Svava - 01.01.1895, Blaðsíða 68

64
NAXCK.
3. KAPÍTULI.
Meira on ár or liðið. I augum almennings lifði. War-
ron sínu gamla, róloga lífi.
Fyrstu mánuðina virtist lieimiiisfólkinu liann í óvenju-
loga góðu skapi, og hann reið oftar út, en áðr. Stundum
ferðaðist liann, að því oi' hann sjálfr sagði, langar loiðir,
og var í burtu fleiri daga.
Feuhy Eversleigh varð alt af verri og verri, og moð
veikindunum varð hanu enn áhyggjufyllri út úr því, að
Warren ekki gifti sig, hann langaði til, að sjá húsmóður á
Wobury Royal, áðr’en hann dæi.
Þó að Warreu létist vrlja gera að vilja hanS, vatt hann
]>ó ougan bug að því, að útsjá sér konu.
Seint í desember sátu þeir feðgar eitt kvöld í bókhlöð-
unni. Gamli Evorsleigli tók þá þanuig til máls „Taktu
mí vel efíir því, er óg segi, Warren. Sá maðr er flón, cr
lokar aúgunum þogar skuggi dauðans fellráhaun, ogrcyn
ir að telja sér trú um, að hann finni sólarhitann. Eg ge(
oigi búist við að telja líf mitt áratali hér eftir, — ef til viil
oigi mánaðatali. Þú veist þvers ég óska. Samt sem áðr
veit ég, að þú ert engu nær því að giíta þig nú, on fyrir
-ári sídán.“
„Iíg liefi ekki valið mér ueitt konuefni enn,“ svaraði
Warren. „Það er býsna athugavert yerk.“
„Alls ekki, ef þú ert nógu skynsainr til að ganga að
eiga kouu, þó þú sért eigi bráð-vitlaus í lieuui; ég meina
þatia, som glópar kalla ást. Astin funar upp í svipin-n,
eins og púðr, og hvérfr síðan oins fljótt og reykriu.n. Vitr
maðr kýs sér konu eftir sama mælikvarða og hann ký.r sér