. Það var kannski
eðlilegast til að komast í gegnum
þessar aðstæður. Áfallið kom eft-
ir á, þegar fór að hægjast um. Ég
vildi að þetta hefði ekki gerst en
fyrst þetta gerðist reyni ég að gera
það besta úr stöðunni. Möguleik-
ar mínir voru ótakmarkaðir áður
en ég veiktist en eru takmarkaðir í
dag. Ég vildi að ég hefði kunnað að
meta lífsgæðin, en eins klisjukennt
og það hljómar, þá virðist mann-
skepnan þurfa að fara í gegnum
missi til að vita hvað skiptir raun-
verulega máli. Nú hef ég lært á eig-
in skinni hve lífið er dýrmætt og
hvað það skiptir máli að njóta þess
sem er að gerast á líðandi stundu.“
Örið á sálinni
grær hægar
Hörð af sér
Sigríður var strax
ákveðin í að láta
veikindin ekki
stoppa sig.
Krabbinn tekinn Sigríður gekk hress inn á sjúk
ra-
húsið en fór út tveimur vikum seinna á hæk
jum.
Kúlan talin sýking Sandra viðurkennir að hafa verið reið vegna þess hversu langan tíma tók að fá greiningu.
Þakklát fyrir lífið
Sandra segir reynsluna
hafa breytt sér.
Mynd Aron BErndSEn (iKorninn)