Svava - 01.01.1895, Page 131

UPP KO.MA SVIK Uíl sf'DIR.
183
vald á sjálfum sér, og haun gronjaði freiur en svaraði:
»,Systir hennar! heldurðu ég fleygi dætrum nn'num fyrir
fætr þér, eins og amháttum ? A ég að þola, að þannig sé
leikið sér með ást barnsins míns. Þú veizfc hvað hún elskar
þig, og hvernig aln-annarómr hefir þegar fcalið ykkr sera
trúlofuð, og hver blettr mundi falla á hennar hreina mann-
orð. Jíei, það getr ekki látið sig gera, enda mundi Selína
aldrei ganga að slíku, og ég, og ég sem or faðir
þeirra.......“
„Ég veit- þetta alt, kunningi, ég hefi lesjð um það í
ás-arsögum, en ........hér "talaði Vivian mjög luegt og
hafði þögn á milli hyei-s orðs er hannmælti fram. Djöfullegt
b)os lék um varirhans. Hann dró böggul upp úr frakka-
'^asa sfnum og mælti: „Við slculum breyta iimtals-efninu.
bg hefi hér nokkuð fágætt að sýna þér.“ Hann leysti utan
af .bögglinum og tólc úr honum bleika og voðalega haus-
búpu af manni.
„Guð almáttugr!“ hrópaði Sinith. „Denston, „erta
0rðinn vitlaus 1 Hvað meinarðúi með þessu?“
„0, noi,“ sagði Vivian. „Alls eldci vithus, ég er
bara Hanslet annar, með ailri lians lieimspeki, en laus við
vitleygi hans. Ég vildi aðeins vekja athygli þina á ein-
lienni nokkru á þessari hauskúpu. Þú sérð, að það er gat
a hni.kkanum á Iienni, sem auðsjáaulega er effcir kúlu, en
S3n) Mauiuast hefði lent þarnaá höfðinu, hefði viðkoinandi
8'Cotið henni í heiðarlegu einvígi.“
MePan á þef'sari tölú stóð, hafði Smit-h hnigið niðr á