Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.1998, Síða 33

boðið neitt hlutverk!" Ekki löngu síðar var hringt til mín og
mér boðið hlutverk í leikriti. Ég gat ekki þegið það þá því
ég var upptekin í öðru en síðar þegar mér bauðst annað
hlutverk í opnunarsýningu bæjarleikhússins, í gamla áhalda-
húsinu sem leikfélagið fékk að gjöf, þá sló ég til. Þetta var
revía sem var sérstaklega samin fyrir þessa opnun. Ég vissi
ekkert hvað ég var að fara út í. Leikhúsið var t.d. ekki tilbúið
svo maður tók að sér öll störf sem þurfti til að hægt væri að
koma því í stand, í viðbót við leikarastarfið. Síðan hef ég
tekið þátt í öllum sýningum leikfélagsins, annað hvort sem
leikari eða unnið önnur nauðsynleg störf. Núna er ég t.d.
gjaldkeri félagsins auk þess sem ég er að leika í Stálblómi."
En hlutverkin sem María hefur leikið eru ekki bara
bundin við leikhúsið í Mosfellsbæ. Hún lék nokkuð stórt
hlutverk I kvikmynd Óskars Jónassonar, Perlur og svín, og
var þar eini áhugaleikarinn sem var í hlutverki. En hvernig
kom það til að hún fór að leika í kvikmynd?
„Við, hjá leikfélaginu í Mosfellsbæ, höfum gert mikið af
því að vera „statistar" í kvikmyndum, aðallega til að afla fé-
laginu einhverra peninga. Við vorum t.d. í Djöflaeyjunni.
Óskar hringdi til mín og spurði hvort ég vildi lesa hlutverk
Karólínu kökugerðarkonu í Perlum og svín, sem ég gerði.
Seinna bauðst mér svo hlutverkið og þess má geta að
þetta var í fyrsta sinn sem ég fékk greitt fyrir að leika og
þetta er mun betur launað en hjúkrunarstarfið.
Um síðustu jól var ég svo að leika í barnamynd hjá
Guðnýju Halldórsdóttur. Myndin er samnorrænt verkefni
og verður sýnd í sjónvarpinu um næstu jól.“
Hvort er skemmtilegra að leika í kvikmynd eða leikhúsi?
María hugsar sig aðeins um en segir svo: „Hvort
tveggja er skemmtilegt. En ég er kvíðnari á sviði. Þar þarf
að fara með mikinn texta í einu, sem er mjög krefjandi.
Kvikmyndin er tekin upp í hlutum og það er alltaf hægt að
endurtaka ef maður fipast."
Færi í leiklistarnám
Eins og fyrr segir er María komin á eftirlaun þó ekki sé hún
alveg hætt að vinna. En taka leikarastörfin ekki mikinn tíma?
„Manninum mínum finnst allavega stundum að ég sé
ansi mikið í burtu. Þegar við erum að æfa þá æfum við frá
kl. 8-12 á hverju kvöldi í 5-6 vikur, en reynum þó að eiga frí
eitt kvöld í viku. Dóttir mln er svo komin á kaf f þetta líka. í
fyrrasumar fórum við á alveg frábært leiklistarnámskeið í
Svarfaðardal. Til að dóttir mín gæti farið líka þá leigðum við
sumarbústað og maðurinn minn kom með og passaði
börnin hennar á meðan við vorum á námskeiðinu. Þarna
hittum við áhugaleikara frá leikhúsum alls staðar á landinu
og lærðum alveg ótrúlega margt hjá kennaranum, Hörpu
Arnardóttur, leikkonu. Núna í júní verður framhaldsnám-
skeið og ég ætla á það. Ég held ég sé komin á þá skoðun
núna að ef ég væri yngri þá færi ég í leiklistarskóla."
Þá er það lokaspurningin: Hvernig fara þessi tvö störf
saman; hefur leiklistin gagnast í hjúkrunarstarfinu? Og ekki
bregst svarið:
„Er maður ekki alltaf að setja upp eitthvað annað andlit
í hjúkruninni?"
Tímarit Hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 74. árg. 1998
169