Svava - 01.01.1895, Page 113

IIAPPAFUXDR.
109
I
I;
„Þessar ástæður eru ekki fyririnálsfærslumannnð dæum
IVnu, heldr er yðar eigið hjarta þnr sá rétti dómari.“
vnæ Iti ég hitrlega og kvaddi hana.
* *
\
Skrifstofu-þjdnar ruínir áttu iila daga, er ég kom heim,
% var svo bölvaðr og snúinn sem ólánssamr elskhugi og
i ^nálsfærslumaðr geta verið báðir til samans.
Ég fékk mörg bréf fiá jungfrú Smith, viðvíkjandi
av'finum, er öll voru mikið innileg. En það eimnitt
ki'einkti mig. Hvað vildi hún vera að fleðast við mig,
! lJiVr sem hún elskaði Bredford ! Arfmálið var nærri leitt
tvl lykta, jjr égjeinn dagfékk hvaðskeyti, er nærri hafði
Vlfið sundr í mér hjartað af fógnuði. Hraðskeytið hljóð-
i ftði þannig:
. „Kem kl. 6. Takið á móti mér á eiinlestar-stöðinni.
j Millie Smith.“
Ég loit á úrið. Tíminn var kominn. Eg.rauk af
stað, 0g skynsemin náði mér ekki fyr, en'á miðri leið,
i «ungfrú Snaith vildi ugglaust, vera til staðai, er arfskráin
'/eri opnuð á ný- og líkloga hafli kærastan líka viðstaddan.
% Vai’. nærri suúiun aftr, en þótti skömm að því.
Loksins kom eimlestin og ég sá inni í einu kven-
Wbe.-ginu tvö augu, er ég þekti mikið vel.
j % opnaði skyndilegadyrnarogrétti juugfrú Sniith liendina-
Eg varð dauðhræddr, er ég ]eit framan í hana. Ang-
i vstin skein út úr henni — t>að var ekki in ánægða brúður,
®v' ég hafði búizt við að sjá. „Þér hafið boðið mér að
í