Ráðunautafundur - 13.02.1980, Qupperneq 55

183
Að sjálfsögöu takast ekki allar þessar tilraunir, en
mikið er fengið, ef ein af mörgum stcilar árangri.
Háðunautar ættu að vera vakandi fyrir öllu því er gæti
oröið til að koma sauðfjárrækt okkar nær því marki að verða
samkeppnisfær við aðrar þær atvinnugreinar í landinu, sem byggja
á útflutningi. Þeir verða að taka nýjungunum á þessu sviði
með opnum fordómalausum huga og leggja sitt af mörkum til þess
að öll viðleitni £ þessa átt geti borið árangur.
Þá vík ég að þriðju leiðinni sem nefnd er hér að framan.
Það er að taka upp nýjar búgreinar. Strax skal tekið fram að
ég er þeirrar skoðunar að hér sé um langtímamarkmið að ræða.
Nýjar búgreinar verða ekki svar sem hægt er að grípa til £
skyndi ef að kreppir með hinar hefðbundnu búgreinar. Þróun
þeirra hlýtur að taka lengri t£ma en svo. Með þessu er ég engan
veginn' að gera l£tið úr þeim möguleikum sem £ þeim kunna
að felast né draga úr því að gerðar séu alvarlegar tilraunir
til að taka þær upp.
Þær nýju búgreinar sem mest hefnr verið rætt um eru
loðdýrarækt, fiskirækt, kornrækt, og skógrækt. Ég mun ekki gera
þessar búgreinar að umræðuefni hér en v£kja nokkrum orðum að
þeim hindrunum sera hver búgrein þarf að yfirstfga áður en hún
verður tekin upp sem viðfeuigsefni £ sveitum. Pyrst má nefna
skort á verkkunnáttu. Hver búgrein krefst sinnar sérstöku
verkþekkingar. Þessa verkkunnáttu þarf að byggja upp frá
grunni, en áður en það tekst er mjög hætt við þvf að kostn-
aðarsöm mistök hafi átt sér stað.
Varla. er þess að vænta að héraðsráðunautar séu undir það
búnir að leysa úr þeim vandamálum eem upp kunna að koma vegna
þekkingarskorts bænda á nýjum búgreinum, hér er þv£ þörf sér-
fræðiaðstöðar. Það er fræðilegri aðstoð er fellur utan ramraa