Svava - 01.01.1895, Page 130

132
UPP IiOMA SVIIv UM SÍDIll.
„Þetta,:“ svaraði Smitk, „þetta drengr ininu, já, það
er hjartablóð ; þstta er það efni, er vér Am'eríku menu
gröfum, bræðum, þrælkum, ferðustum,........... ...“
„Ög mvrðujn fyrir, er ekki svol“ greip Vivian fram í•
„Hvað segirðu 1 ó, já, þú ert að gera að gamni þínu i
Helv... fyndinn ; jú sannarlega. En hefirðu séð Hattie 1“
„Það er einmitt það, er ég þarf að tala um við þig-
þú vcizt, að ég er........“
„Sjónvitlaus í að gera liana að frú Viviau Denston ; eB
það er okki nema eðlilegt af þér, manni á ungum aldri.“
„Það inundi alls ekki óeðlilegt,“ svaraði inn ungi
maðr. „En ég skal segja þér, að þetta er okki tilfellið
hvað mig snertir. Ég. hefi breytt skoðan minni.“
„Tlvað? brevtt skoðan þinni 1 Baðstu hennar ekkii
og tók húii þúr ekki '1 Ég gaf vkkr samþykki mitt, og...“
„Ha ! Ha !“ hló Vivian. „Aldeilis satt, en gættu nú
að; í París hef ég séð og skomt mér við svo fallegar °v
fjörugar síúlkur cg skoðun mín á konum heíir breyzt, av0
ég verð að neita......“
„Að mægjast við ætt míns,“ grenjaði Ilírain Smith.
„llægt og hægt, hægt og hægt. Stiltu bræði þto»*
Það er ekki beinlínis meiningin, að ég neiti að mægjas*'
við þig. En Ilattie er ein af þessum goðbornu, lit’"
heimilisdýrum, er syeima hljóðlaust kringum mann, eU
alveg fjö”laus. Nú get ég okki lifað ún bráð-fjörugrftr
stúlku og því vil égbiðja þig að gefa mér systir hennar.
Við þetta ósvífna bónorð misti Smitli gersamlpga»alt
\