Svava - 01.01.1895, Page 121

FIUJÍBURDR IX.VAR FIiAMUDNL’.
117
Líkskoðun varað sjálfsögðu lialdin, án þess húu upp-
lýsti ruálið ínikið. Þess var getið í- líkskoðuiiargeiðixmi,
að koiian hefði átt illa daga hjá luanui sínuiu — því þetta
var lík konu Eúbas'ar —, en dómr líkskcðaraus lrljÖðaði
þannig : „Sjálfsmorð moð jþví að drekkja sér.“
Það vantaði sízt um þessar nnmdir, að ekki yrðu nógu
margir til er álitu, að siðferðislega væri maðr heunar sekr
um morð hcnnar, þar sem hann hefði gert henni lííið ó-
bærilegt mcð sinni djöfullegu harðyðgi, en eugum þeirra
dait í hug'að hann væri sjálfr heinlínis valdr að danða
hennar. Iionum var afhent líkið, er var grafið með mestu
kyrð í pólsk-kaþóílka kyrkjugarðinum, en rcyndar ekki
í vígðum reit. Eúbas fylgdi liki kouu sinhar til grafar ;
in pólska ekkja fylgdi einnig, en aðrir ekki, og u ru þann-
ig á fáum augnablikum liuldar inar jarðnesku leifai vesl-
ing-s Terenu Eúhas.
Ekki virtist dauði konu Eúbasar hafa nein betrandi á-
luif á hann. Haim hegðaði sér að sönnu siðsamlega lík-
skoðnnar- og greftrunardaginn, en er grefruninui vav lokið,
fór liann beina leið til drykkjustofunnar og drakk sig út úr
fullan. Nú dró hann engar dulur á kunnings-skap sinn
við konu þá er fyr var getið; soldi bráðlega land sitt og
hús, flutti húsmuni sína í luis bennar og bjó með henni
sem eigiukonu sinni.
Fátæka, pólska ckkjan vinkoua Terenu, er liafði
hjúkraðhonni svo mannúðlega meðan Inín lifði, harmað1
frjifall hennar einlœglega, og átti mjög’ örðugt ineð að gera.