Svava - 01.01.1903, Qupperneq 33

S FA FA
333
V;7.
jÞair tóku s'kógavbmitina; sem ligguv til Povlock.
,Hvað er langt síðaw?1
,Tæpav fimtán minútur'.
,Bíddu við!‘ mælti Luke, þegav liann sá að mað-
uvi nn vav að haldaá stað. ,Að hvevjum leitið þið£
,Að manni sem nefuist Pettvell og tveinvur fólögum
hans. Þeiv evu ■tollsmyglav'.
,Œ, hevva minn, fævið mév aftur dvenginn, se m
>neð þeim ev. Þeivstálu honum fvá mév‘.
jDvengnum sem ég hcfi séð hév V
,Já‘.
,Það skal vevða govt, ef ég finn jvovpavana'.
Um leið og embœttismaðuvinn sagði þessi ovð, veið
hann á stað ásamt fylgdavmönnum sí num, og vovu þeiv
hovfnir á svipstundu.
Langt fvamyfir dagsetuv sat Luke fyviv utan húsdyrn-
ai’ °g hovfði til skógar. Alt í einu hvökk hann úpp af
hugsunum sínutii. Hann mundi eftir, að það vav ókvcikt
vitaljósunum. Eftiv að hann hafði gevt það gekk
hann inn ti! Hepsey.
Eftiv að hann hafði setið stundarkorn þegjandi, og
gatnla konan vivt hið sovgbitna útlit hans fyrir sér, spurði
húu:
Svava V, 7. h.
21