Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.1998, Page 46

"{“[j úkvunAv-stAY''^ í Englandí
Margaret Fry og Celeste Mangal
í tveimur síðustu tölublöðum
Tímaríts hjúkrunarfræðinga var
auglýst eftir íslenskum hjúkrunar-
fræðingum til starfa í Englandi.
Þar skortir vel menntaða hjúkr-
unarfræðinga til starfa og þeirra
er leitað alþjóðlega, ekki síst á
Norðuríöndum.
£
Auglýsingarnar vöktu talsverða at-
hygli af ýmsum ástæðum. Fyrir fáum
árum var erfitt fyrir útlenda hjúkrunar-
fræðinga að fá hjúkrunar- og atvinnu-
leyfi í Bretlandi en samningurinn um
evrópska efnahagssvæðið hefur
breytt því. Fjölmargir hjúkrunarfræð-
ingar hafa sagt upp störfum sínum á
íslenskum sjúkrahúsum vegna óvissu
og óánægju með kjör. Sumir þeirra
munu væntanlega hleypa heimdrag-
anum til að spreyta sig á vinnu í
öðrum löndum. Samanburður á kjör-
um milli landa er hins vegar erfiður.
Þrír sendiboðar frá Bretlandi
komu til landsins um miðjan maí í leit
að hjúkrunarfræðingum sem vildu
starfa í Bretlandi. Þeir voru Elaine
Cosgrove frá ráðningarfyrirtækinu
Kate Cowhig International Recruit-
ment Company í Dublin og tveir
hjúkrunarfræðingar frá Hammersmith-
sjúkrahúsinu í London, Margaret Fry,
hjúkrunarframkvæmdastjóri í öldrunar-
þjónustu og Celéste Mangal, vakt-
stjóri (charge nurse) á gjörgæslu.
Fyrirfram höfðu 14 íslenskir hjúkrun-
arfræðingar skráð sig í viðtöl hjá þeim.
í auglýsingunni var óskað eftir
hjúkrunarfræðingum til starfa á ýms-
um deildum Flammersmithsjúkra-
hússins og í boði var frítt far, 5 vikna
frí auk almennra frídaga, aðlögun,
símenntun, möguleikar á sérhæfingu,
aðstoð við að finna húsnæði, trygg-
ingar og útvegun hjúkrunar- og
atvinnuleyfis.
Fyrir fáum árum gengu íslenskir
hjúkrunarfræðingar í Bretlandi frá
Heródesi til Pílatusar og fengu ekki
atvinnuleyfi nema þeir hefðu hjúkrun-
arieyfi og ekki hjúkrunarleyfi nema þeir
hefðu atvinnuleyfi. Eftir að samningur-
inn um evrópska efnahagssvæðið
gekk í gildi hefur dæmið snúist við og
fólk er nú gert út af örkinni til íslands
til að sækja hjúkrunarfræðinga. En
hvers vegna vantar hjúkrunarfræðinga
í Bretlandi? Sendiboðarnir bresku
töldu upp nokkrar ástæður. í fyrsta
lagi segja þær að fyrir 5 árum hafi
áherslur í hjúkrunarmenntun breyst
þannig að nú sé meira lagt upp úr
háskólamenntun hjúkrunarfræðinga
en áður. Nú er ekki lengur hægt að
reikna með hjúkrunarnemum sem
starfskrafti og auknar kröfur í hjúkr-
unarmenntun hafa leitt til þess að
færri fara í hjúkrunarnám og Ijúka
hjúkrunarnámi en áður. Enn er verið
að fylla í skörðin sem mynduðust við
breytinguna. í öðru lagi telja þær að
nútímahjúkrun með aukinni tækni og
sívaxandi öldrunarþjónustu sé einfald-
lega frek á mannskap. í þriðja lagi er
manneklan mest á stórum sjúkrahús-
um því mikið er lagt upp úr heilsu-
gæsluþjónustu í hjúkrunarnáminu
sem þýðir að nýútskrifaðir hjúkrunar-
fræðingar verða spenntari fyrir að
starfa úti í samfélaginu en á sjúkra-
húsum. Loks segja þær að í London
sé mikil hreyfing á íbúunum. Fólk
sækir til borgarinnar til að starfa á
meðan það er ungt og óbundið.
Borgarsamfélagið er hins vegar ekki
aðlaðandi fyrir fjölskyldufólk og það
flytur úr borginni. í London er því mik-
ið af ungu fólki sem staldrar stutt við,
líka í vinnu á sjúkrahúsunum.
Til að fylla í skörðin var farið að
leita að og ráða erlenda hjúkrunar-
fræðinga til starfa. Ráðningarfyrir-
tækið gerir út sendinefndir víðs vegar
um heiminn í leit að vel menntuðum
og reyndum hjúkrunarfræðingum
sem vilja breyta til í starfi eða bæta
enskukunnáttu sína. í Evrópu eru
mjög mismunandi kröfur gerðar til
182
Tímarit Hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 74. árg. 1998