Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1993, Blaðsíða 38

Tímarit hjúkrunarfræðinga 1. tbl. 1. árg. 1993
af skólasystrum mínum með norður og fleiri komu síðar. Þetta voru allt ungar og
fallegar stúlkur, fullar af lífsgleði og áhuga á að takast á við nýtt starf. Það var mér
mikill styrkur og var eins og góð vítamínsprauta fyrir hjúkrun í sjúkrahúsinu.
Ég vann í þrjú ár áður en ég fór í framhaldsnám í Danmarks Sygeplejerskehoj-
skole í Árósum. Þar lagði ég stund á kennslufræði og stjórnun í eitt ár. Þá kynntist
ég námi og störfum „sygehjælpere", aðstoðarfólki við hjúkrun. Er heim kom
sumarið 1965 hafði ég samband við nokkra hjúkrunarforstjóra í Reykavík og
Sigurð Sigurðsson, landlækni, og lagði til að við reyndum að koma á fót námi
fyrir aðstoðarfólk við hjúkrun. Undirtektir voru mjög góðar og fyrstu íslensku
sjúkraliðarnir voru brautskráðir frá Akureyri vorið 1966. Þótt nám sjúkraliða væri
til að byrja með aðeins átta mánuðir reyndust þeir ágætir starfsmenn sem léttu
mjög undir við aðhlynningu sjúklinga. Einn karlmann brautskráði ég á þessum
árum. Það var Jóhann Konráðsson, söngvari og starfsmaður á geðdeildinni hjá
okkur. Jóhann var góður félagi og létti sjúklingum marga stundina með söng
sínum.
Nemendur úr Hjúkrunarskóla íslands komu norður í verknám. Það var gaman
að fá þá og ekki voru ungu mennirnir í bænum síður hrifnir. Sem betur fór sýndu
þeir það mikinn áhuga að sumar þessara stúlkna festu þar ráð sitt og störfuðu
áfram við sjúkrahúsið. Það var margt brallað í nemabústaðnum á þessum árum en
ég skipti mér lítið af því. Þá voru eldri nemendur yfirleitt í stöðum hjúkrunarfræð-
inga. Ég vildi ekki skipta mér af stúlkunum í frítíma þeirra þegar þeim var svo
falið að sjá um 50 rúma sjúkradeild í starfi.
Hvemlg ver hjúkrunarnám þá frábmgðið því sem nú er? Hvernig undirbúningur ver þeð
fyrir hjúkrunerfræðing sem fúr beint frá prófborði i stjórnunarstarf?
Námið þá var varla sambærilegt við það sem nú er kennt í háskólanum hér og
fyrir norðan. Það eru rúmlega 30 ár liðin frá því að ég brautskráðist frá Hjúkrunar-
skóla íslands. Nám í þeim skóla breyttist mikið frá þeim tíma og þangað til
skólinn var lagður niður 1986 og allt nám í hjúkrunarfræði var flutt yfir í háskóla.
Bóknám var miklu minna, en verknám í sjúkrastofnunum að sama skapi meira.
Þetta var þriggja ára nám, almanaksára en ekki skólaára. Nemendur voru á launum
og urðu að skila mikilli ,,vinnu.“ En þau ár, sem ég var í skólanum, hafði hann á
að skipa afbragðs kennurum og mér fannst ég læra heil ósköp í bóknámi þótt
tími, sem til þess var ætlaður, væri alltof stuttur. Allur samanburður á þessum
námsleiðum yrði mjög ósanngjarn. Trúlega er það svo með flest. Samanburður við
fortíðina yrði ósanngjarn, ekki síst á námi sem var flutt af framhaldsskólastigi yfir
á háskólastig.
Ekki get ég sagt að skólinn byggi mig undir þetta stjórnunarstarf enda ekki til
þess ætlast að nemendur færu beint frá prófborði til stjórnunarstarfa.
Eftir eð hefe starfeð sem forstöðukonua vlð FSA um árabil gerðist þú deildarstjóri hjá
heiibrigðis- og tryggingamáiaráðuneytinu. Hvernig vildi það tii?
Ég kom til starfa í heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytinu 1. júlí 1971. Það var
þá nýtt ráðuneyti, ekki stofnað fyrr en 1. janúar 1971. Heilbrigðismál heyrðu áður
undir dóms- og kirkjumálaráðherra. Eftir 10 ára starf á Akureyri gat ég vel hugsað