Svava - 01.01.1895, Page 126

122
FRAMBURDR IXNAR FRAMLIDNU.
liaiíH greÍDÍlega að liauu var oekr um glæpinu. í æðis-
kösfcunum cudrlék lmuu morðið hvað eftir annað, og
sýndist liomim þá alt af konau sín sáluga standa við liöfða-
gaflinn á rúminu en ætíð svo langt í burt, að liann gæti
ekki náð til hennar. Hann er alt áf jafn-óðr og er nú í
þeim hluta vitlausra-spítalans, er nofnist: „aðsetr baud-
vitlausra.“
Sögu þessari var haldið leyndri íyrst eftir viðburðinn,
en vilji meun aðgíéta dagblöðin, geta meun'séð allan aðal-
ganghennar; áðeins nöfnunum er breytt.—Dómgjörða-
bækruaf bera eðlilcga ekkert það með sér', er beudi á neitt
yfirnáttiirlegt, og af því Iíúbas er alt af vitlaus, er ekki
lnegt að halda prófum áfram yfir honum. Vér li'öfum hér
engar gruudvallar-reglur er vér gctum bvgt á til sö'nnunar
viðburðinum, lesendr verða að taka ið yfirnáttiirlega, er
sugau hefir að bjóða, eftir sínu höt'ði, en þoss verða þeir að
gæta, að alt þiið er við bar á leyni-slcrifstofu lögmansins,
vai"í fiugsýn sjö áreiðanlegra manna, og að i»ólska ekkjan,
er ið óttalega leyndarmál var opinberað fyrif, er in þoiðar-
legast-a kona, er onga livöt. gat holdr haffc íii að fn»
með Ósannindi.
Lögregludómarinn — „Hvað er aldv yðar'?“
Vitnið (sem varkona)— „Eger þrífcug."
Lögreglud. —• „En sögðust þér ekki vcra þrít-ug þegar
þér 'stóðuð fyrir dómstól þessum fyrir tveim áruni 1“
Vitnið —,,J.ú, en ég er ekki cin af þeim konúín. so.m
segja'eitt í dag'og annað á morgun.“