Ráðunautafundur - 12.02.1983, Síða 91

151
Vallarfoxgras.
Langmestar mælingar eru til á vallarfoxgrasi.
Niðurstöður um fall meltanleikans þegar líður á sumarið eru
nokkuð breytilegar. Þannig hefur vallarfoxgras haldið
meltanleikanum vel í klippingartilrauninni á Korpu (440)
1979 og 1980. í sláttutímatilrauninni 515-80 fékkst mun
hærri stuðull á sama stað, munar 1,19±0,35 á hallastuðlum
frá sama sumri.
Tölur úr tilraun nr. 269-70 eru frá þremur stöðum og
tveimur til þremur árum á hverjum stað. Af þeim skera sig
úr niðurstöður frá Sámsstöðum 1973 þar sem meltanleikinn
féll um 4,8%±0,4 á viku í tæpar fjórar vikur. í önnur
skipti voru um sjö vikur frá fyrsta að síðasta sláttutíma,
nema tíu vikur á Akureyri 1972. Þar féll meltanleikinn um
1,05% á viku. Að þessum tveimur gildum slepptum féll
meltanleikinn í tilraun nr. 269-70 um 2,07±0,15. Reiknað
út frá tilraunaskekkjunni einni er meðalskekkjan 0,10.
Einfalt meðaltal allra hallarstuðla vallarfoxgrass í 1.
töflu er 2,13±0,14 , þar sem meðalskekkjan 0,14 er reiknuð
út frá meðalskekkju einstakra stuðla. Sama meðalskekkja,
0,14 fæst, ef hún er metin á breytileika sjálfra
hallarstuðlanna. Samkvæmt þessum niðurstöðum mætti ætla, að
stuðullinn væri hinn sami á öllum árum og stöðum, mismunandi
talnagildi stöfuðu einungis af skekkju í mati. Áður var þð
bent á mismun hallastuðla 1 tveimur tilraunum á Korpu 1980.
Fleiri slík dæmi má finna. Hér að ofan var ekkert tillit
tekið til þess, þegar breytileiki stuðlanna var skoðaður, að
þeir voru ákvarðaðir með misjafnri nákvæmni. Þegar tillit
hefur verið tekið til þess, fæst, að þeir sjálfir séu
breytilegir með meðalfrávikið 0,42, ef sleppt er þeim tveim
gildum úr tilraun nr. 269-70 sem áður getur og tilraun nr.
439-77 á Hvanneyri, og við þann breytileika bætist svo
tilraunaskekkjan. Að þessari niðurstöðu fenginni var vegið
meðaltal reiknað.