Ráðunautafundur - 11.02.1985, Blaðsíða 37

27
RÁÐUNAUTAFUNDUR 1985
SKIPULAG LEIÐBEININGA I LOÐDÝRARÆKT
Jón R. Björnsson
Sambandi íslenskra loódýraræktenda
Loódýrareekt er ný atvinnugrein á Islandi og í örum vexti.
Framfarir eru miklar í loðdýrarækt í þeim löndum, sem hún er
mest stunduó.
Markaóurinn fyrir grávöru er breytilegur, því eftirsprun er
háó duttlungum tískunnar.
Þeir, sem hefja loðdýrarækt þurfa aó afla sér grundvallar
þekkingar ágreininni. Sú þekking verður aó miklu leiti að
"Koma" til þeirra, þar sem flestir eru starfandi bændur og eiga
vart heimangengt til þekkingaröflunar.
Þessi búgrein er samkeppnisbúgrein, sem selur afurðir
sinar á heimsmarkaói. Þvi er nauósynlegt að bændur tileinki
sér nýungar, sem fram koma heima og erlendis, til aó auka og
bæta framleióslu sína. Tískusveiflur valda því, aó hver ein-
stakur bóndi veróur aö fylgjast sera best meó þeim breytingum,
sem veröa á markaðnum, til aó geta aðlagaó framleiöslu sina
oreyttum staöháttum.
Framfarir í loódýrareekt byggja mjög á samstarfi og sam-
keppni bænda. Samstarfiö lýtur t.d. að sameiginlegri fóður-
framleiðslu, skinnaverkun og miðlun þekkingar. Félagsleg
uppbygging er loódýraræktinni þvi mikilvæg. Samkeppni miöar
aó þvi aó bændur bera sinn árangur saman vió aðra og finna hvar
veikir hlekkir eru i framleiðslunni. Loódýraræktin er háð
umtalsveröum verösveiflum afuróa. Þeir, sem standa sig best i
samkeppninni halda lengst út þegar að kreppir.
Aö framansögðu er ljóst, að skipulag leiöbeininga þarf
aó vera meö öórum hætti en þekkt er i okkar hefðbundnu bú-
greinum.