Svava - 01.01.1895, Page 170
172
HUN BLSKADI HANN.
Fiú Lé Marcliant líktist fvemr mavmai’a-mynd en lif-
andi veru, þav sem hún stóð við lilið manns síns fyviv
utan liúsdyvnar, til að fagna komu þeivva Cecils. Það
sævði Lily, að sjá live kuldalega Cecil tók kveðju og fagn-
aðav-ovðum stjúpu heunav.
„Ilann liefiv aldrei séð hanaáðv og jió lítv út, eins og
hann hati liana; það líkist ekki mínum góða og göfug-
lynda Cecil.“ Þv.nnig hugsáði Lily mcð sjálfri sév; og
til þess, að sem minst skyldi hcva á kulda Cecil, keptist
jhún við að sýna fvú Le Maichant meivi vinsemd, en hún
ella miíndi gevt hafa.
„Þvkiv þév ekki kona pahba iníns ipjög falleg,
Cecil í“. spuvði Lily, ev þ.m vovu ein.
„Hún ev fallog,“ svavaði hann.
„Og luin ev líka góð og skemtiiog. Pahhi ev svo
lukkulegv og ánægðv með hana, að ég alveg fyvivgef
honui að hafa átt liann.“
„Það gleðv mig, að faðiv þinn ev ánægðv.“
,,En þú sýuiv það ekki í vevkinu, að þú sévt lienni
þakklátr fyviv það. Það er ekki léít Cecil. Ég er
hrædd um að hún talci eftiv því, að þév geðjist ekki að
henni, cg þar sem þú þekkiv hana ekki ið minsta, lieldv
hún að þetta sé mér að kenna. Eeyndu að vera kuvteis-
r.ri við hana; viltu geva það 1“
„Ég vil veyna alt, ev þú óskar að ég g-evi elskau
mín 1“ mælti lmnn; en yfiv andlit. haus leið skyndilega
þessi hvygðar-skuggi, ev Lily haföi stundum ,sóð áðr og