Svava - 01.01.1895, Síða 69

&ANCB.
65
íiúabánað—efcir traustleika cg peninga gilii. Taktu okk
ert tillit til hjartans við það verk, heldr aðeins hoil*
‘08. Nú, Warren, hver á það að verða?
„Kæri faðir! Þeirri spuruingu er ekki auðvelt að
svara mælti Warren hlæandi.
,,En þú raátt til, að rdða það við þig“, mælti karl al-
varlégr. „Gættu að því, að þú e inn s ðasíi og ( ini ka i
n'aðr ættar vorrar. Þú ert stoltr af ætt þinni. Ætlarðu að
'úta liaua deyja út fyrir hirðuleysi þitti Á öllum aldri er
°ss jafu úkunuugt, hvenær dauðinn her ií dyr“.
Warren varð alvarlegr á svipinn. í'aðir hans hafð'
saert hanii þ;r, er : auu var veikr fyrir.
„Þú heíir rétt að mæla“, svaraði hann, „og ein i og
þú segir, ofrást er hara baruaskapr. Konui.gdómrinn
keinst vel af án hnnnar“.
„Vitaskuld; og gömul, enek ætt er jafngildi konung-
dúmsins“, mælti íaðir hans. „Og synir og dætr okkar
ei&s, engu síðr en konunghornir menn, að gangast fyrir
ætigöfgi, en ekki peningura".
„Þar í er ég þérsamdónra, faðir miun“.
„Öidungis réttl Heldurðu ég nrundi hvotja þig til,
a® °>ga dóttu. Sir Jfark Hardings, þó hún fái mikinn
lieiiniunmtnd. þar sem faðir lrennar hefir nurlað saman pen-
lnga sín.i á pappírs-sölu?“
„Þú skalt aidrei þurfaað leggja út í það bóuorð mín
Vcgna, faðir nrirm!“
„0, égveitþað, Warron. En 'g hef verið að telja
®aniau í huga míuum ailar þær stúlkur, er þér væri sam-
J°ðið, að velja úr, og ég hef fundið þa réttu.“
Svav.v. I.
5