Ráðunautafundur - 11.02.1985, Síða 20

10
Handbókar bænda, íslenskra landbúnaðarrannsðka, fræðslurita og
margháttaðra smárita. Rannsóknamenn og kennarar taka mikinn
þátt I leióbeininum með skrifum sínum I hin ýmsu fræðslurit.
II. Er-skipulagið hagkvæmt ?
Ekki er hægt að hverfa frá vangaveltum um skipulag rann-
sókna fræðslu- og leiðbeiningaþjónustu án þess aó velta því
fyrir sér hvort ekki væri eðlilegt að breyta þessu skipulagi
og færa saman þessa þætti og setja jafnvel undir einn hatt?
Og í öðru lagi hvort hægt væri aó skipuleggja betur verka-
skiptingu þeirra og samvinnu?
Varóandi fyrri spurninguna er það vitað aó vlöa £ löndum
eru þessir þrír þættir undir einum hatti. Skólar og rannsókna-
stofnanir hafa einnig leiðbeiningaþjónustu meö höndum.
Auóvelt er að benda á kosti þessa skipulags. Beinni tengsl
hljðta að vera á milli bænda annars vegar og rannsóknamanna og
•kennara hins vegar. Menn sem ráóast að slíkum stofnunum geta
frekar helgaó sig þeim af þáttunum sem þeim fellur best aó
sinna og þeim lætur vest að sinna og ætla má að þannig nýtist
starfskraftar betur. Fleira má til telja, en I sannleika sagt
skortir mig kunnugleika á hvernig þetta er I framkvæmd og því
erfitt um mat á öllum kostum eóa ðkostum.
Sennilega á þetta fyrirkomulag betur við þar sem meira
þéttbýli er I landbúnaðarhéruóum og bændafjöldi meiri á hverju
svæði. Eins hygg ég aó vissir þættir t.d. búfjárkynbðtastarfið
sé þá víóast 1 höndum öflugri ræktunarfélaga en hér gerast.
Það sem greinilega mælir sterkast á mðti rðttækri breyt-
ingu £ þá átt að sameina leióbeiningaþjónustu og rannsðknir
hér er að mlnu mati tvennt.
I fyrsta lagi sú staðreynd aó leióbeiningaþjónustan er
ekki nema að hluta kostuð af rlkinu, heldur að verulegum hluta
kostuö af bændum sjálfum beint og ðbeint.
Erfitt er aö gera sér £ hugarlund eins og vindar blása nú
I þjðófélaginu aó rlkisvaldiö fáist til aö kosta leiðbeining-
arnar aó fullu.
A sama hátt er ljðst að á meðan bændur kosta leiðbeininga-
þjðnustuna aó einhverju leyti vilja þeir hafa stjðrn hennar I
slnum höndum.